Çoban Yıldızı

27.Bölüm: "Kalp"

#TheScriptSuperheroes

*

"Bu hastaneye tekrar gelirsek bunun sebebi sen olma. Çünkü o hasta kıyafeti sana hiç yakışmıyor."

*

27.Bölüm: Kalp

Göz kapaklarım aralandığında kulağıma gelen tek ses iğrenç bir cihaz sesiydi.

Tık tık tık tık...

Ağır kokan bir hastane odasında,hasta kıyafetleriyle uzanmış yatıyordum.Doğrulmaya çalışırken kolumun sızlamasıyla inledim.Sağ kolumda sebebini anlayamadığım berbat bir ağrı vardı.Sol kolumdan destek alarak oturur pozisyona geçtim.Bulunduğum durumun anlamsızlığıyla kafamı salladım.

Kolumdaki serumu çıkardım ve ayaklarımı yatağın dışına atarak ayağa kalktım.Dışarıda mutlaka birileri olmalıydı.Yavaş yavaş ilerledim ve kapıyı açtım.Gördüğüm manzara karşısında ağzım açık kalmıştı. Herkes buradaydı, herkes. Babam, Aras, Mert
Serkan, Ozan, Ekim, hatta... Dur bir dakika halam mı o? Gözlerimin yanılgısına düşüp düşmediğimi kontrol edercesine gözümü kırpıştırdım.Yanlış görmüyordum.On yıldır görmediğim halam bile buradaydı.

Öldüm mü yoksa?

"Baba?" dedim tereddütle karışık ses tonumla.Ellerini alnından çekerek bana baktı.Göz göze geldiğimiz an yüzünde içimi ısıtan bir gülümseme oluşuverdi.Ayağa kalktı ve küçüklüğümdeki gibi kollarına aldı beni.Kaburgalarımın birbirine geçtiğini hissediyordum.Kolumdaki ağrı artınca ahladım.Babam canımın yandığını anlayınca geri çekildi.

"İyi misin kızım?Bir yerin mi acıdı?"

Onu korkutmak istemeyerek "İyiyim." dedim.Herkese tek tek baktım.Ölümden dönmüşüm gibi bakıyorlardı bana.Acıma ve sevinç duyguları harmanlanmıştı gözlerinde.Aras yanıma yaklaştı yavaşça.

"İyi görünüyorsun."

"İyiyim."

Mert araya laf sokuşturdu.

"On beş saat uyusam ben de iyi olurum." Mert Serkan'ın kolunu cimciklemesiyle ahladı.

"On beş saattir uyuyor muyum?" dedim şaşkınlığımı gizleyemeyerek.Hafif bir baş dönmesiyle tutunabildiğim ilk şeye -Aras'ın koluna- tutundum.Halam atıldı.

"Ayakta beklemesin.Odaya gidelim."

Aras'ın ve babamın yardımıyla güç bela kalktığım yatağa geri yatırıldım.

"Rahat mısın kızım?Yastık koyayım mı arkana?Kolun acıyor mu?Başında sızı var mı?Su ister misin?"

"Baba iyiyim.Sadece.."

"Ne sadece?Bir yerin mi acıyor?Doktor çağırayım mı?"

Derin bir nefes aldım ve aklımdakini sözcüklere döktüm.

"Baba ben nasıl bu hale geldim?"

Sorduğum soru ortamda gerginliğe yol açmıştı.On beş saat öncesine dair hatırladığım tek şey kulak tırmalayıcı bir sesti.Telefonun yere düşmesiyle oluşan berbat bir ses.Beynimin içinde yankılanıyordu.