Set Free or Kill // Thomas Shelby

Ortak

Bu hikâyeyi kaç kişi okuyor bilmiyorum ama yazar olarak benim felsefem ; başladığım hikayede bir kişi bile okuyor ise yazmaya devam etmektir. Okuyan ve destekleyen okuyucularıma teşekkür ederim. Keyifli okumalar ❤️ 

miseria_zahir_11 ❤️

---

Thomas Shelby ve diğerleri odada konuşmaya başlayalı yarım saat olmuştu. Yarım saat içerisinde 2 şişe viski bitmişti bile. Benim gibi nadiren içenler için bu aşırı tüketim demekti.
Harry de burada çalışıyor olmasına rağmen hatta sahiplerinden biri olmasına rağmen onu henüz içerken görmemiştim.

"Haklısın Enda ama seviyorlar viskiyi. "
"Bu kadar fazla tüketmek , çok zararlı. "
"Tommy , bayılır viskiye."
"Belli oluyor. Peki başka ne sever ?"
"Viski ve kadınlar... Tommy'nin arasının en iyi olduğu şeyler. "
"Kadınlar mı ?"
"Bunu mutlaka duymuşsundur. Aslına bakarsan Grace'den önce çok fazla kadın vardı çevresinde. Ama Tommy sadık bir eş oldu ona. O öldükten sonra bile uzun zaman kadınlara bakmadı. "
"Onu çok seviyormuş demek ki."
"Öyleydi , çok seviyordu."
"Grace , nasıl öldü peki ? Vurulduğunu duydum ama gerçekten öyle mi ?"

"Gerçek şu ki ; bana gelmesi gereken sikik bir kurşun yüzünden öldü."

Donuk bakışları ve ifadesiz suratı ile Tommy yanıtlamıştı sorumu. O cevap verince anından sorduğum sorudan utanmıştım. Hem haddim değildi hem de ona acısını hatırlatmıştım.

"Üzgünüm , ben -"
"Bize bir şişe daha getir!" Emredici ses tonu ile ara bölmeden isteğini ilettikten sonra tekrar odaya girdi.

"Üzülme Enda ." Başımı sallayarak şişeyi aldım ve odaya gittim.

Genelde hareketlerimi izlerdi ama başını kaldırıp bir kez bile bakmadı. Kendime lanet ettim. Üzerime vazife olmayan şeyleri ne diye merak ediyordum ki !

"Sevdin mi burayı Enda?"
"Hem de çok ! Burada çalışmak eğlenceli , sıkılmıyorum."
"Güzel. Sana bir hoşgeldin yemeği düzenlemeliyiz. "
"Gerek yok buna , teşekkürler." Gülümsedim ama Arthur ciddiydi. Tommy'e baktım hala bakışları bende değildi.

"Değil mi Tommy ? Enda artık aileden sayılır."
"Aileden falan sayılmaz Arthur ! " Dediği şeyle ona diktim gözlerimi , haklıydı ama böyle de söylenmezdi ki !

"Elbette yemek yiyebilir bizlerle ancak o bir Shelby değil. Teşekkürler Enda , başka birşey istemiyoruz."

Cevap vermeden dolu gözlerim ile arkamı dönerek çıktım odadan. Aklımda kalan tek görüntü Polly'nin zafer bakışlarıydı.
Aldığım boş şişeyi barın altına koydum. Önlüğümü çıkardım.

"Harry , azıcık işim var dışarıda . Yarım saat kadar bana izin verir misin ?"
"Önlüğü çıkarmışsın bile ,git hadi. "
"Geç kalmam."

Askıdan ceketimi alıp kapıdan çıktım. Kapıdan adım atmamla , kulağımın dayanamayacağı türden bir gürültü koptu. Bir patlama olmuştu.

Patlamanın etkisi ile savrulmuş ve duvara çarpmıştım. Kolumun üzerine düşmüştüm. Hem kolum hem de başım acayip ağrıyordu. Doğrulmaya çalışarak başımı hafif kaldırdım. Gördüğüm şey ; bir  arabanın yanıyor oluşuydu. Parçaları da etrafa yayılmıştı.

Gözümü biraz daha etrafta gezdirince , köşede izleyen bir adam gördüm. Tanıdık bir yüzdü ama nereden tanıdığımı çıkaramadım.
Başım dönmeye ve gözlerim ağırlıkla kapanmaya başladı.

"Aman Tanrım Enda !" Yanıma koşan birisi olduğunu duydum ama bulanık görüşüm ve hasar alan beynim gördüğünü anlayamadı.

"Enda ! Beni duyuyor musun ?" Sadece baktım. Tepki veremedim. Sesini duyuyordum ama tepki vermeye gelince kıpırdayamıyordum.
"Ambulans çağırın ! Arthur , John ! Etrafa bakın yaralanan var mı ? Birisi hemen sikik ambulansı çağırsın !" Bu sefer yanımdaki sesin sahibi telaşlanmıştı.