°°°Unicode °°°
အဲ့ဒါက ရှီရှန်းတွေးထားသလို မဟုတ်ဖူး.
သူမလည်ချောင်းကနေ တစ်ဆင့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး ရုတ်တရပ် ပူနွေးသွားမှုကိုသာ ခံစားလိုက်ရတယ်.နောက်ဆုံးမှာတော့ ဖုန်းစီက သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ် .
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေက ဆွဲဆောင်မှုရှိစွာ စိုစွတ်နေတုန်းပဲ
"မကြောက်နဲ့..စိတ်အေးအေးထား"
ရှီရှန်းက သူမရဲ့မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံး အမှောင်ဖုံးသွားတာကြောင့် ဘာမှပြန်မပြောနိုင်လိုက်ဘူး.
ခနအကြာမှာတော့ မီးတောက်ရှိနေတဲ့ ကန့်လန့် ဖြတ်လမ်းတွေကို တွေ့လိုက်ရတယ်
သူမက အဲ့ဒီလမ်းတွေထဲက တစ်ခုမှာရောက်နေတာ'ဒါကဘယ်လိုနေရာကြီးလဲ'
ရှီရှန်းကလက်ဆန့်ပြီး မီးတောက်တွေကို ထိတွေ့လိုက်တယ်
မီးတောက်တွေက.သူမရဲ့လက်ဖ၀ါးကို ဖြတ်သွားပေမယ့် သူတို့တွေဆီက အပူဒဏ်ကိုမခံစားရဘူး
"သူ့ကိုသေအောင်ရိုက်!သူကမျိုးမစစ်ကောင်"
"သူနဲ့မကစားကြနဲ့..သူက မကောင်းဆိုး၀ါးပဲ"
"..မျိုးမစစ်ကောင်!...မကောင်းဆိုး၀ါးကောင်!..."
ကလေးတွေ ဆူညံနေတဲ့အသံကို ရှီရှန်းကြားနေရတယ်
မီးလောင်နေတဲ့ကွင်းပြင်တစ်ခုမှာ ကလေးတွေက မီးတောက်တွေ၀န်းရံနေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို၀ိုင်းပြီး အနိုင်ကျင့်နေကြတာကိုတွေ့လိုက်တယ်.
ကောင်လေးက မလှုပ်မယှက်ရပ်နေပြီးတော့ တခြားကလေးတွေသူ့ကို ချွန်ထက်တဲ့ပစ္စည်းတွေ ကျောက်ခဲတွေနဲ့ပစ်ပေါက်နေတာကို ငြိမ်ခံနေတယ်.
မကြာခင်မှာပဲ သူ့မျက်နှာမှာ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေဖြစ်လာတယ်
အဲ့ဒီဒဏ်ရာတွေကနေ သွေးတွေထွက်လာပြီး သူ့မျက်နှာတစ်၀က်ကို သွေးတွေ ဖုံးလွှမ်းသွားတဲ့အထိအောင် သူကမလှုပ်မယှက် ရပ်နေတုန်းပဲ
CITEȘTI
Final Boss Is No Joke
Fantezieသည်းထိတ်ရင်ဖိုဇာတ်လမ်းတွေကိုနှစ်သက်တဲ့စာရေးဆရာမရှီရှန်းက ရေးလက်စစာအုပ်များစွာကိုရပ် တန့်ခဲ့တယ် မြောက်များစွာသော အဓိကဇာတ်ဆောင်တွေကို ဝမ်းနည်းစရာအဆုံးသတ်တွေပေးခဲ့တဲ့ မိထွေးလိုမျိုး စာရေးဆရာမတစ်ယောက်လည်းဖြစ်တယ် ဒီနေ့လိုလှပတဲ့နေ့မျိုးမှာ နောက်ဆုံးတော့...