overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 47

Tineke's POV

Binnen een klein uurtje was het eindelijk tijd om naar huis te gaan,ik zag elke minuut van de klok voorbij gaan terwijl ik de laatste PV's in de computer zette. Zulke zaken moeten jammer genoeg ook gebeuren, ze nemen zo veel tijd in beslag maar uiteindelijk moet je dat er nu eenmaal bijnemen als je bij de politie werkt. Koen had ik intussen al een tijdje niet meer gezien, het laatste wat hij zei was dat hij iets ging vragen aan de chef en daarna heb ik hem nergens meer gezien of gehoord. Hij antwoord zelfs niet meer op mijn smsjes die ik hem stuur. Ahja die duikt wel weer boven water dacht ik. Ik wierp nog een laatste blik op de klok voor dat ik terug aan de volgende zin van mijn PV begon. Net toen ik een punt achter de zin zette werd ik uit mijn concentratie gehaald door Floor en Brigitte die uit de vergaderzaal kwamen, elk met een tas koffie in de hand en druk bezig met onderling praten natuurlijk. "Tineke wat doe jij hier nog?" vroeg Floor die me na een tijdje toch opmerkte. Niet begrijpend keek ik haar aan. "Ik moet toch nog een uur werken net zoals jullie" antwoordde ik Floor terug. Ze schudde met haar hoofd en wierp ook snel een blik op de klok die achter haar aan de muur hing. "Jij had vroeger gedaan vandaag, Koen had daar voor gezorgd" zei Brigitte die via mij naar Floor keek want ze begreep het duidelijk ook niet zo goed. Gelukkig kwam net op dat moment de chef zijn kantoor uitgewandeld, waarschijnlijk wou hij ook net vertrekken naar huis want hij trok vluchtig zijn jas aan. Hij staakte meteen zijn handeling toen hij me zag zitten en keek me niet begrijpend aan. "Tineke jij ging toch vroeger naar huis?" ik trok mijn schouders op en keek iedereen verwarrend aan "ik moet toch nog een half uur werken chef" herhaalde ik opnieuw terwijl ook hij met zijn hoofd schudde "nee jij mocht vroeger stoppen Koen had daar voor gezorgd, vertrek nu maar snel anders heeft Koen die moeite voor niks gedaan " ik sloot het mapje waar ik net goed in bezig was en rolde mijn stoel achteruit zo dat ik me kon rechtzetten. "Dan zal ik maar eens gaan zeker" zei ik. De chef knikte terwijl ik mijn jas aan deed en dacht aan wat Koen nu weer van plan was want zo vertrekken zonder iets te zeggen is niet van zijn gewoonte. Nog een laatste groet werd in mijn richting gegooid voordat ik de deur uit wandelde en naar huis vertrok, dan kan ik eindelijk te weten komen wat er hier allemaal aan de hand is en wat Koen hier op te zeggen heeft. Natuurlijk moet ik eerst naar huis gaan om mijn uniform uit te trekken en te vervangen door meer dagelijkse kleren want dit was nu ook niet echt comfortabel.

Met één draai aan het stuur stond ik netjes voor mijn huis geparkeerd, het viel me op dat ik in één keer perfect geparkeerd stond, dit lukt me anders bijna nooit. Spontaan verscheen er een lach op mijn gezicht omdat ik toch wel behoorlijk fier was op mezelf maar die verdween snel toen ik naar de ramen van mijn huis keek. Ik zag dat er licht brandde en er was duidelijk beweging in het huis want af en toe zag ik een schaduw door het huis wandelen. En dan nog net op het moment dat ik geen dienst meer heb en dus ook geen wapen bij de hand heb. Dan zal ik het maar zonder moeten doen, ik ben hoofdinspecteur voor een reden toch? Voorzichtig stapte ik uit mijn auto en sloot de deur zo stil mogelijk, ik mocht natuurlijk geen geluid maken of zo weinig mogelijk dan toch. Heel traag stak ik de sleutel in het sleutelgat en draaide de sleutel om. Met knikkende knieën stak ik vluchtig mijn hoofd binnen om te kijken of er niemand achter de deur stond te wachten, je kan maar niet voorzichtig genoeg zijn. Meteen stapte ik naar binnen en sloot de deur terwijl ik voelde hoe ik stond te trillen op mijn benen en mijn hartslag de lucht in ging. Ik nam een stok die tegen de muur stond en hield die voor mij terwijl ik klaar stond om de woonkamer binnen te gaan.