overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 48

Tineke's POV

De adrenaline had nu wel zijn hoogtepunt bereikt dacht ik terwijl ik voorzichtig de deur van de woonkamer openduwde. Een kleine lichtvloed kwam me tegemoet. Met de stok boven mijn hoofd hield ik me klaar om naar binnen te gaan terwijl ik mezelf moed insprak. Komaan Tineke, je bent hoofinspecteur geworden voor iets, die angst moet je gewoon overwinnen. Ok hier gaan we, in een snelle beweging ging ik de woonkamer binnen met de stok in mijn hand, klaar om ieder moment toe te slaan als dat nodig zou zijn. Maar tot mijn grote verbazing was er helemaal niemand te zien. Pas nu viel het me op dat er een heleboel kaarsjes op de grond en op de kasten stonden, vandaar dus die zachte lichtvloed door het raam en de deur. Het zag er allemaal zo mooi en romantisch uit. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht terwijl ik naar alle kaarsjes staarde die me omringde in het midden van de woonkamer. Ik draaide me voorzichtig om zodat ik de rest van de kamer kon inspecteren en zodat ik niet op één van de vele kaarsje zou stappen natuurlijk. Meteen weergalmde er een gil door de woonkamer terwijl ik mijn stok opnieuw boven mijn hoofd hield. Koen die onverwacht voor mij stond hield meteen zijn armen voor zijn hoofd en trok zijn gezicht samen alsof hij zwaar aangevallen zou worden. Dat zal wel een soort van verdediggende houding zijn. Waarschijnlijk omdat hij dacht dat ik hem zou slaan met die stok die ik nog steeds dreigend vasthield. "Koen..." zuchte ik terwijl ik mijn hand op mijn hart legde en hem geschrokken aankeek. Voorzichitig haalde hij zijn armen weg en opende één oog zodat hij kon inspecteren of de kust wel veilig was. "Dat was pas een verassing" vervolgde Koen terwijl hij terug in een normale houding ging staan. Ik legde de stok naast me neer en keek hem doordringend aan. "Is dit allemaal voor mij?" vroeg ik terwijl ik mijn ogen richte op de woonkamer. Koen knikte overtuigend en zette een stap naar me toe zodat onze handen contact konden vinden met elkaar. "Om het goed te maken, en ook een stukje om het te vieren!" zei hij na een kleine stilte. "Dit had je niet moeten doen" antwoordde ik en keek hem verliefd aan, alsof we terug 16 waren en elkaar voor het eerst de liefde verklaarden.