overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 7

Tineke's POV:

Eindelijk lieten we elkaar los, we stonden nog steeds tegen de deur geplakt. Dit was niet echt wat ik verwacht had maar ik kon er niet aan weerstaan, het gebeurde gewoon. Ik nam zijn hand vast en begeleide hem mee naar de zetel. "iets drinken?" vroeg ik terwijl ik hem nog een kus gaf. Hij knikte, ik ging naar de keuken en haalde er nog een fles wijn boven. Een glimlach verscheen terwijl ik de glazen uit de kast nam en naar de woonkamer wandelde. Hij lachte "nog een fles?" vroeg hij, " we moeten het toch gezellig maken " zei ik met een grote lach. Ik vulde de glazen maar al snel werd ik vastgeklamt door Koen en terug in de zetel getrokken. "hoe gaan we dit nu aanpakken?" vroeg ik terwijl ik door zijn haren wreef. "ik wil er voor gaan!" zei hij. "En Anna dan ?" hij zuchte. "Ik vrees dat we elk onze eigen weg in zullen moeten gaan." ik knikte "wanneer ga je het  vertellen?" vroeg ik. "van zodra ik haar zie, maar ik denk dat ze het niet zomaar zal aanvaarden haar kennende"  "laat ons hopen" zei ik en gaf hem een lange zachte kus. Hoe kan ik hier ooit genoeg van krijgen. Het leek wel eeuwen te duren. Onze avond vulde zich vooral met bij elkaar, geknuffel en gekus.

Het werd laat. Koen zette zich recht en maakte hem klaar om te vertrekken. "Moet je nu al gaan?" vroeg ik terwijl ik zijn hand vasthield. "helaas wel ja" antwoorde Koen en keek me verdietig aan. "binnenkort zijn we elke avond samen" zei hij terwijl ik hem begelijde naar de deur. "tot morgen" zeiden we tegen elkaar. Ik zwaaide nog eventjes naar hem en sloot daarna de deur. Ik maakte me dan maar klaar en ging ook maar slapen, dromend over de toekomst die ik zou delen met Koen, mijn nieuwe leven...