Set Free or Kill // Thomas Shelby

Yarış

"Defol git evimden ! "

Geride bırakarak içeriye yöneldim ancak peşimden geliyordu.

"Jordan , laftan anla ve git !"
"Yoksa ne ? Vurur musun beni ?"
"Öleceğini hissetmek , çok korkutmuş seni anlaşılan."
"Ama şimdi korkan sensin."
"Senden mi ?"
"Ödün kopuyor Thomas Shelby, seni terkedecek diye."
"Aramızda birşey yok zaten."
"Öpüştünüz ama ?"
"Ne ? Sen evimi mi gözetliyordun ? Bu ne cürret !"
"Enda..." Yanıma gelip , kolumu tuttu ve gözlerimin içine baktı.
"Beni isteyen bir parçan olduğuna eminim. "
"Yanılıyorsun. "
"Benim bir yanım hala sende... Beni öldürmek istemiş olsan da."
Peşimden salona gelmiş koltuğa yayılmıştı.
"Defol git evimden."
"Çıkarsana evden !"
Ayaklarını da koltuğa koydu.
"Pislik ayaklarını çek !"
"Botlar yeni , birşey olmaz. Yanıma gelsene."
"Polis aramam gerekecek ." Salondan çıkmaya yönelirken durdurdu.
"Pekâlâ. Olay uzamasın. Benden sonra başkası ile olmadın değil mi ? "
"Sanane bundan."
"Vay canına gerçekten olmamış ! Enda... Güzel bir geleceğimiz olabilirdi. Belki tekrar -"
Ona attığım tokat ile sendeledi.
"Sakın ! Sakın! Sen ve ben tamamen ayrı yollardayız. Yaşanan herşey geride kaldı. Ama bana yaptığın hiçbirşeyi unutmadım ! Hatırlatmam gerekir mi ? Bana zorla ... " Bunu hatırlamak istemiyordum.
"Sen ve ben birlikteydik Enda. Bundan doğal ne olabilirdi ki !"
"Doğal mı? İsteğim dışında bana dokunmaya çalışmış olman doğal mı? İğrençsin! Hemen defol evimden !" Beni ciddiye almamıştı. Ama deli yanımı bilirdi. Gerçekten sinirlendiğim zaman gözüm birşey görmezdi.
"Defol dedim !" Elime geçen ilk şeyi fırlattım.
"Sakin ol !"
"Konuşma ! Defol !" Jordan , nihayet kaçarak uzaklaştı evden. O gidince rahat bir nefes alarak , olduğum yere çöktüm. Dış kapı açık , koşarak gidişini izledim. Arkasına bakmadı bile. Evin girişinde ağlıyordum.
Bir de böyle bir hikâye vardı. İsteğim dışında bana dokunmaya çalıştığı bir zaman vardı. Aşırı sarhoştu ve uyuşturucuya yeni musallat olmuştu. Kullanmıştı ve kendinde değildi. Görüşmek için, evin yakınlarına gelmişti. Ne halde olduğunu bilmiyordum , yanına indiğim zaman görmüştüm. Konuşarak gitmesi için ikna etmeye çalıştım ama amacı bambaşkaydı. Beni kolumdan sürerek arkaya doğru götürmüştü. Ne kadar çırpınsam da , istemediğimi söylesem de beni duymamıştı bile. En sonunda elime geçen sopayla ona vurmuştum. Başından yara almıştı. Hatta izi hala duruyordu , alnında.
Onu öldürmeyi ilk o zaman aklıma koymuştum.
Şimdi düşününce, vicdan azabım yersizdi. Onun gibiler yaşamayı hakediyor muydu ki ?

Kendime gelerek olduğum yerde ayağa kalktım. Arkamı dönüp , odama doğru yürüdüm.

"Buna pişman olacak ! "

Duyduğum ses ile irkildim ve şaşırdım. Arabası ile gidişini görmüştüm. Geri mi dönmüştü ?

"Sen... Gitmiştin ?" Gözlerimi sildim. Bana yaklaşıp , elini yanağıma koydu. Birkaç saniye okşadı. Ardından yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Söz veriyorum Enda , buna pişman olacak."
"Neye ? Kim ?"
"Sana isteğin dışında mı dokundu ?"
"Bizi mi dinledin ?"
"Evet. Ve yaptığım en doğru şeydi bugün. Pişman edeceğim onu ! Şerefsiz!"
"Tommy ... Birşey yapma. İstediğini yapamadı , denedi evet ama... Alnındaki izi gördün mü? Ona daha önce dersini verdim. Onunla uğraşmaya değmez. "
"Benim hatam... Karşına çıkarmak hataydı..."
"Hayır Tommy. Senin evine gelmeden önce de karşıma çıkmıştı. Senin hatan yok. Lütfen , söz ver bulaşmak yok ona ?"
"Veremem Enda. Tutamayacağım sözler veremem." Birkaç saniye bana baktı. Gözyaşımı sildi. Ardından da öptü. O kadar yumuşaktı ki öpüşü , hissetmek bile zordu. İncitmekten korktuğu belliydi.
"Şimdi , fabrikaya gitmem gerekiyor. İstersen benimle fabrikaya gel , istersen eve geç."
"Fabrikada ne yapacağım ki ? Evde kalayım."
"Burada kalma. Kıyafetini al yanına , benim evime geç. Saat 16.00 da eve dönerim. Yarışlara gideriz sonra da. "
"Yani bugün son günümüz mü ?"
"Soru sormayı bırak , oyalanma. Döndüğüm zaman evde ol." Sigarasını yakıp arabasına yürüdü.
Yine gidişini izledim.
Bugün yarış ertesi günde aile ile yüzleşme olacaktı. Shelby ailesinde sayılı saatlerim var demekti.