overspel de buurtpolitie

hoofdstuk 29

Koen's POV

"Maarten?" hoorde ik Tineke geschrokken zeggen. Niet begrijpend keek ik van Tineke naar Maarten en weer terug. Kennen die elkaar? "Dat is al een hele tijd geleden" zei maarten. Tineke stond nog steeds met haar mond vol tanden. "Maar wat kom je eigenlijk doen?" vroeg hij niet wetend. "We hebben een oproep gekregen die uit dit huis zou moeten komen" antwoorde ik in Tineke haar plaats. Hij trok zijn wenkbrouwen op en keek me ongelovig aan. "Mogen wij misschien eventjes binnen komen?" vroeg ik uiteindelijk hij knikte en liet ons de weg naar de woonkamer zien. Op het eerste zicht was er niet echt iets te zien. Ik doorzocht de keuken en de woonkamer. Het was me wel opgevallen dat er een klein jongetje in de woonkamer zat. "Uhm da manneke heeft ne gsm in zijn handjes" vertelde ik tegen maarten die meteen naar het kindje keek en er nartoe ging. "Maar sveneke toch" zei hij en nam de gsm uit zijn handjes. Hij zette sven in de zetel en keek ons schuldig aan. "Ja sorry hij moet jullie per ongeluk gebelt hebben toen ik even met de was bezig was." Tineke schoot meteen in de lach. "Nu zijn jullie voor niets naar hier gekomen" zei hij en zette een kleine glimlach op. "geloof mij dat is echt niet de eerste keer dat dit gebeurt, we zijn al lang blij dat er niets ernstigs is gebeurt" en zo volgde er nog een klein gesprekje tussen die twee. "Ben je vader geworden?" vroeg Tineke ongelovig. Geschrokken keek hij Tineke aan "Nee nee ik moet gewoon eventjes op mijn petekindje passen dat is alles" antwoorde hij. "Tineke we moeten doorgaan" zei ik in de hoop dat ze het gesprek zou afronden. "Ja ik kom, Maarten...het was heel leuk om je nog eens terug te zien" hij lachte en legde zijn hand op haar schouder. "Ik ben ook blij dat ik je terug zie" zei hij terwijl hij ons, maar vooral Tineke naar de deur begelijde. "Hou je gsm weg van sveneke he" zei ze nog als afsluiter en nam afscheid. Een beetje geërgerd stapte ik de auto in. Intussen waren we al terug onderweg naar kantoor. "Is er iets Koen" "wie is die Maarten eigenlijk?" vroeg ik vrijwel meteen. "Maarten...wel uhm voor jou hadden Maarten en ik een relatie, met hem heb ik ook heel mooie tijden beleefd" ik draaide eens met mijn ogen, gelukkig had ze het niet door. "Wat is er dan fout gelopen?" ik zag dat ze het een beetje moeilijk kreeg. "Hij vond het per see nodig om eens iemand anders te proberen, éénmalig natuurlijk maar dan nog..."
Ik legde mijn hand op haar been, "ik zou je nooit zoiets aandoen!" zei ik zo lief mogelijk. Maar één ding is zeker, ik en Maarten worden geen beste vrienden...

Klein stukje...