Set Free or Kill // Thomas Shelby

R.I.P

1 hafta sonra

"Söylenecek herşeyi söyledim Tommy ! Enda'nın ailemize getirdiği lanete bak !"

Arthur'un sözlerine Ada onay verdi.

" Onun ,ailemize sokmaya çalıştığı adam yüzünden kardeşimiz öldü ! Ben Enda'yı artık görmek istemiyorum ! Yeter bu kadar rezalet !"

Ben üzüntüden bir köşeye sinmiş , hakkımda yapılan yorumları dinliyordum. Ben nerden bilebilirdim böyle olacağını ?

Arthurla ya iyi anlaşıyorduk ya da bana düşman oluyordu.

"Bu sürtük , ailemizden çıkıp gidecek Tommy !"

Sinirle ayağa kalktım.

"Laflarına dikkat et Arthur ! Ben Tommy'nin karısıyım ! Ne cürretle sürtük dersin?"
"Merak etme yakında hiçbirşeyi olmayacaksın. Senden boşanacak çünkü !"

Tommy'e baktım. Sıkıntıyla nefes alıyor ve başı önde yere bakıyordu.

"Arthur... John öldü. Kiminle kavga edersen et , onu geri getirmez. Aptalca konuşma artık. "

Sakin ses tonuyla Arthur'u yatıştırmaya çalıştı. Ancak Arthur , susmak bilmedi.

"Azıcık gururun varsa Enda , defolup gidersin ! Sözde bu ailenin iyiliğini istiyorsun değil mi ? Bak ! John senin yüzünden öldü!"
"Benimle ne ilgisi var ? Ben ister miydim böyle olsun ? Nerden bilebilirdim McCroger'ın bunu yapacağını?"
"Asıl hedefi Tommy'di. Tommy'nin önüne atlamasaydı Tommy'e ağlıyor olacaktık. "
"Üzgünüm Ada... Çok üzgünüm. Kimseye zarar gelsin istemezdim. "
"Ama geldi . O adamı da ailemize sen soktun ! Çok mu lazımdı onunla işbirliği yapılması ! Şu halimize bak ! Siyahları giymiş , yas tutuyoruz. Neden ? John öldü ! Lanet olsun Enda! Senin yüzünden ! Bu aileye sıkıntıdan başka birşey vermiyorsun . İnkar edemezsin değil mi ? Herşeyin yalan , oyun... Evliliğin bile yalanla oldu ! "

Arthur gözyaşları ile olduğu yerde çöküp ağlamaya devam etti. Benimde ağlamaktan başka elimden birşey gelmiyordu. Herkes kötü durumdaydı.

"Hepiniz benim suçlu olduğumu mu düşünüyorsunuz ? "

Cevap vermediler.

"Birşey söylesenize ! John'u ben mi öldürdüm?"
"Evet sen öldürdün!" Sadece Esme  cevap vermişti. Bu kadar süre sessiz kalmış olması bile iyiydi. Yaslandığı duvardan ayrılıp dibime girdi.

"Çocuklarım senin yüzünden babasız kaldı. Vicdanın rahat mı ? "
"Ben böyle olsun ister miydim Esme ? İnan çok üzgünüm. Çocuklar için elimden geleni yapmaya hazırım."
"Hah hazırmış ! Onlara baba mı olacaksın ?  Siktir git ! "
"Ağzını bozma Esme. " Bir anda gözü dönmüş şekilde üzerime atladı. Ben ne olduğunu anlayamadan kendimi yerde buldum.

Esme ile fazla muhatap olmamıştık hiç. O , aile işlerini sevmezdi pek. John da dahil olsun istemezdi. Keşke engel olmuş olabilseydi.

"Seni öldürmeliyim ! Sürtük !"

O var gücüyle bana vurmaya çalışırken , Polly halime acımış olmalı ki onu üzerimden aldı.

"Rezillik çıkarma Esme. Olan oldu. Bu yaptıklarınız , sözleriniz John'u geri getirmez. "
Polly'e minnet dolu şekilde baktım. Tommy ise yine sessizce bir tarafta oturuyordu. Yanına gittim.

"Tommy , sen de birşey söylesene. Sen de mi öyle düşünüyorsun?"

Tommy , ayağa kalkarak karşımda durdu. Eliyle gözyaşımı sildi.

"Yoruldum Enda... Arada kalmaktan yoruldum."
"Arada kalmak ?"
"Senin ve ailemin arasında kalmaktan bahsediyorum. Orta haliniz yok. Artık tahammül edemiyorum buna ! Ne olduysa oldu ve John artık yok. Senin payın var mı , var elbette ama tek sorumlu sen değilsin. Benim de hatam büyük. Seni dinlemem hataydı. "
"Beni dinlemen hataydı ha ? "
"Yanlış yaptım ve kardeşim canı ile ödedi. Şuan konuşmak için doğru bir zaman değil. Herkes çok üzgün ve sağlıklı düşünemiyor. Arthur , sen de biraz sakin ol. Ne olacağını sonra konuşuruz. Evlerinize gidin."