overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 67

Koen's POV

Ik nam mijn sleutels van de kast en wandelde richting de deur. De woede die ik op dit moment voelde werd alsmaar sterker bij elke gedachte die door mijn hoofd dwaalde. Net toen ik de deurknop vasthield hoorde ik Tineke mijn naam roepen. Zonder dat ik het besefte had ze dit eigenlijk al een paar keer gedaan, maar toen klonk het niet zo gemeend als nu. Ik draaide me naar haar toe. "Het is beter dat je hier blijft" probeerde ze me tegen te houden. "Maar..." probeerde ik te zeggen, maar ze onderbrak me al nog voor ik mijn zin kon afmaken. "Je hebt alcohol gedronken, je mag niet rijden!" eigenlijk had ze met deze uitspraak wel gelijk maar ik kon nog perfect rijden. "Ik kan wel nog rijden" antwoordde ik en trok dit keer de deur open. Tineke legde haar hand meteen op de deur en duwde deze terug dicht. "Als inspecteur bij de politie zou je toch beter moeten weten, je bent jezelf niet" ging ze verder. Ok, met deze uitspraak had ze me gevangen. Ik knikte kort en draaide me terug om zodat ik naar de woonkamer kon gaan. Ik gooide mijn sleutels op de tafel en ging gefrustreerd zitten. "Koen, slaap er een nachtje over dan kun je terug helder nadenken" zei Tineke die zich terug naast me had gezet. Voor de zoveelste keer vandaag had ze nog maar eens gelijk. "Ok" zei ik kort en dronk opnieuw van mijn glas wijn.

Een uurtje later

Lachend keken we elkaar aan, in dat kleine uurtje hadden we al veel plezier gemaakt samen. Tineke vertelde me verhalen die we hadden meegemaakt tijdens patrouilles en die brachten me echt aan het lachen. Ik voelde hoe de alcohol me intussen volledig had overgenomen en dit was bij Tineke ook het geval. En om eerlijk te zijn, ik genoot er met volle teugen van. Ik smeekte haar bijna om te stoppen met vertellen, mijn buik deed haast pijn van het lachen. Ik probeerde me recht te zetten maar dat ging heel moeizaam omdat mijn hoofd lichtjes draaide. "Ik had nooit zoveel mogen drinken" zei ik tegen Tineke terwijl er opnieuw een lach bui ontstond. Ze nam mijn arm vast en hielp me om recht te staan. Maar nog voordat we elk een stap konden zetten vielen we terug in de zetel waardoor ik op Tineke terecht kwam. Ze schreeuwde het haast uit van het lachen en duwde me voorzichtig van zich af. "Sorry" zei ik dit keer een beetje gemeend maar natuurlijk nog steeds met een grote glimlach omdat ik het best wel grappig vond. Ik stopte even met lachen en keek haar doordringend aan, ik wist ook niet echt meer wat ik aan het doen was. "Gaat het?" vroeg Tineke bezorgd en lachend tegelijk. "Ik wil iets proberen" vroeg ik op een dit keer gemeende toon. "Ok" antwoordde ze niets vermoedend. Ik legde mijn hand op haar wang en wreef zachtjes met mijn duim heen en weer. Tineke keek me door deze handeling vragend naar mijn bedoelingen aan. Ik liet mijn hand op haar wang rusten en trok haar dichter naar me toe tot onze lippen elkaar aanraakten. Het voelde raar en anders maar tegelijk ook zo vertrouwd, alsof het altijd zo moest zijn. Onze kus werd bij de seconde intenser maar Tineke legde haar hand op mijn borst en duwde me zachtjes achteruit. "Wat is er ?" vroeg ik niet begrijpend. "Dit is niet het goede moment, we hebben allebei een glaasje te veel op" antwoordde ze onzeker. Ik liet haar los en knikte begrijpend "het spijt me, dit was echt fout van mij..." verontschuldigde ik mezelf. Ze stelde me meteen gerust door enkel door nog maar eens met haar hoofd te schudden als teken dat ze het helemaal niet erg vond. Het was ook niet echt slim van mij, ik kon er morgen misschien wel helemaal anders over denken. Ik stond moeizaam op, ruimde de lege glazen af en nam de lege fles mee naar de keuken. Voorzichtig zette ik de glazen in de gootsteen en de lege fles zette ik gewoon op de keuken kast. Ik zal die morgen wel buiten zetten dacht ik en liet mijn hoofd even in mijn handen rusten terwijl ik mijn ellebogen liet steunen op de keukenkast. Mijn hoofd begon langzaamaan harder te draaien terwijl ik een geeuw naar buiten wist te brengen. Uitgeput hield ik mijn hoofd uit mijn handen en wandelde terug richting de woonkamer. "Tineke, wil je..." ik zag hoe Tineke de slaap had gevonden en zich in mijn zetel had genesteld. Spontaan verscheen er een glimlach op mijn gezicht terwijl ik toekeek hoe ze lief lach te slapen. Ik vouwde een dekentje dat in de zetel lag open en legde dit voorzichtig over haar. Zonder haar wakker te maken drukte ik nog een zachte kus op haar voorhoofd en ging uiteindelijk ook liggen in de andere zetel. Ik zuchtte kort en wreef nog even met mijn hand over mijn voorhoofd. Wat een zware dag, de dokter had nog gezegd dat ik het rustig aan moest doen. Maar na vandaag had ik dus duidelijk niet naar zijn raad geluisterd. Verschillende gedachten dwaalden door mijn hoofd terwijl ik de slaap probeerde te vinden en dat laatste ging nu eenmaal sneller dan verwacht. Langzaam dommelde ik in slaap terwijl ik een dekentje over me heen trok. Hoe kon Anna nu zo liegen tegen mij, ik dacht echt dat ze me graag zag. Maar zoiets doe je niet met de persoon die je graag ziet. Ik keek op naar Tineke die al heel diep lach te slapen, gelukkig heeft ze me dan toch alles verteld. Gelukkig... heb ik haar...