Insanity Play<ᶠᵘˡˡ>

🎬 فصل سیزدهم 🎬

ساعت هفت عصر بود که شیوون دنبالش آمد.می خواست به مناسبت تولدش او را برای شام در بهترین رستوران شهر مهمانش کند. ضبط سکانسهای کلیدی او تمام شده بود و می توانست برود.
پس به کاراوانش برگشت تا لباسهایش را عوض کند. در این میان شیوون که برای دیدن و صحبت با همبازی متکبر دوستش کنجکاو بود سر ست هیوک رفت.

عوامل در حال آماده کردن صحنه بودند و هیوک روی صندلی سفید زیر سایه بان مونیتورها نشسته سناریو را مرور میکرد.

"میشه امضاتونو بگیرم؟"

هیوک با بی حوصلگی سر بلند کرد تا ببیند چه کسی به طرفداران اجازه ی ورود به محوطه ی
ضبط را داده که چویی شیوون را دید و فهمید  اورا دست انداخته!

"اوه سلام اقای چویی!"

بدون آنکه حتی بلند شود دستش را دراز کرد.شیوون از این سردی و سنگینی رفتار خنده اش گرفت.
حق با دونگهه بود! مردک خود را چه فرض میکرد؟شیوون به تقلید از او گفت:

"اووووه!سلام اقای لی"

و دست او را شل و ول گرفت و رها کرد: "کارا خوب پیش میره؟"

مهلت نداد هیوک چیزی بگوید چون جوابش برایش مهم نبود پس ادامه داد:

"رفیقمو که اذیت نمیکنی؟"

هیوک به سرعت فهمید منظورش دونگهه است:"رفیقت؟!"

با تمسخر نیشخند زد: " از من چیزی بهتون گفته؟"

"نه"

شیوون  راضی از اینکه صندلی کناری اش خالی بود نشست و لمید:

"چرا باید در مورد شما بهم چیزی بگه؟"

هیوک متوجه لحن توهین آمیز این بازیگر نامهم شد و دوباره سرش را پایین انداخت وانمود کند دارد سناریو را میخواند و حتی دیر کرده و دیگر نمی تواند با این مزاحم خوش و بش کند ولی شیوون ول کن نبود. با تکیه به دسته ی صندلی پلاستیکی به سمتش خم شد و آهسته تر گفت:

"اصلاً از شما چی داره که بگه؟! "

هیوک با تعجب از این گستاخی، با کندی نگاهش کرد و خوشبختانه دونگهه به موقع خود را رساند:

"خب شیوون من حاظرم! بریم"

شیوون رو به او چرخید و با هیجان نالید: " اوه مثل همیشه...برای من زیادی زیبایی"

دونگهه با خجالت خندید: " پاشو! اینجا چاشنی هات خریدار نداره!"

شیوون از جا پرید و از آنجایی که می دانست رفیقش طرفدار پرپاقرص تیم سیاه و سفید است پرسید:

"فردا مسابقه میری؟"

دونگهه راضی از اینکه بحث فوتبال جلوی هیوک پیش کشیده شد با صدای واضحی گفت:

"اتفاقاً دو تا بلیط دارم اگر فردا عصر کاری نداری با هم بریم!"

"پس چی! مگه میشه تنهات بذارم؟!"