(Prawie) idealna para

Czterdziesty szósty ~ on

Zbliżamy się do końca kochani, jak się z tym czujecie? Ja jestem z jednej strony szczęśliwa, a z drugiej bardzo mi przykro, bo mega zżyłam się z każdym bohaterem.

- Jesteś okropny! - usłyszałem od razu, jak tylko moja noga stanęła w domu.

Przez cała drogę ze szkoły Daisy nie odezwała się do mnie ani razu, dopiero, kiedy wróciliśmy zaczęła wyładowywać swoją złość.

- O co ci chodzi? - potarłem swoje skronie. - Mówiłem, że cię zapytam, więc jaki masz problem?

- Wiedziałeś, że nie zrobiłam zadań - fuknęła.

- To już nie mój problem, nie będę szedł na twoją korzyść, tylko dlatego, że coś nas łączy.

- Nie o to mi chodzi...

Westchnąłem zirytowany, okej może to nie było całkowicie w porządku z mojej strony, ale czasami trzeba robić takie rzeczy.

- Przestań zachowywać się jak jakieś dziecko.

Pokazała mi środkowego palca i ruszyła do swojego pokoju (tak myślę). Olałem to, bo dziewczyna naprawdę działała mi na nerwy. Nie zamierzam jej przepraszać, bo to moja praca, a ona zachowuje się jakby miała pieprzone dziesięć lat. Ten związek chyba nie ma sensu, bo przecież i tak się nie dogadujemy. Różnica wieku w naszym wypadku tym razem nie jest tylko liczbą, ale jakąś cholerną przepaścią.

- Remy zastanowiłeś się już?

Odwróciłem się w stronę skąd dobiegał głos, popatrzyłem na swojego ojca i wzruszyłem ramionami.

- Nie wiem - westchnąłem. - Ale chyba chcę.

- Musisz pogadać z dyrektorem. Ja resztę załatwię - posłał mi lekki uśmiech.

- Trochę mi głupio, bo nie pracuję tam za wiele, a już się zwalniam...

- Synu, wiem, robisz to dla Daisy i to oczywiste, ale musisz się zastanowić czy ty się czujesz z tym dobrze, zanim podejmiesz decyzje.

Bezwiednie przewróciłem oczami, co było raczej niegrzeczne, ale kiedy zorientowałem się, co zrobiłem odchrząknąłem i pokiwałem lekko głową.

- Dobra, dzięki. Idę do Caluma, nie wrócę na noc.

- Nie zawieziesz Daisy do szkoły jutro? - zmarszczył brwi.

- Nie. Istnieje też coś takiego jak autobus - mruknąłem.

Liam zmierzył mnie wzrokiem i przegryzł dolną wargę, po czym zapytał:

- Pokłóciliście się?

Wzruszyłem ramionami i nie czekając na jego reakcję, pobiegłem do swojej sypialni aby zabrać kilka rzeczy. Kiedy wychodziłem, natknąłem się na Daisy, nasz wzrok spotkał się na chwilę, ale ominąłem ją i zszedłem na parter. Nie miałem z nią ochoty rozmawiać ani kłócić się. Po prostu mnie irytowała i musiałem chociaż trochę od niej odpocząć. 
Nie brałem samochodu, bo zwyczajnie miałem ochotę na spacer, a Calum nie mieszkał wcale tak daleko.
Po drodze zadzwoniłem do niego, aby zapytać czy w ogóle mogę wpaść, wiedziałem, że mi pozwoli, bo zawsze to robił, ale wolałem zapytać.
Kiedy dotarłem do jego domu, wszedłem bez pukania. Zawołałem go, ale zamiast mojego kumpla, wyszła Alison.