Set Fire to the Rain [Completed] [Rated SPG M2M/BxB]

Chapter 87

Chapter 87

Elex's POV

Natigilan sila nang makita nilang hindi nila kasama ang taong pinapakilala nila sa amin. Muli pa silang lumabas ng opisina ko at nong gawin nila iyon ay bahagya akong nawalan ng balanse na kamuntikan ko ng ikinatumba kung hindi lang agad ako nasalo ni Nico.

"Lex, what happened?" nag-aalala nitong tanong nang makita niya akong nanghihina.

Hindi ko lang kasi matanggap na muli kaming makikita. After all ako yung unang umalis kaya hindi ko siya masisisi kung magalit siya sa akin ngayon. Pero sadyang takot pa ako, natatakot akong magkita kami muli. Iniisip ko pa lang ang mga nangyari noon ay alam kong hindi niya ako mapapatawad. Sinara na niya ang damdamin niya at alam kong puot na lamang ang naroon.

"Medyo nahilo lang ako" tugon ko rito at tinulongan akong muling tumuwid ng tayo.

Nakakapanghina rin pala talaga ang takot.

"May kapatid si Neil?" anang tanong ni Cloudi na nagugulohan sa pangyayari habang ako ay napatignin kay Nico na nag-aabang sa sasabihin ko.

"Kakambal niya" tanging naging tugon ko sa katanongan ni Cloudi na kanyang ikinagulat.

"Paano? Walang nabanggit si Neil sa atin noon tungkol sa pagkakaroon ng kakambal, ni hindi ko nga nakita iyon." Sambit nito na hindi ko na muna sinagot.

Muli akong bumalik sa akin upuan at pagod na naupo. Sari-saring emosyon ang muling umusbong sa damdamin ko at hindi ko pa alam kung makakayanan ko ito. Akala ko handa na ako tungkol rito pero sa kabila ng lahat ng mga ginawa ko ay titiklop pa din pala ako. Ganito pala talaga ang pakiramdam ng taong nakokonsensya sa nagawa niya. Iniwan ko siya at napagdesisyonan niya ring talikuran ako. Para saan pa ang lahat ng ito, lahat ng ginagawa ko kung sa isang iglap lang ay mababali lang dahil sa pangangamba ko.

"Hindi ba maganda ang pakiramdam mo? Gusto mo ipaschedule ko yung appointment mo with Saavedras'?" mungkahi ni Cloudi sa akin.

Alam ko namang kaya ko pa pero sinasabi ng katawan ko na magpahinga. Sobra ko ng inaabala ang sarili ko sa darating na Exhibit ko pero nakakalimutan ko ng magpahinga. Ngayon dumagdag pa itong bagong pasanin ng kahapong nagdaan na kay hirap makalimutan.

"Better turn them down already... I can pay the painting, hindi man ngayon o sa susunod but I do promise to pay you as soon as possible." sambit ni Nico na nababahala sa kalagayan ko.

Napapikit ako ng mariin sa kanyang sinabi dahil pati si Nico ay inaagrabyado ko tugkol dito.

The money will actually be used to build the school in Esperanza because I see many young children there prioritized farming than going to school. Their parents say they rather work in the Hacienda than going to school since the place is located in a remote area where nearby cities is an hour drive before getting there, and it really break my heart seeing small children plowing land than reading books.

"Huwag ka ng mag-abala pa, I understand your situation and you don't need to hassle yourself with it. There's lot of opportunity for reach my goal, maybe not this time but I do hope this Exhibit will raise enough money for the school" tugon ko rito na ikinalungkot ng ekspresyon niya.

Last night, I know he was trying to help me to raise the bid but we never expected Mrs. Torelba closed the deal of Nico. Naaberya din kami dito dahil sa kailangan ko magbigay ng partial cash for the Foundation chosen charity at wala pang naibibigay si Nico sa akin.