Çoban Yıldızı

34.Bölüm: "Milat"

#EdSheeranEminemRiver

#ZeynepBastıkYol

*

"Bu adam burada ayın, yıldızların, gökyüzünün şahitliğinde paslanmış ruhunu saçlarının kokusunda hayat bulduğu kadının ellerine teslim etti."

*

(Medya:Aras ATILGAN)

34.Bölüm:Milat

Ayaklarım olduğu yere çivilenmiş gibiydi.Şu an onun peşinden gitmem gerekiyordu ama vücudumda hissettiğim korku buna fazlasıyla engel oluyordu.Gizli bir numara tarafından apaçık bir şekilde tehtid ediliyordum.Cümledeki çelişki kadar gülünç bir durumun içindeydim.

"Maral?" diyerek bana seslenen Aras'la irkildim.

"Hadi."

"Ge-geliyorum."

Güç bela yutkunarak adımlarımı hızlandırıp yanına ulaştım.

"İyi misin?" diye sordu.Kafamı salladım.

"İ-iyiyim, iyiyim."

İkna olmayınca elinin tersiyle alnıma dokundu.

"Sapsarısın.Emin misin iyi olduğuna? Ateşin de yok aslında."

Tekrar kafamı salladım.Yüzüm sapsarıydı ama o dokununca rengi kırmızıya dönüyordu.Dokunduğu yerde kıvılcımlar çıkıyor baktığı yer alev alıyordu.Kalbim ellerine teslim olmuşken daha ne kadar direnebilecekti aklım?

Kaçmak istiyordum.Her şeyden herkesden uzaklaşıp nefes almak istiyordum.O kadar yorulmuştum ki artık kalıp yüzleşecek gücü kendimde bulamıyordum.Herkes çok az kaldığını söyleyip duruyordu.Neye çok az kalmıştı ya da bitince ne olacaktı?Yerine yenisinin gelmeyeceğinin garantisi verebilirler miydi?Etrafı alev alev yanan bir çemberin ortasındaydım. İçinden çıkmaya çalıştığım an yanacaktım.Ve beraberimde sevdiklerimi de yakacaktım.Çıkmazsam da çemberin yanışını izleyip içinde kül olacaktım.

Arabaya yerleştiğimde hala kendime gelmiş değildim.Bedel ödemem gerektiğini söyleyen bir mesajdan sonra böyle olmam gayet doğaldı.

"Yeter artık." diye fısıldadım kendi kendime.Duyup duymadığından emin değildim.

"Beni korkutuyorsun Maral."

Boynumu ona çevirerek öldürücü bir bakış attım.

"Ne var korkacak? Hiç kendi kendine konuşan insan görmedin mi?"

"Evet Bakırköy'de bayağı var."

"Ha-ha-ha-ha.Ne kadar da komik.Görmeyeli çok espritüel olmuşsun sen ya."

"Teveccünüz efenim."

Güldüm.Yaşadıklarıma, yaşayacaklarıma inat güldüm.Ve yine gülüşümün sebebiydi.

"Ya sen nasıl bir insansın Allah aşkına?"

Mest olduğum gülüşünün arasından araladı dudaklarını.

"Nasıl bir insanmışım ben?"

Yüzümü aradığının cevabını bulmak istercesine dikkatle inceledi.

"Dengesizin tekisin."

Eminim daha edebi, şiirsel bir şeyler bekliyordu ama öyle tepkiye böyle cevap.Ağzı şaşkınlıkla aralandı.

"Neyin teki?"

"Dengesizin.Asıl korkman gereken kişi sensin bence.Ben sadece kendi kendine konuşan bir deliyim.Benden kime zarar gelsin ki?"