overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 34

Koen's POV

Ik opende terug mijn ogen, zijn we nu echt terug in slaap gevallen. Blijkbaar wel want Tineke lag nog steeds op mijn borst te slapen. Gelukkig was het weekend en hadden we geen haast. Ik draaide mijn hoofd en wierp een blik op de klok die op het nachttafeltje van Tineke stond. 8.50 kwam er net op tevoorschijn. Aangezien het al redelijk laat was voor het ontbijt besloot ik Tineke maar wakker te maken. "Tineke.." fluisterde ik voorzichtig. Er kwam geen beweging in haar. "Tineke..." fluisterde ik nogmaals, ze ademde diep in en verplaatste haar hoofd van mijn borst naar mijn nek. Ze is toch zo lief als ze slaapt dacht ik. Ik omarmde haar voorzichtig en voelde dat er al wat meer beweging in kwam want ze sloeg haar arm om me heen. "Zijn we terug in slaap gevallen ?" vroeg ze met gesloten ogen. Ik knikte voorzichtig "het is ondertussen wel tijd om op te staan" zei ik voorzichtig. Ze wou duidelijk niet meewerken want ze haalde haar hoofd van mijn schouder en verstopte haar onder het deken. "Gaan we het zo spelen Tineke?" ik sloeg het deken van ons allebij en sprong uit het bed. "Ik ga het ontbijt klaarzetten" zei ik terwijl ik lachend de kamer verliet. Net voor ik naar buiten wou gaan werd er een kussen tegen mijn achterhoofd gegooid "dat krijg je nog terug" zei ik. Lachend ging Tineke terug liggen en ik vertrok naar beneden. Ik hoorde hoe ze de kraan van de douche liet lopen, snel dekte ik de tafel mooi, klede ik me aan, deed mijn jas aan en vertrok naar de bakker om de hoek. Ik bestelde vlug een paar koffiekoeken en een brood om het ontbijt echt af te maken. Ik overhandigde de vrouw die me de koeken aan gaf het geld en liep terug naar huis, ik versnelde mijn pas een beetje want ik wou bij haar thuis zijn nog voor dat zij uit de douche kwam. En eindelijk was ik er, gelukkig was het niet zo ver wandelen. Ik zag het huis al verschijnen aan het einde van de straat. Snel liep ik naar de voordeur, mijn blik viel meteen op iets dat voor de deur lag. Steeds ging ik dichter en uiteindelijk zag ik wat het was. Is dat nu een roos? Vroeg ik mezelf af. Ik nam de roos op en keek er zorgvuldig naar. Er hing geen kaartje aan dus ik kon niet weten van wie ze was. Snel keek ik even rond om te zien of er niemand meer in de buurt was. Niemand natuurlijk, wat had ik anders verwacht. Ik opende de deur en liep naar binnen met de zakken verse koeken en een roos in mijn handen. Ik zette de zakken op tafel en bestudeerde de roos heel goed. Net op dat moment kwam Tineke de trap afgewandeld. Ze was nog druk bezig met haar haar af te drogen maar staakte meteen haar handeling toen ze me zag staan met de roos in mijn handen. Ze keek me lief aan en ik zag hoe een fonkel verscheen in haar ogen. "Koen...dat had je echt niet moeten doen." ze nam de roos aan en rook er eventjes aan. "Dat is zo lief" fluisterde ze. "Tineke..." zei ik en zag hoe ze me nog steeds dromend aan keek. "Die is niet van mij"...