overspel de buurtpolitie

Untitled Part 62

Koen's POV

Ik voelde hoe de kleine wonde aan mijn hoofd prikte toen Tineke er de pleister net op gekleefd had. Ik kon mijn ogen maar niet van haar afhouden, ik wist dat ik en Anna samen waren maar waarom voel ik me dan beter bij Tineke dan bij Anna. Zolang als ik kon bleef ik haar aankijken terwijl ze nog even het intussen al opgedroogde bloed nog van mijn wang veegde. "Voila, nu ben je terug proper" zei ze met een glimlach op haar gezicht die me ook aan het lachen bracht. Maar meteen voelde ik door het lachen heen al een helse steek doorheen mijn buik gaan dat nu uitdraaide op een pijnlach. "Rustig Koen" zei Tineke terwijl ze me een beetje achteruit duwde zodat ik tegen de kussens van de zetel terecht kwam. "Zal ik je een lekker tasje thee klaarmaken? Daar zul je al een stuk van opknappen" Met een grote glimlach knikte ik ja als een klein kind die net een snoepje zou krijgen. Tineke stond op en wandelde naar de keuken. "De thee staat in de...." riep ik haar nog na maar voordat ik mijn zin kon afmaken antwoordde ze me al terug "laat maar, ik weet het staan" en ze verdween de keuken in. Met een nadenkende blik legde ik me terug tegen zetel en begon rustig na te denken. Ik begreep er niets meer van. Misschien was alles toch waar wat zij en Brigitte vertelde. En misschien voel ik wel meer voor Tinke dan ik zelf besefte. Enkele minuten later kwam Tineke terug met twee dampende tassen thee in haar handen. "Ik heb er een beetje honing in gedaan, zo heb je hem het liefste" zei ze terwijl ze de tassen op het tafeltje zette. Dat is wel waar, zo heb ik mijn thee het liefste als hij lekker zoet is, maar hoe wist ze dat? Samen dronken we onze thee op terwijl we gezellig begonnen te praten over het werk en over de collega's. Het voelde zo warm aan en dat was niet enkel door de thee alleen, vooral door Tineke en haar humor. Ik dronk net het laatste restje thee uit mijn tas toen ik een grote geeuw voelde opkomen. "Zou je niet beter een beetje rusten?" vroeg Tineke terwijl ze mijn lege tas op het tafeltje zette. Ik knikte kort en legde me volledig neer in de zetel. Tineke stond op en pakte een dekentje uit de zetel. Ze schudde het even op en liet het uiteindelijk op mijn lichaam neervallen. "Rust maar een beetje" zei ze terwijl ze een kus op mijn wang drukte. En even voelde ik me terug een verliefde puber. "Zul je er nog zijn als ik terug wakker word?" vroeg ik terwijl ik haar met mij schattigste blik aankeek. "Maak je geen zorgen, ik ga nergens heen" antwoordde ze met een glimlach. En enkele minuten nadien viel ik in een diepe en warme slaap.