Set Free or Kill // Thomas Shelby

Yüzleşme

Tommy , arabayı durdurunca panikle indim. Işıklar yanmıyordu ve sessizlik vardı.
Normalde , Lucas ses duyduğu an dışarıya çıkardı ancak kimsecikler yoktu görünürde.
Düşündüğüm şeyin olmaması için içimden dualar ettim. Ancak gerçek neyse yüzleşmek zorundaydım.
Bir ileri bir geri gidip durdum. Ne yapmam gerektiğini bilemez haldeydim. Tahmin ettiğim şekilde bir manzara görürsem ne yapacaktım?

"Enda , içeri girmeyecek misin? "
"Korkuyorum Tommy. "
"Ne bu telaşın ? Neden korkuyorsun?"
"Görmek istemediğim şeyler görmekten. "

Tommy , başını salladı ve bana arkasını döndü. Eve doğru yürüdü.

"O zaman sen burada bekle , ben bakıp geleyim."
"Bekle !" Tommy'nin yanına giderek elini tuttum.
"Birlikte girelim."

Tommy ile yürüyerek eve girdim. Hava karanlık olduğundan içeriyi görmekte zordu.

"Tam olarak ne arıyoruz Enda ?"
"Lucas ve Sandra'yı."
"Evin çalışanı değiller mi ? Uyuyor olmalılar."
"Evet , uyuyor olmalılar. Korkumda bu , sonsuz bir uyku olması."
"O ne demek?"
"Öldürülmüş olabilirler."
"Kim neden yapsın bunu onlara ?"
"'Geçmişi hatalarla dolu olan tek kişi sen değilsin Enda.' hatırladın mı bu cümleyi?"
"Gayet iyi hatırladım."
"Güzel. Elektrik yok. Zaman kaybetmeyelim sen salona bak ,ben de mutfağa doğru gidiyorum."

Tommy yanımdan ayrılıp salona doğru ilerledi. Karanlıkta birşeylere tutunmaya çalışarak yürüdüm.
Nihayet mutfak kapısına ulaştığımda derin bir nefes aldım.

"Sandra! Lucas ! "

Tommy'nin de bağırma sesleri geliyordu. Ancak seslerimize karşılık gelmiyordu.

"Sandra ! Lucas ! " Yine cevap yoktu. Mutfak tarafından aşağıya mahzene inen bir kapı vardı. O tarafa gidip bakmak isterken , orta tezgahın orada ayağım birşeye takıldı. Sendeleyerek tezgaha tutundum. Bakmaya cesaretim yoktu , yutkundum.
Eğilip ne olduğuna bakmaya çalıştım. O sırada Tommy elinde fener ile geldi.

"Salonda buldum feneri. Ve salon biraz dağılmış Enda. Bir kargaşa olmuş belli ki."
"Tommy... Kötü şeyler olduğu kesin. Feneri yere doğru tutar mısın?"
Tommy , yaşlı gözlerime ve surat ifademe anlam veremedi. Feneri biraz aşağıya tutunca şaşkın yüz ifadesinden herşeyi anlamıştım.

"Bunu görmen gerekiyor Enda."
"Lütfen... Lütfen , onlar olmasın..."

Korku ile yere doğru baktım ve aynı anda çığlık atıp yere düşmem bir oldu. Ben dolap kenarına geçmiş , korkudan sinmiş nir şekilde dururken Tommy, birkaç saniye olayın farkına varamamıştı. Sonra başka bir tarafa sabitledi gözlerini.

"Enda , bana bak !"

Yüzümü ellerinin arasına alıp beni sarstı. Ben çok bilinçli değildim. Hıçkırarak ağlıyordum sadece.

"Tommy ! Bu çok canice ! Onlardan ne istedi ! Pislik herif ! Kendim öldüreceğim onu ! Pislik !" Tommy'ide itiyordum bir yandan.

"Hey ! Sakin ol biraz. Kendine gel!" Tommy , kolumdan tutup beni tekrar sarstı.

"Enda ,burada kal ve sessiz ol. Lucas' a bakacağım. Tamam mı? Buradan kıpırdamak yok !"

Sadece başımı sallamakla yetindim. Tommy , mutfak kapısından mahzene doğru indi. Karanlıkta birkaç dakika bekledim. Yerde cansız yatan Sandra'ya sarıldım.

"Özür dilerim Sandra. Bunu haketmediniz. Sizi yanımda getirmem hataydı. Benim yüzümden oldu. Çok üzgünüm..." Ne kadar süre ağladım orada bilmiyorum ama içim geçmişti anlaşılan.
Tommy'nin yine sarsıcı darbeleri ile kendime gelmiştim.