overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 64

Anna's POV

Een glimlach verscheen op mijn gelaat toen ik zag hoe Koen in de deuropening verscheen. "Hey" zei ik heel blij en drukte dan ook meteen een kus op zijn lippen. "Hallo" antwoordde Koen nadat ik hem losliet. "Ik ben zo blij dat je terug bent, gaat alles goed met je?" vroeg ik terwijl ik zomaar binnen stapte. Koen zette meteen een stap opzij zodat ik niet tegen hem aan zou lopen "Ja alles gaat goed" antwoordde hij en deed intussen de deur dicht. We stapten rustig de woonkamer binnen toen een heerlijke geur mijn neus binnen drong. Koen was blijkbaar aan het koken, zou hij dit voor mij gedaan hebben? " hmm wat ruikt het hier heerlijk!" Koen keek me vol trots aan "ja he, Tineke is heel lekker aan het koken" zei hij heel fier. Tineke? wat doet die hier, kan ze niet ergens anders gaan!  dacht ik terwijl ik niet boos probeerde te kijken. Maar om eerlijk te zijn, dat was wel behoorlijk moeilijk. Ze probeerde Koen weer voor zich te winnen, dat doet ze elke keer weer opnieuw. Maar het zal haar niet lukken, zolang Koen zijn geheugen niet terug heeft is er geen enkele reden tot paniek.

Tineke's POV

Koen verscheen samen met Anna in de keuken.  Mijn hart stond stil toen ik zag dat Anna Koen zijn hand vasthield. Ik voelde zo de boosheid in me opborrelen omdat ik wist hoe Anna in elkaar zat.  Ik had haar door... ze probeerde mij jaloers te maken, maar in tegenstelling tot haar, kon ik me wel bedwingen. "dag Tineke..." begroette ze mij zo vriendelijk mogelijk . Natuurlijk was het niet vriendelijk bedoelt. "Hallo" beantwoordde ik haar beleefd en begon alvast met de tafel te dekken. "Het is zo vriendelijk van je dat je voor mij en Koen hebt gekookt!"  Ik glimlachte even terug en legde de twee messen en vorken zorgvuldig naast de twee borden. Koen keek verbaasd naar mijn handelingen. "Waarom dek je de tafel maar voor twee personen?" ik keek op zodat mijn ogen Koen de zijne kruisten. "Zodat jullie kunnen eten natuurlijk." Hij keek me niet begrijpend aan "eet je dan niet mee?" vervolgde hij op mijn antwoord. "Nee, ik ga jullie niet langer storen." Koen stapte richting de kast en haalde er nog een derde bord uit, hij opende een lade en haalde daar nog een mes en een vork uit. "Tineke... je hebt eten gemaakt voor mij, ik sta erop dat je blijft eten" voegde hij er nog aan toe nadat hij alles zorgvuldig op de tafel had gelegd. "Ok" antwoordde ik dan maar, ik kon namelijk niet meer tegenspreken. Maar dit antwoord stond Anna duidelijk niet aan, haar blik was moordend maar toch hield ze zich gedeisd. Ik haalde snel de schotel uit de oven en zette die in het midden van de tafel. Koen haalde ondertussen drie wijnglazen uit de kast en vulde die tot de helft met rode wijn. Hij nam de glazen van de kast en zette zich ook aan de tafel. Hij overhandigde ons elk een glas en tikte zijn glas eerst tegen Anna haar glas met wijn en daarna tikte hij het zacht tegen het mijne. Onze ogen kruisten elkaar bij deze handeling en ik had het er moeilijk mee om weg te kijken. Maar uiteindelijk keek hij een andere kant op en begon ik intussen met eten. Het viel me op dat het muisstil aan de tafel was, "Tineke, het is heerlijk" zei Koen om de stilte toch te doorbreken. Ik glimlacht even naar hem en dronk intussen een slok van mijn glas rode wijn. "Danku" antwoordde ik nadat ik alles had doorgeslikt. Enkele minuten later was de stilte dan toch helemaal verdwenen, ik kwam niet meer bij van het lachen terwijl Koen maar bleef vertellen over één van zijn avonturen of moppen. Maar Anna kon er iets minder mee lachen, ze keek zelfs heel kwaad naar Koen toen hij even zijn hand op mijn schouder legde omdat hij zelf niet meer bij kwam van het lachen. "Laat me niet zo lachen Tineke" zei hij terwijl hij zijn hand naar zijn borst verplaatste en zelf niet kon stoppen met lachen. "Nu is het genoeg!" riep Anna woedend...