overspel de buurtpolitie

Hoofdstuk 70

Tineke's POV

Ik vulde een lege tas met hete koffie en wandelde terug naar mijn bureau. Voorzichtig nam ik er een slok van en genoot er zoveel mogelijk van. Even liet ik me achterover vallen en richtte mijn blik op de klok die aan de muur hing. Ik had er alweer twee uur opzitten en dat zorgde voor de nodige motivatie. Ik werkte heel graag als politie agente maar papieren in orde brengen is toch het gedeelte dat ik helemaal niet graag doe. Ik zette mijn tas naast mijn toetsenbord en begon terug met de stapel papieren die ik moest intikken op de computer. Koen moest zeker nog 3 weken thuis blijven om volledig te herstellen dus de komende dagen moest ik me maar bezig houden met het bureau werk. Maar de commissaris had beloofd om een tijdelijke vervanger in te schakelen dus daar keek ik zeker naar uit.

De middag brak stilaan aan, ik voelde hoe ik langzaam aan honger kreeg, maar binnen een kwartiertje zou ik eindelijk kunnen lunchen en had ik geen last meer van dat honger gevoel. Net toen ik alles op orde zette om na de pauze terug te kunnen beginnen kwam de commissaris uit zijn bureau gewandeld gevolgd door een andere jonge man. Ik zag de brede glimlach op zijn gezicht en wist hiermee al dat hij goed nieuws had. "Tineke!" riep hij me toe. "Ik heb hier iemand bij voor jou!" en met deze uitspraak wist ik al genoeg, ik stond op en keek naar de persoon die de commissaris op de voet volgde. "Tineke, dit is Dennis Vande Velde hij is je nieuwe collega in de tijd dat Koen afwezig is en zo hoef je ook niet de hele tijd hier op kantoor te blijven." ik knikte bedankend en blij naar de commissaris. "Ik stel voor dat jullie nog even kennis maken en daarna kunnen jullie al aan de slag, jullie mogen trouwens na de middag al even op patrouille" de woorden van de commissaris maakte me heel blij en ik keek er dan ook al naar uit om te starten met mijn tijdelijke collega. "Zo dat was alles, veel succes" zei hij tenslotte nog tegen Dennis en keerde terug naar zijn bureau. Dennis keek me met een grote glimlach aan. "Dennis, aangenaam!" zei hij terwijl hij mij een hand toereikte. Ik glimlachte blij terug en nam zijn handdruk aan "Tineke" antwoordde ik terwijl we elkaar de hand schudde. "Eigenlijk begint nu mijn middagpauze maar je mag gerust meegaan, dan kan je iedereen ondertussen leren kennen" hij knikte overtuigend en volgde me naar de vergaderzaal waar we altijd lunchen. Ik stapte naar binnen gevolgd door Dennis .Het was duidelijk dat iedereen er al was, dat was enkel te horen aan het lawaai alleen al. Maar natuurlijk als iedereen het nieuwe gezicht zag keken ze verwonderd op puur uit nieuwsgierigheid. "Wie is die nieuwe persoon naast je?" vroeg Brigitte zeer nieuwsgierig en zo kende ik haar natuurlijk het beste. "Dit is inspecteur Dennis...Dennis uhm" op zijn achternaam kon ik jammer genoeg niet meteen komen. "Vande Velde" onderbrak hij mij toen hij zag dat ik er toch nooit op zou komen. "Daar zal ik toch even aan moeten wennen" zei ik lachend tegen dennis, maar aan zijn blik te zien vond hij dat helemaal niet zo erg. Dennis gaf iedereen een vriendelijke handdruk en ging toen naast me zitten "zo dennis, vertel eens iets over jezelf, want je lijkt me niet zo een spraakzame jongen" zei Eric terwijl hij een knipoog in zijn richting wierp. Hij lachte vriendelijk "wel zoals ik al zei, ik ben Dennis Vande Velde, ik ben 32 jaar, ongehuwd en ook niet in een relatie, ik werkte tot kort op het commissariaat in brussel maar ben dus even overgeplaatst om hier te komen werken en ik woon sinds vorige week in een appartement van een vriend dat leeg stond om niet steeds te ver te moeten rijden." De blikken van de collega's waren nu op Dennis gericht. "Heb je echt geen relatie?" vroeg Brigitte opnieuw heel nieuwsgierig. Hij schudde zijn hoofd en richtte zijn blik op de tafel. "Dat is raar, want je ziet er echt goed uit" ging ze verder. Opnieuw moest Dennis lachen na haar woorden. "Brigitte, dat zal je man graag horen" onderbrak Eric haar met een grote glimlach. "Ah hij is hier toch niet"
Was haar antwoord op Eric zijn uitspraak. "En er is toch niets mis mee als ze zegt dat Dennis er goed uit ziet" zei Floor die zich tussen het gesprek mengde. De lach op mijn gezicht werd alsmaar groter door het onderlinge gekibbel van iedereen en dat was bij Dennis duidelijk ook het geval.

De minuten tikten langzaamaan door en voor je het goed en wel besefte was de pauze alweer voorbij. Ik nam mijn spullen bij elkaar en wandelde naar mijn bureau. "Hier mag jij de komende dagen zitten" zei ik tegen Dennis en wees hem Koen zijn stoel aan. Hij ging zitten en draaide even in het rond met de stoel. "Hij zit heel goed, alleen staat hij misschien iets te hoog" vertelde hij terwijl hij al druk bezig was met de hendel te zoeken om de bureau stoel hoger en lager te zetten. Hij trok hard aan de hendel met als gevolg dat deze helemaal naar beneden zakte. Dennis zat nu op ooghoogte met de tafel en dat was duidelijk niet de bedoeling. Het was eigenlijk best wel grappig en dat liet ik ook duidelijk merken. "Zit je nu laag genoeg!" wist ik lachend uit te brengen. Mijn buik deed haast al pijn van het lachen als ik Dennis zo zag zitten en hij kon zich ook niet meer in houden en begon ook hard te lachen. Maar natuurlijk had ik alweer niet gemerkt dat Koen in het kantoor stond...