overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 49

Tineke's POV

Het was een prachtige avond, ik had Koen terug bij me en alles was gewoon perfect. Alsof het zo moest zijn, alles voelde zo juist aan. Ik lag in de zetel, dicht tegen Koen aan en dromend over de gebeurtenissen van vandaag. Ik had nooit gedacht dat deze dag zo zou eindigen, maar je ziet het resultaat. Alles zag er zo mooi uit, de kaarsjes die een zachte gloed van ligt door de woonkamer liet gaan, de muziek die heel stil op de achtergrond speelde, en wij die uiteindelijk dicht tegen elkaar in de zetel lagen. Er werd zelfs niets gezegd, gewoon genietend van elkaar en meer moest er ook niet zijn."Hoe ben je hier eigenlijk binnen geraakt?" vroeg ik terwijl ik mijn hoofd van zijn schouder tilde en hem met gefronste wenkbrouwen aankeek. Een lach verscheen op zijn gezicht terwijl hij zijn ogen nog steeds gesloten hield. "Ik ben een inspecteur geworden voor een reden, ik ken alle trucjes" antwoordde hij lachend. "Je hebt gewoon ingebroken in mijn huis" Koen begon nog harder te lachen waardoor ik natuurlijk ook begon lachen. Hij sprong recht en wandelde naar de radio toe zodat hij het volume wat hoger te zetten. "Dit is beter" zei hij en stapte terug naar mij toe. Hij stak zijn hand naar me uit en deed een teken dat ik mee moest komen. Ik begreep niet echt goed waar hij naartoe wilde maar ik besloot om zijn aanbod toch aan te nemen door mijn hand in zijn uitgestoken hand te leggen en hem te volgen. Hij stopte zijn handeling in het midden van de woonkamer en legde zijn armen om me heen. Nu begreep ik het dacht ik terwijl een lach niet meer weg te krijgen was. Voorzichtig legde ik mijn armen rond zijn nek en volgde zijn trage passen. Je kon het natuurlijk niet echt dansen noemen, het was meer zachtjes heen en weer bewegen in het midden van de woonkamer maar dat maakte me niet zoveel uit, ik geniete er met volle teugen van. Net op dat moment hoorde ik de bel weerklinken door de woonkamer, het is zo hatelijk om dit geluid nu te moeten horen, zeker als je het net zo naar je zin hebt. Voorzichtig liet ik Koen los en wandelde al zuchtend naar de deur. Ik trok hem met een zwaai open om het een beetje vooruit te laten gaan. "Hey Tineke" zei Maarten die vlak voor mijn deur stond. Deze had ik niet echt zien aankomen, Maarten stond vlak voor mij en hij zag er mooi opgemaakt uit. Hij droeg een mooi net pak met daarop een gepaste stropdas en aan zijn haar had hij duidelijk ook wat gedaan want het lag nettjes op zijn hoofd. "Wat kom je doen?" stelde ik meteen de vraag aan hem. Hij toverde een lach op zijn gezicht. "Wel ik kom je halen voor een gezellig etentje" stelde hij meteen voor. "Neem maar gerust de tijd om iets anders aan te trekken ik wacht wel even" drong hij aan terwijl hij mijn kledij inspecteerde. Ik schudde zachtjes met mijn hoofd en net op dat moment kwam ook Koen de gang doorgewandeld. Hij kwam waarscheinlijk kijken wie het zou zijn of gewoon omdat het een beetje lang duurde. Meteen keek ik naar Maarten om zijn reactie hierop te zien en probeerde ik dat van Koen ook te bekijken. Koen keek niet begrijpend naar mij terwijl Maarten Koen zo boos aankeek, alsof Koen zijn grootste vijand was. En misschien was dat ook wel een beetje waar. "Zijn jullie nu terug samen?" mompelde hij tegen mij in de hoop dat Koen er nauwelijks iets zou van verstaan. "Ja" antwoordde Koen heel blij die het duidelijk gehoord had. "En we zouden vanavond liever niet gestoordt worden" vervolgde hij nog. Maarten keek mij droevig aan en knikte dan ook begrijpend, zonder nog verder iets te zeggen draaide hij zich om en wandelde de straat op. Voorzichtig sloot ik de deur terwijl Koen nog steeds achter me stond. "Zo, waar waren we gebleven?" zei Koen die me met een grote lach aankeek. Ik sloeg mijn armen om hem heen en legde mijn hoofd in zijn nek. "We gingen net slapen" fluisterde ik in zijn oor. "Nu al, het is nog geen 9 uur..." antwoordde hij triest. "Wie zegt er dat we dan ook al gaan slapen?" zei ik een beetje ondeugend. Koen keek me begrijpend aan en toverde meteen een lach op zijn gezicht. Voor dat we het goed en wel beseften vielen we dan ook vertrengeld in elkaars armen op bed en eindigde onze avond zoals hij moest eindiggen.