overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 25

Koen's POV:

"Anna?" zei ik verbaasd "Koen we moeten eens praten" zei ze cool. "Je komt eigenlijk heel erg ongelegen!" zei ik in de hoop dat ze zou weggaan. "Nee het moet echt!" ze duwde me opzij en stapte mijn huis binnen. Meteen liep ik achter haar aan, ze wandelde de woonkamer binnen "nu snap ik het!" zei ze boos. Ze deed de lichten branden en kwam recht voor me staan. "Het gaat blijkbaar wel goed met u he, je zit hier al met iemand anders en dan nog wel met haar!" Tineke stond op, "misschien is het beter dat ik ga, jullie hebben zo te zien nog veel te bespreken" "Nee Tineke blijf" zei ik en keek haar verdrietig aan. "Koen, praat met haar!" en zonder nog iets te zeggen nam ze haar jas en liep ze de deur uit, opweg naar huis. "Ik draaide me terug om naar Anna "vertel het nu maar he!" zei ik toch wel een beetje kwaad. "Laat je mij nu echt staan voor haar?" voeg ze niet begrijpend. "pardon?" ze knikte "ja wat heeft Tineke dat ik niet heb?" "Tineke heeft alles wat jij niet hebt!" Ok ik geef het toe dit was misschien wel een beetje grof dacht ik. Natuurlijk werd ze weer emotioneel, een traan rolde over haar wang naar beneden. "geef het toch nog een kans Koen, geef ons nog een kans? ik beloof dat alles zal veranderen" "Anna...ik zie Tineke graag!, ik ben aan een nieuw leven begonnen misschien moet jij dat ook wel doen!" zei ik al een beetje rustiger. "Maar waarom niet?" een zucht weerklonk "omdat het voorbij is tussen ons Anna!" Huilend liep ze naar boven, waarscheinlijk om de rest van haar spullen te halen. Om eerlijk te zijn, het raakt me wel een beetje om haar te moeten kwetsen maar ik moest een keuze maken. Mijn hart ligt nu eenmaal bij Tineke. Ik ruimde alles al een beetje op, doofde de kaarsjes en zette de glazen in de vaatwasmachine. Niet veel later kwam ze naar beneden met een grote koffer. "Het is dus echt voorbij?" vroeg ze, ik knikte. Ze duwde me aan de kant "je zal wel snel terug komen!" riep ze nog en vertrok daarna naar huis. Ok dit was niet echt de avond die ik voor ogen had. Ik plofte neer in de zetel en wreef door mijn haar. Gelukkig is het nu voorbij, we zullen geen last meer van Anna hebben, het is voorgoed voorbij. Kon ze nu echt geen betere moment kiezen dan deze avond. Eventjes dacht ik na, de avond hoeft hier toch nog niet te eindigen. Ik sprong recht, deed mijn jas aan en pakte de autosleutels. "sorry barry maar het is een noodgeval!" riep ik naar hem en nam snel nog wat spulletjes. Ik starte de auto en vertrok naar Tineke...