Çoban Yıldızı

16.Bölüm: "Çaba"

Aras ATILGAN' dan

Maral ikinci defa bayılmıştı, ama bu sefer onu tutabilmiştim. Temiz olmadığını düşünsem de şimdi bunun sırası değildi. Kucağıma aldım ve mutfağın kapısını ayağımla itip açtım. Mert, Ozan ve Serkan bizi görünce -daha doğrusu onu görünce- hemen ayağa kalkıp yanımıza geldiler.

"Bu sefer ne dedin de bu hale geldi? En sonunda bayılttın kızı Ayaz!"

"Mert uzatma da cebimden arabanın anahtarını al git kapıyı aç."

Ozan karşı çıktı.

"Biz götürürüz hastaneye. Benim arabama koy."

"Şu an bunu mu tartışacağız?" dedim ve ne diyeceğini dinlemeden kafeden çıktım. Kiminle gittiğinin bir önemi yoktu, önemli olan iyi olmasıydı. Mert yanıma geldi ve cebimdeki anahtarı alıp kapıyı açtı.

"Ben de geleceğim."

Hiçbir şey söylemeden ona gel demiş oldum. Mert benim arabamla Ozan ve Serkan, Ozan'ın arabasıyla geliyordu.

Yaklaşık yarım saat sonra hastaneye vardık. Mert'e fırsat vermeden Maral'ı kucağıma aldım. Acile götürüp doktoru beklemeye başladık.

*

"Siz hastanın nesi oluyorsunuz?" diye sordu doktor. Bu soruyla odadaki herkes bana baktı.

"Arkadaşıyım." dedim. Durumu açıklamaya başladı.

"Arkadaşınız uzun süre ayakta kalmaktan ve yoğun stresten dolayı bayılmış, bünyesi bunu kaldıramamış. Birkaç gün dinlenip kendini üzmezse çabuk iyileşir."

Bu söyledikleri pişmanlık duygumu daha da artırdı. Benim söylediğim sözler yüzünden bu hale gelmişti. Onu üzen şey bu olmalıydı.

Doktor kapıyı kapatıp odadan çıktı. Herkes senin yüzünden oldu der gibi bana bakıyordu. Maalesef yine haklılardı.

"Onu bu hale getiren kişi sensin Aras. Ona söylediklerin yüzünden bayıldı. Kantin yetmedi bir de mutfakta mı azarladın?" diye bana çıkıştı Serkan.

"Ona mutfakta hiçbir şey söylemedim. Bir anda bayıldı." dedim kısa keserek. Bu konu hakkında konuşmak istemiyordum. Onun bu hale gelme sebebinin ben olduğumu düşündükçe kendime daha da kızıyordum.

Kapı açıldı ve Ekim telaşlı telaşlı içeri girdi.

"Nerede? Ne oldu Maral'a?" diye sordu gelip yatağın başına oturmuşken.

"Sakin ol Esin. Uzun süre havada kaldığı için ve yoğun stresten bayılmış, o iyi." dedi Mert.

Ozan "Havada değil ayakta. Kendini yorduğu için bayılmış." dedi ve bana baktı."Hem de yoğun stresten."

Ekim bu sözler üzerine bana baktı ve bir hışımla ayağa kalktı.

"Ben sana bir daha karşımıza çıkma demedim mi? Ne istiyorsun hala?!" diye bağırdı.

Mert sakin olması için gelip Ekim'in koluna dokundu.

"Sakin ol Esin." dedi ve Maral'dan gelen hareketlenme sesiyle hepimiz ona döndük. Uyanıyordu sanırım. Yanına gidecektim ama Ekim bana kaşlarıyla uzak dur demişti bile.

Maral tamamen gözlerini açtığında Ekim'e dönüp soru sordu.

"Ekim?"

"Efendim canım?"

"Ben neredeyim?"

"Bayıldın hastanedeyiz." dedi. Maral yerinde doğrulamaya çalışırken Ekim de ona yardım etti. Yatağın başına yaslandığında beni gördü ve yüzünü ekşitti.