overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 42

Anna's POV

Intussen was het al een week geleden dat ik die enveloppe in Koen's brievenbus heb gestopt. Gelukkig hadden zowel Koen als Tineke nog steeds niet door dat ik ervoor iets tussen zat, wat misschien ook wel beter was. En gelukkig waren ze ook nog steeds uit elkaar, zo kon ik gerust verder nadenken over de volgende stap die ik zal zetten. Alleen het gaat allemaal toch iets moeilijker dan dat ik had verwacht. Ik had ze wel al uit elkaar gekregen, maar Koen terug voor mij winnen zal toch iets moeilijker zijn, maar daar zal ik eens snel verandering in brengen. Zo snel mogelijk trok ik mijn jas aan en sprong meteen in de auto zodat ik naar Koen kon gaan. Ik had hem deze week al een paar keer een berichtje gestuurd om te vragen hoe het gaat en hij antwoorde steeds positief dus ik denk dat hij me wel terug aanvaard, tenminste dat hoop ik toch. Het is intussen al 19.00 uur dus Koen is zeker en vast al thuis, de ideale moment om te starten met mijn plan. Ik drukte op de bel en niet veel later verscheen Koen door de deuropening, hij schrok duidelijk toen hij me zag want hij trok meteen grote ogen en wist ook niet meteen wat hij moest zeggen. Hij zal het natuurlijk niet verwacht hebben dat ik voor zijn deur zou staan. "Hey Koen." zei ik zo lief mogelijk, "hier liggen nog een paar kleine spulletjes van mij die ik vergeten ben dus zou ik die even mogen gaan halen?" gebruikte ik als smoes om bij hem binnen te komen. Hij kon onmogelijk weigeren dus knikte hij kort en liet me dan ook maar meteen binnen. "Ga maar, je kent de weg" zei hij terwijl hij een teken naar boven deed. Ik volgde dan ook meteen zijn instructies op en ging maar boven. Ik kende het hier nog heel goed dus het was voor mij geen enkel probleem om de weg te vinden. Snel liep ik naar boven en hollde meteen naar de badkamer zodat ik mij een beetje kon opfrissen, misschien nog een geurtje en een kleine controle in de spiegel want dat was natuurlijk erg belangrijk en niet veel later kon ik perfect in orde naar beneden gaan. Voorzichtig liep ik de trap terug af en wandelde zo mooi mogelijk richting de woonkamer waar Koen zich bevond. "Heb je alles gevonden?" vroeg hij toen hij mij door de deuropening zag verschijnen. Ik knikte overtuigend en ging even in de zetel zitten, hij had niet eens oog voor mij toen ik binnenkwam hoeveel moeite moet een vrouw nog doen om haar man terug te krijgen. "Kom je niet even zitten?" vroeg ik terwijl ik een teken naar de plaats naast mij deed. Twijfelend kwam hij naast mij zitten terwijl hij nauwelijks oogcontact maakte. "Hoe gaat het nu ondertussen met je?" Koen trok zijn schouders op en staarde minutenlang naar de grond terwijl er een stilte viel. "Ik heb altijd al geweten dat die Tineke niet te vertrouwen was, wij samen waren zoveel beter, kunnen we gewoon niet terug opnieuw beginnen?!" probeerde ik hem te overtuigen en eindelijk draaide hij zijn hoofd en maakte hij oogcontact, iets waar ik dan natuurlijk meteen gebruik van maakte. Ik nam zijn kind vast en trok hem dichter naar me toe, ik wist wel dat mijn plan zou werken we zouden eindelijk terug samen zijn. Maar net toen ik hem dichter naar me toe trok stond hij op en zette een paar stappen achteruit. "Het is beter dat je gaat Anna, het is niet omdat Tineke en ik uit elkaar zijn dat ik haar niet meer graag zie of terug naar jou kom" geschrokken stond ik op en keek hem aan. "Ok ik begrijp het, Ik kom later wel nog wel eens terug" zei ik zonder veel woorden, hopelijk kon hij niet zien hoe woedend ik eigenlijk wel niet was toen ik naar de deur liep. Ik stapte rustig in mijn auto en gilde meteen de longen uit mijn lijf "ik haat Tineke" riep ik doorheen de auto, ze heeft Koen van mij afgepakt en dat vergeef ik haar nooit. Ze zal hiervoor boeten...