overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 32

Koen's POV

Ik sloot net terug de laatste knoopjes van mijn hemd toen ik me omdraaide en Tineke door de deuropening zag verschijnen, gevolgd door Maarten! Hij keek me aan en kwam naar me toe "Hallo, ik ben Maarten" begroete hij me en stak zijn hand uit. Ik aarzelde een beetje en stak uiteindelijk mijn hand ook uit en greep de zijne vast. "Koen...aangenaam" zei ik. "Maar wij hebben elkaar daarstraks nog gezien niet?" vroeg hij nadenkend. Ik knikte met een glimlachje. "ja zo zonder uniform is het al wat moeilijk om je te herkennen" zei hij lachend en keek naar Tineke die mee lachte. Ik ben duidelijk de enige die dit geen goede grap vond. "Maar wat kom je eigenlijk doen" vroeg Tineke. Eindelijk, ik dacht dat ze het nooit zou vragen. "Ik wou je uitnodigen om iets te gaan drinken met mij, jij bent alleen ik ben alleen, een beetje bijpraten over vroeger...maar ik zie dat je bezoek hebt?" Wow, meent hij dit nu, heeft hij niet eens door dat ik en Tineke iets hebben. Ik keek Tineke verbaasd aan, zij had duidelijk dezelfde reactie. En toch aarzelde ze een beetje, "ik vrees dat het nu niet echt de goede moment is, maar een andere keer graag..." antwoordde ze op zijn vraag. Ik kruiste mijn armen en leunde tegen de muur om de rest van het gesprek te horen. Ik besloot om er eventjes niet tussen te komen. "Maar misschien wil je nu wel snel iets drinken?" nu schrok ik nog harder. Gelukkig stond Maarten met zijn rug naar mij gedraaid, zo kon hij mijn teleurgestelde blik niet zien. Ik weet niet hoe het komt maar ik vertrouw hem helemaal niet. Hij heeft Tineke gekwetst en dat was al erg genoeg. "Als ik niet stoor dan graag ja!" zei hij instemmend. Ze keken me allebei aan. "nee nee blijf maar gerust" zei ik want dat was toch het antwoord dat ze verwachten. Tineke ging naar de keuken om een paar glazen en de wijn boven te halen. Ik liep achter haar aan, "en onze avond dan?" fluisterde ik zodat Maarten ons niet kon horen. "Schat voor die ene keer, er komen nog zoveel avonden we kunnen toch moeilijk zeggen dat hij weg moet!" ik keek haar teleurgesteld aan maar ik begreep haar wel, ze is nu eenmaal te vriendelijk. snel legde ze haar vinger onder mijn kin en gaf me een heel zachte en liefdevolle kus. Ze nam de glazen en liep terug naar de woonkamer. Ik nam de fles van de kast en volgde haar. Ik zette me naast Tineke in de zetel en begon mee te luisteren naar wat ze te vertellen hadden. "Maar jullie zijn gewoon vrienden toch?" vroeg Maarten nieuwsgierig. Ik keek naar Tineke en was benieuwd naar wat ze zou zeggen. "Ik en Koen... wij zijn vrienden, collega's en we hebben sinds kort een relatie" zei ze liefdevol terwijl haar ogen contact zochten met de mijne. Spontaan verscheen er een lach op mijn gezicht. Mijn blik week af van Tineke en keek naar Maarten die duidelijk teleurgesteld was. Ik vulde de glazen en niet lang daarna begon hij over vroeger te praten, over zijn relatie met Tineke. Alsof ik dat wou horen. Wat is hij toch van plan, maar ik kom er vroeg of laat wel achter...