Angels of satan

Part_27 (s1)

گایز به خاطر نت دیر شد
با ووت وارد شین~
__________________________

بکهیون فرار کرده بود و هیچکس درک نمیکرد چطوری بکهیون از بین اون همه محافظ و دوربین های مدار بسته تونسته بدون اینکه کسی ببینه فرار کنه.این کار در واقع غیر ممکن بود،ولی الان.غیر ممکن،ممکن شده بود!

چانیول اونقدر عصبی بود که حساب کار هاش از دستش خارج شده بود و حتی نمیدونست به چه دلیلی کیونگسو رو اونقدر کتک زده.خودش کسی بود که بهش دستور داده بود امشب مراقب بکهیون نباشه ولی باید عصبانیتش رو روی سر خالی میکرد!

نیم ساعت از نمایش چانیول که کتک زدن کیونگ بود گذشته بود و الان همه از ترسشون توی اتاق هاشون بودن.همه میدونستن که اگه چیزی که مال چانیوله از دستش فرار کنه چان غیر قابل کنترل میشه.

کیونگسو مطمئن بود یکی از دنده هاش شکسته چون هم کبودی سینه اش نشان از اون بود هم اینکه درد فجیع قفسه سینه اش که نفسش رو بریده بود.

توی اشپزخونه داشت با حوله خیس زخم هاش رو تمیز میکرد.بعد تمیز کردن تمام زخم هاش، البته زخم های کمرش مونده بود،چون دستش نمیرسید.

به سرویس بهداشتی رفت تا شاید اونجا بتادین رو پیدا کنه ولی هیچ جا نبود.کلافه به اشپزخونه برگشت و با دیدن کای تظاهر کرد که کایی اونجا وجود نداره و خواست که بولیزش رو بپوشه با درد وحشتناکی که توی قفسه سینش حس کرد باعث شد دست از کارش بکشه و نفس لرزونش رو بیرون داد.

-اینو میخواستی؟

کای با لحن آرومی گفت و بتادین رو توی دستش گرفت و بهش نشون داد.کیونگسو به تکون دادن سرش اکتفا کرد و حوله های خونی رو توی سینک گذاشت و شروع به شستش شد.

همون لحظه صدای کای که که رگه هایی از نگرانی توش بود، باعث شد دست از کار بکشه و به کای نگاه کنه.

-کمرت....از زخمت داره خون میاد!

کیونگسو توی دوران اموزشش اونقدر درد کشیده بود،کتک خورده بود که الان حس نمیکرد که کمرش زخم شده.به طرف سینک برگشت و با لحن بی حسی گفت:

+مهم نیست....

-من..میگم بیا این کارو بکنیم.من زخم های تو رو پانسمان کنم تو هم پانسمان من رو عوض کن.به عنوان دو انسان!

کیونگسو در حالی که مشغول سابیدن حوله ها بود، با لحن نیشداری گفت:

+خودتو توی جایگاه انسان میزاری؟

به طرف کای چرخید و دست هاش رو به کناره سینک چسبوند.در حالی که به چشم های جونگین خیره شده بود. با حالت کنایه گفت: