Çoban Yıldızı

57.Bölüm: "Yüzleşme"

#CemAdrianBenSeniÇokSevdim

-Bölümü atmayıp atmayıp gece yarısında ve sınav haftasında attım, değişik olduğunu kabul ediyorum.-

*

"Cehennem ateşinin dinmesi ne mümkün Atılgan; kalbimin ortasına cehennemi sen koydun, şimdi nasıl söndüreceksin?"

*

(Medya: Maral Özdemir)

57.Bölüm: Yüzleşme

"A-andres?" dedim kekeleyerek. Şaşkınlıktan konuşamıyordum bile. Ozan -sanırım dediğimi anlamadığından- bana baktı ve gülümsedi.

"Evet Andres Bey yeni İn-" dedi ve bir an durdu, gülümseyişi yüzünde donmuştu. "Bir saniye, ismini söylemedim?" dedi kendini sorgularcasına.

Evet söylemedin, yaklaşık iki yıl kapı komşusu olarak yaşadım.

Andres zafer edasıyla gülümserken ben ne yapmam gerektiğini, ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Zihnimde büyük bir karmaşa vardı, Andres ve Amy İngiltere'yi bırakıp Türkiye'ye gelmiş ve benim çalıştığım şirkette işe girmişlerdi?

"Sizin burada ne işiniz var?" dedim cümleleri toparlayabildiğimde. Aras'ın kuşkucu ve sert bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum, gizemli konuştukça daha çok çıldırdığını da biliyordum.

"Bizi gördüğüne sevinmedin sanırım?" dedi Amy İngilizce konuşarak. Herkes İngilizce bildiği için net bir şekilde anlaşılmıştı. Durumu toparlamaya çalışarak konuştum.

"Hayır, sadece çok şaşırdım. Siz-sizin burada ne işiniz var?"

Amy büyük bir sevimlilikle gülümsedi ve ben karışmam der gibi omuzlarını silkti. O an anlayıp Andres'e bakmaya başladım.

"Andres? Bir açıklama yapmayacak mısın?" dedim tek kaşımı kaldırırken. Evet çok özlemiştim hatta şu an onları gördüğüm için sevinç çığlıkları atabilirdim ama merakım fazlasıyla ağır basıyordu. Yaptığımız son konuşmadan sonra bir anda İnsan Hakları Müdürü ve asistan olarak karşıma çıkmaları mantıklı değildi.

"Hoşgaldin damek yok mu?" dedi yarım yamalak bir Türkçe'yle. Birkaç aydır pratik yapmadığımız için unutmuş olmalıydı. Sımsıcacık gülümsemesiyle içimi ısıtmış, bütün merakımı dağıtmıştı. Yumuşadığımı gördüğü an kollarını iki yana açtı.

Mert öksürüyor gibi yaptı. "Öhö öhö tövbe, öhö tövbe! ÖHÖÖ! Aile öhöö aile var! ÖHÖ ÖHÖÖ!"

Ozan'ın şaşkın bakışlarını ve Mert'i ardımda bırakarak ona doğru bir adım attım, gülümsüyordum. Tebessüm de olsa.

Sonra bir şey oldu ve ben bir adım daha atamadan Andres'in kolları doldu. Ona sarılan kişiye baktığımda Aras'ı görmemle küçük dilimi yutacağımı sandım. Bu kadarı da fazlaydı!

"Welcome, welcome. Welcome to our company! (Hoşgeldiniz, hoşgeldiniz. Şirketimize hoşgeldiniz!)" dedi acele acele. Andres'e sarıldığına inanamıyordum.

"Bizde gelenektir, yeni gelene sarılınır!"

Anlık uydurulan kurallar ve Aras.

Andres gülümsemeye çalışırken Amy çok şaşkındı. Andres mantıklı bir soru sordu Aras'a. "Yeni geldim ve Maral geleneği yerine getirmedi?"

Aras sinirlendiğini belli edercesine bir kez burnunu çekti, şu meşhur damarın yeşil-mavi karışımı rengini aldığını buradan görebiliyordum.