Umut ve umutsuzluk kardestir. Tipki siyah ve beyaz yada iyi ve kötü gibi.. Her ikilinin ne kadarda yan yana isimleri anilsada umudun oldugu yerde umutsuzlugu kimse görmek istemez. Eger icimizde kopan firtinalari kelimelere dökmek istesekte yapamiyoruz. Hep beynimizin giz yerinde kalan bir sirlar odasi var. Ve hepsi orada balik istifi yapilmis halde. Bir yerde okumustum diyordu ki:" Size göre basit olsada başkalarinin umudunu ,hayallerini yikmayin. Küçük gibi görünsede o kisinin yasam kaynagi odur." Başlarda bu basit bir cümle gibi gelsede bunu zaman ögretiyor. "Umut" bizi yaşatan tekşeydir. Umudumuzu kirmayin...
Salincaga yan oturdum. Bir taraftan Yigit ve Yagmuru gormek istiyordum. Bir taraftanda onlarin yürek burkan hikayelerini izlemeye hazir hissetmiyordum kendimi... Merakima yenildim. Duymak istiyordum.
Herkesin bir hikayesi vardi. Kalp kirikliklariyla dolu.. Heryer ayaklarimiza batan ve kanatan kiriklarlarla doluydu. Bastikca acitan acittikca dahada arsizlastiran.. Salincaktan kalkip salondaki konusmalari duyabilecegim bir yere gectim.Salonun hemen disinda kucuk bir masa ve sandalyeler vardi. Alpte beni takip ediyordu. Yanyana oturduk . Biz yanyanaydik ama onlar karsi karsiya suspus oturuyorlardi. Hangisi konuya girecekti nereden başlayacakti bilmiyorum.
Beynimde uçuşan düşünceleri durdurmak icin çabalasamda hatirladigim üç beş ,bir elin parmagini geçmeyen minicik fragman anilarim.. Annem ,annem olmayan annem.. Severdi beni ama.. Kucagina saklanip agladigim babam.. Geceleri kabus gördüğümde kosarak yattigim koca bir yatak.. Elimi tutan ailem... Aile, ne guzel birsey.. Ama onlar gittikten sonra ise Alp.. Uzanip Alpin elini tuttum.. Döndüm önce Yigitle Yagmura baktim. Sonra Alpe.. Sevdiklerinle ve sevenlerinle olan aile.. Bazan sonradan buluyorduk. Bazanda kaybediyorduk..
Yigit disari bakiyordu. Ona gülümsedim.. Yaninda olmaliydim. Yavasca yerimden kalktim. Salona gittim. Yigitin yanina oturdum. Elini tuttum.. Belki en cok Yagmurun ihtiyaci vardi elinin tutulmasina ama... En cok cesaret verilmesi gereken Yigitti aslinda.
Biri elini tutsun istersin. İçine taaa yüregine dokunsun. Olmazlari olduran biri olsun isterdin. Aslinda cesaretlisindir ama birinin " hadi yanindayim" demesi gerekiyormus gibi hissedersin...Hadi korkma tut elimi karanliktan bir çocugun korktugu gibi. Korkma... Ben varim.."
Yigitin cesaret toplamasindan sonra ilk kelimesi
- Nasilsin?? oldu. Hakliydi nereden baslayacagini bilememek.. Yagmursa susmakla konusmak arasi gidip geliyordu. Ellerini kucaginda birlestirmis ve parmaklarina tirnaklarini batiriyordu artik. Çok gerilmisti. Gözleri yerdeydi. Üzgun ve pismanligi her halinden belliydi. Yagmur gözlerini kaldirip bana bakti. Disarida daha fazla durumayan Alp te iceri geldi. Biran nereye otursam diye duşünsede gozlerim Yagmurun yanini gösterdigimde oraya oturdu. Yigit
- Anlat seni dinliyorum?
- Ne anlatiyim abi?
- Ne mi anlaticaksin? Herseyi hemde herseyi??
- Hazir misin abi?? Gercekten hazir misin buna?
- Ne sacmaliyorsun Yagmur bu hayati sen sectin? Ben sana gitte Emirle evlenmi dedim? Neler yaptim evlenmemen icin.
- Bosluktaydim abi. Yanlizdim. Anladinmi yanlizdim.
- Biz kimdik Yagmur söylesene?
- Sen beni birakip gittin abi. Annemle babam gibi terkettin sende beni.. Sen yoktun yanlizdim ben ...
Sesleri yukselmeye baslamisti. Yigit tuttugum elini cekmisti. Elleri havalarda sinirden sekilsiz hareketler ciziyordu. Öfkesi kendine mi yoksa Yagmurami bilmiyordum. Yagmur icindekileri biriktirmisti. Ve patlamak üzereydi. Tahmon ettigim gibide oldu.
- Sen cektin gittin. Ben cocuktum daha anladin mi? Dedem zaten onun tek derdi sendin. Beni umursamiyordu bile. Aksam yemeginde beraberdik. Sonra odasina gidiyor saati geldiginde seninle konusuyordu.
- Nerde tanistin onunla?
-Lisenin mezuniyet balosu vardi. Balodan sonra kizlarla kacamak yapmak istedik. Yeni acilan bir gece klubu vardi. Oraya gittik. Orada tanistik. Klup Emirindi.
Yagmur salonda geziyor sanki yillardir icinde biriktirdiklerini haykiriyordu. Ama Yigitin yüzüne bakamiyordu. Elleriyle arada saclarini düzeltiyor ,beline koyuyor, aradada yüzünü kapatiyordu..
- Nasil evlenmeye ikna etti seni?
- O gece klupte tanistiktan sonra telefon numaralarimizi almistik. Ertesi gun mesaj atti bana.. Bulusmak istedi.
- Kim oldugunu biliyor muydu?
- Evet biliyordu. Bosluktaydim abi. Beni seviyor zannettim abi. Sen yoktun abi kimse yoktu.. Küçüktüm.. Çok küçük... Bir sure gizledik. Dedem öldü. Sende okulu bitirip gelmek üzereydim. Sana bir soru sormustum abi. Evlenmek istesem ne olurdu diye? Sende hayir demistin. Bende bunu ona anlattim. Birkaç gün sonra beni Emir aradi. Bulusmak istedi. Bulustugumuzda seninle konustugunu ve senin hayir dedigini söyledi.
- Neee??? Dur bi dakika dur... Ben Emirle konusmadim Yagmur anladin mi konusmadim??
- Ama oyle demedi. Kandirdi beni alçak.. Bu kadar aciyi bosunami cektim.
Yagmur aglamaya başlamisti. Hickiriklari durmuyordu.
- Bana 'abin seni sevseydi mutlulugunu isterdi ' demisti. Ben nasil inandim ona..
Yigitin gözleri dolmustu.
- Ben seni seviyordum Yagmur. Hemde cok.. Sen bana kalan tek hatiraydin annemle babamdan. Nasil uzerdim seni..
Yigit kirpiginin ucuna sıkışmış bir damla gözyaşi vardi. Sanki yillarin kini ,öfkesi ,nefreti o damlada sakliydi ve biraksa akip gidecekti. Ama israrla akmiyordu.
Yagmur Yigitin dizlerinin dibine oturdu. Elini tuttu.
- Abi affet beni affet.
Yigitin omuzuna elimi koydum. Yuzume bakti. Gozlerine baktim. Çektigi izdirabi gormek bana dahada aci verdi..
- Çok yanlizdim abi.. Çokkkk... Affet nolur affettt...
Yagmur hickirarak agliyordu. Belki buyuk bir adim atilmamisti ama onlar icin buyuk bir adimdi acikcasi.. Yigit yerinden kalkti. Ne yapmasi gerektigini bilmiyordu. İlk kez onu böyle görüyordum. Yavasca yurudu ve salondan cikti. Yagmursa aglamaya devam ediyordu. Onu yavasca tutup yerden kaldirdim. Koltuga oturttum.
- Hersey duzelecek. Yigit seni seviyor. Biraz zaman verin kendinize..
- Uyumak istiyorum Ala.. Uyumam lazim herseyi unutmak icin..
Yavasca ayaklarini alip koltuga uzattim. Üzerine bir battaniye örttum.Yagmurun saclarini oksadim. Gozyaslari yüzünü islatmisti. Ne çok aglamisti. Yigit yürüyerek gölün yanina kadar gitmisti.. Sirti dönük duruyordu. Alpe dönüp
- Bir çay yapsana belki iyi gelir.
Alp cay icin mutfaga gittiginde bende disari ciktim. Yigit kaskatiydi. Hissizlesmisti. Ona sarildigimda bana sarildi. Saclarimdan öptü. Basimi kaldirdim yüzüne baktim.
- Herkez affedilmeyi hakeder. O kardesin Yigit.. Bak bir sürü yalanlar söylenmiş.
- Onu terkettigimi söylüyor. Ben onu terk mi ettim Ala?? Soylesene..
- Hayir tabiki hayir. Sen kimseyi terketmezsin..
Göle dönüp baktim.
- Hatirladinmi o günü?
Yigit dahada sıkı sarildi bana..
- En korkunc günümdü. Nasil korkmustum.. Hayatimda ilk kez bu kadar korkmustum. Ya sana birsey olsaydi..
- İste o zaman bana hayatin ikinci sansimi verdigini düşündüm biliyor musun? Ve bunu degerlendirdim. Buda sendin...
Yigitin yüzüne baktigimda mutlu bir gülümseme gördum.. Artik devam edebilirdim..
- O kardesin . Bunu yapma.. Herkes ikinci sansi hakeder. Sizde hakediyorsunuz? Olanlari degistiremeyiz ama sonra olacaklar elimizde.. Hem ayrica cocuklarim halalariyla büyüsün istiyorum. Kocaman bir aile olalim..
Yigit gulmeye basladi. Beni kucakladiginda ayaklarim yerden kesildi..
- Cocuklarimiz . .. dedi Yigit.. Cocuklarimiz...
Beni yere biraktiginda
- Hadi konus onunla affettigini söyle lutfen.. Bir yerden yeniden başlamaliyiz..Biz belki yanliz kalmis olabiliriz ama eger secimlerimiz beraber olmamizdan yanaysa beraber olmaliyiz..
Yigit kafasini bir göle bir ciftlige çeviriyordu. Kararsizlik icinde kalmisti. Bir yani affederken diger yani kizgindi. Ama o bir abiydi ,kardesti ve kalbini dinleyecekti. Elimi kalbinin üzerine koydum.
- Ben senin kalbini gördüm.
Kenara cekildigimde Yigit yavas ama seri adimlarla ciftlige yürümeye basladi. Arkasindan gidiyordum. Alpte disari cikmisti. Hayretle Yigite bakiyordu. Eve girdiginde ise mih gibi kapinin önundeki görünmez şeride takilmistim.. Yagmurun başucuna gidip diz çöktü..
- Ben sana kizgin degilim. Kendime kizginim.. Hosgeldin evine Yagmur...
Yagmur gozlerini acti. Yerinden dogruldu..
- Abiiiii!!!!
En olmadik yerde elimizden alinan sevdiklerimiz yerlerine birini birakarak giderler. Biz onda görduklerimizle özlemimizi gideririz. Bu yüzdendir baska kollarda sevgi arayisimiz. Baba sevgisini bir baska erkekte ,anne özlemini baska kadinlarda arariz. Ya yaniliyorsak ... Oda yaptigimiz hatalar yiginina bir odun daha atariz. Butun odunlari biriktirdigimizde bir kivilcim yeter herseyi yakmak icin.. O kivilcimda neden cikar bilinmez..
