overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 31

Tineke's POV

Eindelijk thuis... Dit was echt een lange dag, ik plofte me neer in de zetel en legde me eventjes neer in een goede slaaphouding. Meteen volgde er een lange geeuw terwijl ik mijn ogen richte op de klok. Ik had nog net genoeg tijd om eventjes mijn ogen dicht te doen, tenslotte had ik niet zoveel haast om naar Koen toe te gaan. Van zodra ik mijn ogen sloot viel ik dan ook meteen in slaap, het is duidelijk dat ik echt wel moe ben.

Een uurtje later...

De bel weergalmde door mijn huis. Meteen schrok ik wakker door het luide geluid, ik keek eventjes rond niet wetend wat er aan de hand was. De bel...dacht ik terwijl ik me recht zette. Ik opende de deur "hey Tineke" hoorde ik Koen zeggen die voor me stond. "Hey Koen" zei ik een beetje verbaasd. Hij kwam naar me toe en begroete me nogmaals, alleen dit keer met een kus. "Ik zou toch naar jou toe komen" vroeg ik toen hij me los liet en terwijl ik de deur achter hem sloot. "Ik weet het, maar ik miste je en omdat je zo lang weg bleef dacht ik dat ik misschien naar hier kon komen" een glimlach verscheen op mijn gezicht terwijl ik hem begelijde naar de woonkamer. "Ik ben in slaap gevallen geloof ik en heb langer geslapen dan ik dacht." Hij zette zich in de zetel. "Wil je misschien iets drinken?" vroeg ik terwijl ik al onderweg was naar de keuken. "Ja, graag" riep hij me nog toe. Ik haalde twee glazen uit de kast en vulde ze zorgvuldig met een beetje frisdrank. Na zo een hele dag koffie drinken kan ik wel een beetje suiker gebruiken dacht ik. Ik nam de glazen en liep terug naar de woonkamer om het glas aan Koen te geven die hij dan ook meteen aan nam. "Wacht ik haal nog snel iets om te eten" zei ik maar net toen ik wou vertrekken naar de keuken stond hij op en greep mijn hand vast. Geschrokken draaide ik me om. "Dat hoeft niet Tineke..." antwoorde hij en kwam dichter naar me toe om me een lange knuffel te geven. "Gaat het wel ?" vroeg ik een beetje bezorgd terwijl ik nog steeds in zijn omhelzing stond. Hij keek me aan en knikte overtuigend. "Ik zie je gewoon zo graag!" antwoorde hij met een verleidende blik. Ik keek recht in zijn ogen, als er nu iets is waar ik echt niet aan kan weerstaan dan is het wel die blik. Meteen drukte ik mijn lippen op de zijne gevolgd door een lange en intense kus als teken dat ik hem ook graag zie. Voorzichtig begon ik aan de knoopjes van zijn hemd te prutsen terwijl we afzakten naar de zetel. Het was voormij dus overduidelijk dat het ging gebeuren. Net toen hij zijn hemd weggooide hoorden we de bel gaan. Een zucht volgde terwijl ik mijn hoofd in zijn schouder duwde. Ik zette me recht van Koen zijn schoot. "Nee niet open doen" vroeg hij smeekend terwijl hij me probeeree tegen te houden. "Ik beloof dat het niet lang zal duren" stelde ik hem gerust en maakte me klaar om naar de deur toe te gaan. "Verassing!" hoorde ik toen ik de deur open deed. "Maarten?" zei ik geschrokken. "Wat doe jij hier?" vroeg ik verbaasd. "Ik wou is met je praten en ik dacht ik ga maar eventjes naar haar toe, gelukkig woon je nog steeds in hetzelfde huis" zei hij lachend. Ik deed een teken dat hij mocht binnenkomen en hij volgde me dan ook meteen. Niet veel later kwamen we de woonkamer binnen, ik zag hoe Koen juist de laatste knoopjes van zijn hemd terug dicht deed als hij ons door de deuropening zag verschijnen. Vijandig keken Koen en Maarten elkaar aan...