Çoban Yıldızı

44.Bölüm: "Uçurum"

#YüksekSadakatBelkiÜstümüzdenBirKuşGeçer

#GeceYolcularıSeninleBirDakika

*

" Hayalin olacakken hayal kırıklığın olacağım. "

*

(Medya:Ekim DOĞANDEMİR)

44.Bölüm:Uçurum

Gözlerimi sımsıkı yumup, gözyaşlarımı içime akıtarak bu anı hiç yaşamamış olmayı diledim. Gözlerinde gördüğüm hayal kırıklığını hiç görmemeyi, o adamın kolyeme fiyat biçerkenki ses tonunu hiç işitmemeyi. Nefes almaya çalıştım, aksi takdirde geçireceğim bir krizi engelleyemezdim.

Elim boynumda yalnız kalan kelebeğe gitti. Hiç bırakmak istemezcesine sıktım, öyle ki elimde izi çıktığına emindim. Gözlerimi açmamayı sürdürürken bir ses işittim.

"10.000!"

Bana aldığı kolyeyi benim için tekrar almaya çalışıyordu. Ben kolyemi koruyamamıştım, bizi kaybetmiş ve oraya çıkana kadar fark etmemiştim. O ne düşünüyordu şimdi benim hakkımda? Boynumdan asla çıkarmayacağımı söylediğim kolye, şu an insanlar tarafından satın alınmak için kürsüde bekliyordu.

Salondaki uğultular arttıkça arttı ve en son birinin 50.000 dediğini duydum. Cesaretimi toplayıp gözlerimi açıp masada gezdirdim. Herkes pür dikkat kolyeme bakıyordu, hepsinin yüzünde derin bir şaşkınlık ifadesi vardı.

"100.000!"

Aras elindeki sekiz numarasını hiç bırakmadan sürekli havaya kaldırıyor, fiyatı daha da yükseltiyordu. Bir anda yüz bin demesiyle salonda kimseden çıt çıkmadı. Adam satmak için hazırlanırken, içimde bir umut oluşmuştu ama boşunaydı.

"250.000!"

Elinde on bir numarayı tutan kişiyi gördüğümde gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Mahir, kolyemi mi istiyordu?

Hayır, Maral hayır. Hemen kendine pay çıkarma, senin olduğunu bile bilmiyor.

Aras'ı gördüğümde elindeki numarayı hırsla sıkıyordu. Tam kaldıracakken bütün salon tiz ve kulak tırmalayan bir ses duydu.

"300.000!"

Bu kızı dövmek için bir sebebim daha olmuştu. Salondaki uğultular artarken Aras beklemeden sekiz numarayı kaldırdı.

"500.000!"

İçimden başka kimsenin fiyat biçmemesi için dualar etmeye başladım. Yeterince kırgın ve üzgündüm. Eğer kolyem, başka birine satılırsa...

"750.000!"

Bu iş bittiğinde o Çisil bozuntusunun saç tellerinin elimde olacağını şimdiden öngörebiliyordum.

"1 milyon."

Mahir'in oldukça sakin olan ses tonuna rağmen hepimiz bunu duymuştuk. Kardeşi inatla almaya çalıştığı için almaya çalışıyor olsun, lütfen.

Açık yeşil gözleri kısa bir an için gözlerimi buldu. Bakışları o kadar ruhsuz o kadar donuktu ki hırsla kıvrılan dudağının kenarı bile bunun aksini kanıtlayamazdı. Neden güldüğünü anlamak istemiyordum ve bunun için çaba sarf etmeyecektim. Daha fazla yara almak istemiyordum.

"5 milyon!"

Korkarak Aras'a baktım. Gözlerini Mahir'in gözlerine mıhlamış, kolyem umurunda olmasa kalkıp ona yumruğunu geçirecekmiş gibi bakıyordu. Boynundaki yeşil, mavi karışımı damar tüm ihtişamıyla gözler önüne serilmişti. Alnındaki damar da ben buradayım dercesine atıyordu.