Set Free or Kill // Thomas Shelby

Yitik

6. Sezon fragman yayınlandı. Efsane bir sezon olacak gibi. Heyecanla bekliyorum. 

Ve herkese iyi yıllar 🤗🥳

---

"Yeterince gelişmemiş zaten ciğerleri. Anne karnında da nefes almakta zorlanıyormuş. "

Polly , yatağın ucunda oturmuş elimi kendi elinin içine almış , beni avutmaya çalışıyordu. Ne söylerse söylesin kendimi daha iyi hissetmiyordum ya da olan şeyi kabul edemiyordum.

"Doktorun söylediğine göre seni uyarmış en başında , bebeğin gelişimi sıkıntılı olabilir , çok güçlü görünmüyor diye. Bunu er ya da geç bekliyormuş. Şanslıyız ki sana birşey olmadı Enda. Bebeğin kalbi karnında durmuş. "

Ona baktım. Dinmeyen gözyaşım akmaya devam etti. Eli ile gözyaşımı sildi.

"Ağlama demeyeceğim sana , ağla. Ama böylesinin de daha iyi olduğunu anlaman gerekiyor Enda. İleride yine olur bebeğiniz."
"Mucize sürekli olan birşey değildir Pol. Ben zaten mucizeye inanmam , bak yine olmadı. Aylarca içimdeydi , şimdi... Yok... Gitti..."
"Mucize denen şeyi Tanrı bilir Enda. Ne sen ne ben ne de başkası .. . Bizim istediğimiz zaman değil Tanrı istediği zaman olur. Biraz daha dinlen sen. Sonra da eve gidelim. Ben çıkıyorum şimdi. Tommy yanına gelmek için bekliyor."

Sinirle yerimden doğruldum.

"Onu görmek istemiyorum ! "

Polly , elini elimin üzerine koydu.

"Çok üzgün Enda. Kendini suçluyor. Bırak ne söylemek istiyorsa söylesin. "
"Kendini suçlasın zaten ! Sözleriyle beni üzmeseydi belki de bebeğimiz bizimle olacaktı !"

Yatağa daha da girip başımı yastığa koydum.

"Lütfen Pol , şimdi gelmesin. Biraz uyumak istiyorum. Belki sonra ..."
"Tamam... Nasıl istersen." Gülümseyerek odadan çıktı. Kapıyı açtığı zaman Tommy'i görmüştüm. Gerçekten üzgün görünüyordu.
Polly kapıyı tamamen kapattıktan sonra gözlerimi kapattım.
Önce abim gitmişti şimdi de bebeğim. Hayatta benimle kan bağı olan kimse kalmamıştı.

---

Gözlerimi açtığımda Ada ve Linda yanımdaydı. İkisi de ağlıyordu. Tamamen uyanıp yatakta doğruldum. Ada hemen yanıma gelip oturmama yardım etti.

"Enda... Nasıl hissediyorsun diye sormayacağım. Üzgünsün biliyorum , anlıyorum. "
"Ne zamandır buradasınız?"
"1 saat oluyor."
"Uyumuşum. Burada mı beklediniz 1 saat?"
"Uyanınca bir ihtiyacın olabilir diye bekledik."
"Teşekkür ederim. Çocuklar nasıl?"
"İyiler. Polly onlarla. Esme de gelecekti ama malum onun çocuk fazla , o yüzden Polly ile evde. Sen hastaneden çıkınca gelecek."
"Eksik olmayın hanımlar. Daha iyiyim. Hastaneden çıkabilir miyim artık?"

Doktor girdi odaya o sırada. İstediğim zaman çıkabileceğimi söylemişti.

"Enda , Tommy gelecek birazdan seni eve götürmek için. Beni bekleyin dedi."

Tommy'i görmek istemiyordum ama ikimizin bebeğiydi sonuçta.

"Tamam. Ben üzerimi giyineyim."

Üzerimi giydikten 2 dakika sonra Tommy gelmişti. Hastaneden çıkıp arabaya bindim. Arabaya binerken baktı ama birşey söylemedi. Ben de sustum. Ada ve Linda'ya sarıldım. İkisi de kendi arabaları ile ayrıldılar hastaneden.

"Tommy , hemen eve gitmesek olur mu ? "
"Tabii , nereye gidelim ?"
"Bilmem. Biraz hava almak istiyorum sadece."
"Pekâlâ... Aklımda bir yer var." Yüzüne hafif bir gülümseme geldi.