overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 59

Koen's POV

Ik begreep helemaal niets van wat Tineke me nu vertelde. Hoe kon zij nu mijn vriendin zijn, iedereen weet toch dat ik en Anna al heel lang samen zijn. Tineke keek me bang aan. "Wat zeg je nu?" vroeg ik haar helemaal niet begrijpend. "De waarheid!" antwoordde ze me zelfzeker terug. "ik begrijp het niet..." ik voelde hou ik lichtjes begon te rillen samen met de tranen die prikten in mijn ogen, klaar om elk moment over mijn wangen naar beneden te glijden. "Heb je daar dan een soort van bewijs van" ik wist dat dit nogal een rare vraag was maar ik ben en blijf een inspecteur en dat is een standaardvraag. Ik zag hoe Tineke even nadacht. "Koen... ik heb geen bewijs nodig om te weten dat ik je graag zie, ik weet het! En jij weet het ook, alleen nu nog niet."  Ik sloot mijn ogen en probeerde me alles te herinneren, alleen... het lukte niet, Ik wist niets meer. "Ik zal je even laten, misschien komt het je later wel te boven." bracht Tineke uit terwijl ik toekeek hoe ze zonder nog verder iets te zeggen de deur uitwandelde. Ik hoorde hoe de deur zachtjes werd dichtgetrokken en bracht meteen een diepe zucht uit terwijl ik mijn hand op mijn voorhoofd legde. "Komaan Koen probeer het je te herinneren!" fluisterde ik tegen mezelf. Als Tineke en ik echt iets hadden samen dan zou ik het toch moeten weten! 

Tien minuutjes later werd er zachtjes op de deur geklopt. "Ja?" riep ik nauwelijks verstaanbaar maar niet veel later  ging de deur toch open. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik Anna zag verschijnen in de deuropening. "Koen....! ik heb gehoord van je ongeluk en ondanks dat je me misschien niet meer wil zien ben ik toch gekomen in de hoop dat we even kunnen praten?" ok nu was ik helemaal in de war. "Waarom zou ik je niet meer willen zien?" antwoordde ik haar terug. "Uhm, na alles wat er de laatste tijd gebeurt is dacht ik dat je me niet meer wou zien" De glimlach op mijn gezicht vervaagde, en een nietsvermoedende blik kwam ervoor in de plaats. "Anna luister, je zult me toch even moeten helpen want ik ben namelijk mijn geheugen een beetje verloren." Anna nam even plaats op de stoel die naast mijn bed stond. "Dus je kan je helemaal niets meer herinneren van een paar weken geleden?" ik schudde zachtjes mijn hoofd. "Wat weet je dan precies wel nog?" vroeg ze me. "Wel uhm, ik weet waar ik werk, met wie ik werk, en dat ik een relatie heb met jou" een bizarre glimlach verscheen op haar gezicht. "Maar waarom zou ik je nu eigenlijk niet meer willen zien?" vervolgde ik nog even. "ah dat is helemaal niet zo belangrijk, het belangrijkste is dat alles nu weer goed is toch?"  antwoordde ze. Ik knikte en voor ik het goed en wel besefte drukte ze een kus op mijn lippen. Het voelde niet echt zoals mijn verwachtingen, maar misschien is dat wel omdat ik nog niet zo goed wakker ben. En net toen we terug wat afstand namen werd er alweer op de deur geklopt. "Ja?" riep ik al iets duidelijker. De deur ging zachtjes open en Brigitte kwam binnen. "Koen, ik hoorde van Tineke dat je wakker was dus ik dacht..." ze stopte in het midden van haar zin toen ze Anna zag. "wat doe jij hier?" zei ze op een boze toon tegen Anna "Ik kom mijn vriend bezoeken" verdedigde ze zichzelf. "Vriend? jij en Koen zijn al lang geen vrienden meer, laat staan dat jullie nog een relatie hebben!" lap daar heb je het weer, nu zegt zij het ook al. "Iedereen weet dat Koen en Tineke elkaar graag zien!" vervolgde Brigitte. Ik zag hoe Anna steeds bozer en bozer werd en besloot om er even tussen te komen. "Brigitte zo is het wel genoeg" antwoordde ik zo zacht mogelijk zodat ze het niet al te verkeerd zou opvatten. "Koen nee... laat mij even doen. Tineke is er kapot van toen je zei dat je je relatie met haar niet kan herinneren, ze is in huilen uitgebarsten en ik heb haar beloofd dat ik even met je ging praten. En dat is dan ook precies wat ik ga doen." Anna keek Brigitte verschrikt aan. "Koentje Luister maar niet naar haar, ze heeft het nooit kunnen verdragen dat wij en relatie hebben, zowel zij niet als Tineke!" zei Anna terwijl ik verward heen en weer keek. "kijk....hier is om te beginnen al een foto van jou en Tineke." en ze duwde haar gsm onder mijn neus met daarop een foto van mijn en Tineke terwijl we in de lach schoten net op de moment dat we kusten. Zonder het te beseffen kwam er een spontane glimlach op mijn gezicht samen met een raar buikgevoel. "Komaan Koen het moet je toch iets doen!" zei Brigitte. Een steekende pijn ging door mijn hoofd terwijl ik Anna en Brigitte hoorde bekvechten rond mijn bed. "Mannekes nu is het genoeg!" kwam ik tussen beide. "Ik wil even een beetje rust en ik wil zowel u als Tineke even niet meer zien, ik wil kunnen nadenken zodat ik de juiste beslissing kan nemen." zei ik tegen Anna en zonder nog iets te zeggen stampte ze de kamer uit zodat ik en Brigitte alleen achterbleven. "Sorry Koen" zei ze terwijl ze haar hand op mijn schouder legde. "Ik weet dat je de juiste beslissing zult maken!" en na die woorden vertrok ook zij de deur uit zodat ik kon beginnen aan een hele lange weg...