overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 22

Tineke's POV

We wandelden samen het kantoor binnen. "Ahn de laatste zijn aangekomen" zei de chef. "Kan iedereen eventjes naar de vergaderzaal komen, ik zou iets willen bespreken." Niet begrijpend keek ik iedereen aan, die het duidelijk ook niet echt begrepen. Toen iedereen eindelijk ging zitten begon de chef aan zijn uitleg. "Mannekes het waren voor ons allemaal heel zware dagen, maar ik denk toch dat we allemaal heel blij mogen zijn dat Tineke gezond en wel terug is, jullie mogen trots zijn op jezelf." iedereen knikte overtuigend. Ik stond op "uhm ik zou graag ook nog iets willen zeggen" "ok ga je gang" zei de chef toen alle ogen zich naar mij richten. "Ik wil jullie graag allemaal bedanken, zonder jullie zat ik hier nu niet meer!" zei ik terwijl een traan over mijn wang rolde. Ik legde mijn hand op Koen zijn schouder die hij dan ook meteen vastgreep. "Straks beginnen we ook nog te wenen" zei velimir met een lach. Er ondstond een klein aplaus dat voor iedereen bedoelt was. "We zijn gewoon een topteam" zei de chef als afsluiter. " Tot zover dit woordje van dank jullie mogen terug aan het werk beginnen." Iedereen stond op en wandelde de vergaderzaal uit. "Koen Tineke, jullie mogen naar mijn bureau gaan" ok nu gingen we het krijgen. Met een bang hartje volgde ik Koen naar het bureau van de chef. We gingen voor zijn bureau staan en keken recht voor ons uit. Hij zette zich neer op zijn stoel. "Begin er maar aan" zei hij met een strenge stem. Ik wist meteen wat hij bedoelde alleen wist ik niet hoe ik er moest aan beginnen. Ik wou net beginnen maar Koen was me al voor "wel chef we kunnen er niet zoveel over zeggen, ik zie Tineke graag..." een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht terwijl ik nog steeds recht voor mij uit keek. Ik voelde hou hij met zijn vinger contact zocht met de mijne. Zachtjes zocht hij nu contact met mijn hand en niet lang erna hielden we elkaars hand vast...