Who are you?

31. Daryl

Nie mogłem uwierzyć w to co właśnie zobaczyłem. Joe mierzył do Ricka, dwóch trzymało Michonne a jeden zastraszał Carla w samochodzie. Moja nowa grupa napadła moich przyjaciół, to ich tropili od kilku dni. 

- Joe, zaczekaj. 

- Daryl zatrzymałem się na ósemce. 

- Chwila - podszedłem do Ricka.

- Dobrze mamy czas, mów Daryl. 

- Wypuść ich, to dobrzy ludzie. 

- Lou by się nie zgodził, zabili go z zimną krwią. 

- Chcesz krwi, rozumiem - odrzuciłem kuszę na bok - weź mnie. 

- On udusił naszego przyjaciela a Ty mówisz że to dobrzy ludzie. To jedno wielkie kłamstwo.

Jeden z mężczyzn podbiegł do mnie uderzył mnie kolbą broni w brzuch. Zgiąłem się w pół, drugi zaatakował mnie od tyłu. Zaciągnęli mnie za samochód i zaczęli tłuc, w pewnym momencie było mi wszystko jedno. Upadłem na kolana, dłońmi oparłem się o ziemię, miałem dość. Najpierw straciłem An potem Beth, nie zasłużyłem aby żyć. Przestałem walczyć, kopali mnie w brzuch i po całym ciele. Gdy byłem na skraju wytrzymałości wszystko ustało, podniosłem głowę. Dwóch mężczyzn leżało obok mnie już martwych. 

- Wszystko ok ? - uklękła przy mnie Michonne.

- Mhm - mruknąłem i usiadłem opierając się plecami o samochód. 

Wytarłem krew z ust rękawem koszuli, oddychałem płytko. Byłem cały obolały, Rick usiadł obok mnie. Spojrzałem na jego twarz, byłą cała we krwi. Wyciągnąłem z kieszeni bandanę, polałem ją wodą i podałem mu. 

- Nie marnuj wody - spojrzał na mnie. 

- Nie wiesz jak wyglądasz, przetrzyj twarz. - spoglądałem w ziemię - nie wiedziałem co to za jedni. 

- Jak trafiłeś do ich grupy ? - spoglądał na mnie. 

- Uciekłem z więzienia z Beth.

- A An ? 

- An wymyśliła że mam zabrać Beth bo ona sama nie przeżyje, gdy uciekaliśmy ona nas osłaniała. Umówiliśmy się że spotkamy się w jej domu, w tym samym którym byliśmy we dwoje. Po trzech dniach udało nam się z Beth tam dotrzeć ale jedyne co znaleźliśmy to dwóch martwych mężczyzn i jej ostrze - wyciągnąłem je z kieszeni.

- Czyli była tam i czekała na Ciebie. 

- Owszem, ale coś musiało się wydarzyć. Szukaliśmy jej po okolicy, potem po dalszej. Tak się zatraciłem w poszukiwaniach że straciłem również Beth. 

- Nie żyje ? 

- Żyje ale przepadła. Potem oni mnie znaleźli, wiedziałem że są źli ale mieli swój kodeks. Prosty, był głupi ale zawsze coś. 

- Byłeś sam. 

- Szukali jakiegoś faceta ale gdybym wiedział że to o Ciebie chodzi to zrobił bym wszystko by ich zmylić. 

- To nie Twoje wina. Liczy się to że jesteś z nami i tylko to - chwilę się zawiesił - Jesteś dla mnie bratem. 

Spojrzałem na niego i pokiwałem lekko głową. Byłem mu wdzięczny z to co powiedział, podbudowało mnie to trochę. Teraz byłem świadomy tego jak bardzo ważny jestem dla nich. 

- Nie martw się o An, da sobie radę. Może jest w Terminusie i tam się znajdziecie, wszystko się ułoży jakoś - podniósł się - właź do samochodu, musimy odpocząć. 

Pokiwałem głową i podniosłem się. Obracałem w dłoni ostrze Any i myślałem o tym co się tam musiało wydarzyć. Nie znalazłem żadnego jej śladu dalej niż na trawniku przed domem. Potem tylko świeże ślady opon na drodze. Ktoś ją musiał zabrać i na pewno nie w przyjaznych celach. Obgryzałem skórkę palca wskazującego spoglądając na ostrze. Tak bardzo chciałbym móc przytulić ja do siebie i poczuć jej usta na swoich. Zerknąłem we wsteczne lusterko, Michonne opierała głowę o ramię Ricka, a Carl spał na ich kolanach. Wysiadłem z auta po cichu, krążyłem po drodze myśląc. Najpierw straciłem An, a potem Beth. Miałem jej pilnować, chronić by nic się jej nie stało. Nawet nie zauważyłem kiedy Michonne wysiadła z auta. 

- An Cię znajdzie, ona żyje rozumiesz ? - spoglądała na mnie. 

- Jakim jestem facetem skoro nie potrafię ochronić własnej kobiety co ? Nie zasłużyłem na nią, powinienem zostać tam z nią, a nie uciekać jak szczur. 

- An wiedziała że sobie poradzi sama, zadbała o to aby Beth była bezpieczna. Zadbała o swoją rodzinę, wiedziała co robić. 

- A ja i tak zawiodłem, straciłem Beth - usiadłem na ziemi. 

- Znajdziemy ją, udamy się najpierw do Terminusa, może tam coś znajdziemy jeśli nie, będziemy szukać dalej - uklękła przede mną - znajdziemy je obie i resztę grupy. 

Rano ruszyliśmy do Terminusa, trzymałem się za Rickiem, Carlem i Michonne. Nie miałem ochoty na rozmowę, przybiła mnie strata Beth. Moje ciało nadal odczuwało skutki nocnej bójki, pod prawym okiem zaczęło mi wychodzić wielkie limo.