Set Free or Kill // Thomas Shelby

In Fucking Blood

"Tommy !"

Aynı anda basılan tetik ile üzerime sıçrayan kan , şokla kaskatı kesilmeme sebep oldu. Üzerime , koluma baktım. Önümde beyni dağılan adama sadece birkaç adım uzaktım. Kolumdaki kanlara baktım.

Birşey söylemek istedim ama ağzım açık kalmıştı sadece. Hayatım boyunca birçok ölüm görmüştüm ama böylesi olmamıştı ya da bu kadar yakın değildi. Belki de şokun asıl sebebi tanıdığım biri olmasıydı.
Ölenin bir yarım , öldürenin diğer yarım olmasıydı.

"Ne yaptın?... Neden Tommy? "
"Enda , burada olmaman gerekiyordu."

Hızla yanıma koştu. Gözümün önünde yere yığılmış olan adama baktım. Gözleri açıktı. Kurşunu tam alnının ortasına yemişti. Yere kanı akıyordu ve o benden yardım ister gibi bakıyordu.

"Siktir Tommy ! Neden... Abimdi o benim !"
"O senin hiçbir şeyin değildi Enda. "
"Öyleydi ! Abimdi ! "

Ağlamaya başladım. Şokun etkisinde ellerimi sağa sola salladım. Başımı olumsuz şekilde sallamaya başladım. Tommy kollarımı tutmaya çalışıyordu ama itiyordum onu. Sonra , beni sarsıp ona bakmamı sağladı. Gözlerine odaklanınca devam etti.

"Sana iğrenç bir oyun oynanmış. En çokta bunun için ölmeyi hakediyordu. Onun için neler yapmışsın Enda, hepsini öğrendim. Bir kez daha emin oldum ki bu adam , sadece ölümü hakediyordu. "
"Abimdi..."
"Değildi."
"Öyleydi... Evet ..."
"Enda !"

Yüzümü ellerinin arasına aldı. Ben yere bakarken başımı yukarı kaldırıp ona bakmam için uğraştı ama ben kendimi yere bıraktım. Onun ellerinden kurtulup , yerde yatan abim dediğim adamın üzerine eğilip , dakikalarca ağladım. Ayak sesleri duyunca hafifçe başımı çevirdim.
Arthur'u gördüm ilk olarak. Arkasında Charlie ve Johnny Dogs vardı.

"Biliyordunuz... Nerede olduğunu , ne olduğunu biliyordunuz ! Charlie... Biliyordun... Bunca zaman , bana yalan söylediniz. Onun için endişelendiğimi gördüğünüz halde yalan söylediniz ! O kötüydü değil mi ? Peki sizin ne farkınız var ?"

Ağlamaya devam ederken başımı Mosley'nin göğsüne koydum. Yıllarca abi demiştim , öyle bilmiştim. Gerçek ne olursa olsun , öyle davranmıştı. Beni kullanmıştı evet ama abimdi. Şimdi o da yoktu.

"Oswald ... Yalvarırım uyan ! Ambulans çağırın !"
"Enda... Adamın beyni dağılmış , çoktan ölmüş o."
"Kes sesini ! Ambulansı ara !"

Johnny , yardımı olmayacağını bilse de telefona yöneldi. Ambulansı aradı ama ben de biliyordum, ölmüştü...
Birkaç dakika sadece Mosley'e baktım. Onun hikayesi de böyle bitmişti.
Ayağa kalkıp gözyaşımı sildim. Yapacak bir şeyim yoktu. Tommy'e baktım. Gözlerindeki kararlılık , odanın karanlığına inat ışıl ışıldı. Gözünü hiç kırpmıyor , aksine yaptığı şeyden gurur duyuyordu. İfadesiz yüzündeki , ifadesiz gözleri benimkilerden ayrılmadan , vereceğim tepkiyi bekliyordu. Elindeki silahı bana uzattı.

"Al Enda, vur beni ve ödeşmiş olalım. Ama unutma ; bu adam senin hiçbirşeyin."

Elinden silahı aldım. Ona doğrulttum. Bakışları zerre değişmeden bende sabit kaldı.
Ağlamaya devam ederken , silahı ona fırlattım.

"Ben kısasa kısas yapmam Tommy. "

Arkamı dönüp , başka birşey demeden odaya çıktım. Kapıyı içeriden kilitledim ve küveti doldurdum. Su tamamen dolduktan sonra sigarayı yakıp içine girdim. Başımı geriye yaslayıp gözlerimi kapattım.
Tommy bana hep söylemişti bunun olacağını ama bana acır da yapmaz diye ummuştum. Hazırlıklı değil miydim ? Hazırdım da.
Fakat , gözünün önünde beyninin dağılması kimsenin görmek isteyeceği bir senaryo değildi. Kanı üzerime sıçramıştı.
Tommy, onu kendisinin öldürdüğünü sanıyordu ama hayır , Mosley'nin katili ; ikimizdik.
Küvette ne kadar kaldım bilmiyordum , duyduğum siren sesi ile kendime geldim. Üzerime havlu alıp , pencereye koştum.
İçeriye girdiler ve Mosley'i çıkarıp arabaya bindirdiler.
Aşağıya inmedim. Onu görmek istemedim. Öldüğünü kabul etmek istemedim.
Üzerimi giyinip , saçımı kuruttum. Ne giydiğime bakmadım ve saçımı da yapmadım. Kuru halde öylece bıraktım.
Ardından odanın kapısı çaldı. Konuşmak istemiyordum. Daha fazla boş laf duymak istemiyordum. O yüzden kendimce bir karar aldım. Sessizlik oyunu oynayacaktım.