Çoban Yıldızı

56.Bölüm: "Karar"

#SezenAksuBenSendeTutukluKaldım

*

" Bu sefer alma benden kalbimi diyeceğim ama, ben o kalbi senden hiç geri alamadım ki. "

*

(Medya: Amy Clark ve Andres Miller)

56.Bölüm: Karar

Ekim, çocukluk arkadaşımdı. Sadece arkadaş değildi o benim için, hiçbir zaman öyle olmamıştı. Bazen bir abla, bazen küçük bir kardeş, bazen de kollarının arasında yerimi bulduğum bir anneydi.

Ben, onunla büyümüştüm.

Yaptığı şey yüzünden kırgın mıydım ona? Kızgındım evet, ama kırgın mıydım? Bu sorunun cevabını bilmiyordum, çünkü bir yanım bu şehri istiyordu. Bir yanım, küçük penceresinin önünde oturup saatlerce kitap okuyan Maral'a özlem duyuyor, onu geri istiyordu. Ama diğer yanım; o Maral'ın saf duygularından ve temiz kalbinden korkuyor, tekrar ona dönüşmek istemiyordu.

Zihnimdeki çatlakları gideremeyeceğimi anladığımda, öfkemi kontrol edemeyip bir hışımla içeri daldım. İkisi de şaşkınlıkla bana baktı, ilk tepki veren Ekim oldu.

"M-maral?" dedi kekeleyerek.

"Benim adıma başvuruyu yapan siz miydiniz?" dedim tekdüze bir sesle. Ekim bana doğru bir adım attı, engellemek istercesine geriledim. Konuşmaya çabaladı ama onu durdurdum.

"Bağırıp çağırmadan önce bir din-"

"Size bir soru sordum." dedim onun sesini bastırarak. Ekim suçlulukla başını öne eğerken, Mert araya girdi. "Ona yüklenme Maral, bizim fikrimizdi."

Histerik bir kahkaha attım. "Önemli olan kimin fikri olduğu mu yani? Fikir sizden çıktı, Ekim imzamı taklit etti. Öyle mi?"

Ağzıma kadar dolmuştum ve taşmak için yer arıyordum, sanırım bulmuştum da. Ağır konuşmak istemiyordum ama, insan öfkeliyken ne dediğini bilmezdi. Ben bugün öfkeme sığınmak istiyordum.

"Gitmeni istemediğim için yaptım." dedi benim aksime sakin bir sesle. Gülüyordum ama gözlerimin önü buğulanmıştı.

"Sana söyledim! Gitmem gerekiyor, hazır değilim dedim! Sırf senin yanında kalayım diye neden böyle bir bencillik yaptın?"

Ekim yerde anlamsız bir boşluğa diktiği gözlerini ben bu sözleri söylediğim an gözlerime çıkardı.

"Sakın, sakın beni tanımıyormuş gibi konuşma. Evet yanımda kalmanı çok istiyorum, ama bencil olduğum için yapmadım. Senin derdinin şifası bu şehirde! Anla şunu artık, sen ondan ayrı yaşayamazsın!"

İkimiz de deliye dönmüştük, o da ben de gerektiğinden fazla yükselmiştik.

"Öyle bir şey yok! Asıl sen anla artık, ben değiştim! Ben artık ona deliler gibi aşık o kız değilim! Ben, büyüdüm!"

Mert araya girmeye çalıştı ama Ekim izin vermedi, önce histerik bir kahkaha attı ardından konuştu.

"Değiştin? Değiştin öyle mi?" dedi ve bir kahkaha daha patlattı. "Keşke kendini dışardan izleme şansın olsa Maral, belki görürdün bizim gördüğümüzü. Sen onun gözlerinin içine bile bakamıyorsun, deli gibi korkuyorsun geçmişle yüzleşmekten! Hayır sen büyümedin, hala küçücük korkak bir kız çocuğusun."

Elimdeki dosyayı hiçbir şey umursamadan yere fırlattım.

"Hayır! Ben güçlüyüm, ama sen bunu göremeyecek kadar körsün!"