overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 52

Koen's POV

Wat een geslaagd ontbijt dacht ik terwijl ik alles zorgvuldig afruimde. "Je bent wel heel behulpzaam he?" zei Tineke terwijl ik wat spullen uit haar handen nam zodat ik wat werk kon overnemen. Niet dat het zoveel werk was maar toch wou ik haar helpen. "Ik ben dan ook de nieuwe man he schat!" antwoordde ik zo lief mogelijk terug terwijl ik me naar voor boog om haar een kusje te kunnen geven. Wat een prachtig weer buiten dacht ik terwijl ik eens vluchtig door het raam staarde en alle spullen in de kast plaatste. Opeens kreeg ik een brilliant idee. "Wat denk je er van om vandaag met dit prachtige weer met de fiets naar ons werk te gaan" Tineke keek een beetje raar op toen ik de vraag stelde. "Jij? met de fiets naar het werk?" ik knikte overtuigend en wachtte geduldig op haar antwoord."En zo bespaar je ook een stukje benzine" voegde ik er nog aan toe.en uiteindelijk stemde ze toe."ok, het is nu 10 uur haal vlug je fiets en kom dan zo snel mogelijk terug zodat we samen kunnen vertrekken" zei ze terwijl ze nog een slokje van haar vers gemaakte koffie dronk. De glimlach op mijn gezicht werd met de minuut groter en groter terwijl ik haar een kusje in haar nek gaf. En natuurlijk moest ze hierdoor weer lachen. "Vertrek nu maar snel of je raakt hier nooit weg" zei ze terwijl ze een lach niet meer kon onderdrukken. Snel trok ik dan ook mijn jas aan en vertrok richting de deur. "schat wacht!" hoorde ik Tineke achter me roepen. Ik bleef eventjes in de deuropening staan terwijl ik Tineke naar me toe zag komen. Vergeet je uniform ook niet aan te trekken, anders moeten we nog eens terug naar jouw huis fietsen. Mijn uniform! gelukkig doet Tineke me er aan herinneren anders stond ik hier ongetwijfeld terug zonder. "Natuurlijk vergeet ik dat niet!" loog ik stiekem een beetje terwijl ik nog een kus op haar lippen drukte voordat ik vertrok naar mijn huis. "Tot straks?" "tot straks!" Er werden nog een paar luchtkusjes naar elkaar gegooid en uiteindelijk stapte ik in de auto en reed naar huis.

Maarten's POV

Geërgerd aan alles wat er de laatste tijd gebeurde zat ik in de auto wat driftig rond te rijden. De paar lege flesjes bier die naast me op de zetel lagen rolden heen en weer terwijl ik onrustig door de bochten van de vele straten reed. Gelukkig kon ik een beetje tegen de alcohol dacht ik terwijl ik nog een slokje van mijn intussen al halflege bier in mijn hand dronk. Hoe kon Tineke die Koen nu liever zien dan mij! wat heeft hij nu dat ik niet heb! Hij is degene die ons geluk in de weg staat, hij is degene die Tineke van me weg houd. Hij moet uit de weg geruimd worden. Al deze gedachten spookten door mijn hoofd terwijl ik de laatste slok uit het flesje dronk en het bij de andere lege flesjes naast me gooide. Ik tokkelde op mijn stuur terwijl ik mijn auto voor het kruispunt tot stilstand bracht. Het duurde echt heel erg lang voor het terug op groen sprong. Net voordat het eigenlijk terug groen moest worden stak er nog een fietser over. Wat ergeren die fietsers mij toch enorm! ik drukte hevig op mijn klakson en begon een beetje te roepen naar de half overgestoken fietser. Hij draaide zijn hoofd geschrokken om en deed een teken dat ik rustiger moest zijn. Wacht ik kende hem,dat blauwe uniform, dat met gel opgezette bruine haar! Dat is Koen! of is het gewoon een verbeelding door de alcohol. Snel wreef ik eens door mijn ogen en zag ondertussen dat het licht op groen sprong. Met piepende banden reed ik de straat in en volgde de fietser die intussen al een eindje verder was. Zo snel als ik kon reed ik hem voorbij en nu wist ik het zeker, dat is Koen! Dit is mijn kans, nu kan ik hem terug pakken voor alles wat hij mij en Tineke aan doet. Hij zal niet meer in de weg staan. IK draaide mijn auto met één draai aan het stuur om en wachtte zorgvuldig tot hij de bocht uit kwam. Ik tokkelde nog een paar keer met mijn vingers op het stuur en niet veel later zag ik hem de bocht uit fietsen. Hij zag er gewoon veel te vrolijk uit naar mijn zin. Ik duwde terug op mijn gaspedaal en reed hem tegemoet. De grijns op mijn gezicht werd alsmaar groter terwijl ik zag hoe Koen even niet wist wat hij moest doen. Toch bleef ik naar hem toe rijden en net voordat ik hem raakte draaide hij aan zijn stuur en kwam met een smak naast mijn auto op de grond terecht...