همه چی خوب بود... ی خواب پر از آرامش...
البته تا زمانی که ی موجودی شروع به تکون خوردن روی بدنش کرد!
با حس خیس شدن صورتش، چشماش تا آخرین حد گشاد شدن و نگاهش به ی جفت چشم گرد و ی عالمه پشم سفید افتاد...
پوفی کشید و با خنده برفی رو روی تخت گذاشت تا موقع بلند شدن، اشتباهی آسیبی به اون پاپی کوچولو نزنه....
به آرومی روی تخت نشست و دستی به صورتش کشید...
لویی: اوه بالاخره بیدار شدی هری!
لویی همونطور که میخندید وارد اتاق شد و بوسه ی نرمی روی گونه ی هری گذاشت...
هری دستاش رو دور کمر پسری که با ی بوسه قصد دور شدن داشت پیچید و تو بغل خودش انداختش...
هری: کجا در میری کیتن؟
لویی سرش رو چرخوند و به شونه ی هری تکیه داد و انگشت اشارش رو نوازش وار روی گونه ی هری کشید
لویی: میخواستم برم برات صبحونه بیارم عزیزم... اونی که همیشه در میره تویی نه من...!
هری آروم خندید و بوسه ای روی چونه ی لویی گذاشت
لویی به آرومی چرخید و زانوهاش رو دو طرف پاهای هری گذاشت و دستاش رو دور گردنش پیچید
هری: به چی میخندیدی؟
لبخند شیرینی روی لبای لویی نشست و سرش رو روی شونش کج کرد
لویی: داشتم به انریکه کمک میکردم وسایلش رو جمع کنه.... مشکلات خونشون حل شده... فردا قراره برن خونه ی خودشون...
هری آروم خندید و سرش رو تکون داد
هری: اولین صبح بعد از نامزدیمون چطوره لو؟
لویی شونه ای بالا انداخت و لبهاش رو جمع کرد
لویی: نمیدونم.... شاید اگه منو به ی ناهار دعوت کنی بهتر بشه....!
هری آروم خندید و سرش رو تکون داد
هری: نقاشی میلان رو دیدی؟
لبخند به آرومی از روی لبای لویی پاک شد...
دلش نمیخواست به هیچ عنوان اون روز نحس و قیافه ی ناامید میلان رو به یاد بیاره...
نمیخواست چشمش به کبودی هایی که هنوز روی تنش مونده بودن بیوفته...
بزاق تلخ جمع شده زیر زبونش رو قورت داد و نفس عمیقی کشید
لویی: هنوز نگهش داشته؟
لبخند روی لبای هری پررنگ تر شد و کشوی کنار تخت رو باز کرد و نقاشی که روی مقوا چسبونده شده بود و تکه هاش دوباره بهم وصل شده بودن رو بیرون آورد...
لویی چند لحظه با تعجب به نقاشی نگاه کرد و بعد صدای خنده ی شیرینش تو اتاق پیچید
لویی: چسبوندینش؟.... خدای من میلان حتما خیلی خوشحال شده....
هری سرش رو تکون داد و لبهاش رو روی چونه ی لویی گذاشت و زمزمه کرد
هری: خوشحال ترم میشه اگه سه تایی بریم باغ وحش...
VOCÊ ESTÁ LENDO
My heart beats for you
Fanfic_Complete_ هری: معذرت ميخوام فرشته کوچولوی من... لویی:برای چی؟ هری: همش تقصیر من بود... باید ازت محافظت میکردم لویی: تو تلاشتو کردی هری هری: پس باید بیشتر تلاش میکردم... منو ببخش عزیز دلم لبخند تلخی روی لب های لویی شکل گرفت لویی: تقصیر من و تو نیست...
