PROMISE? ALWAYS...

2ο Kεφάλαιο

"Γεια σου ρε Πάνο. Τι κανείς ; Χρόνια έχω να σε δω αγόρι μου." είπε ο πατέρας μου που ερχόταν προς το μέρος μας.
"Καλά είμαι θείε." απάντησε ο Πάνος, ενώ ο ίδιος τον αγκάλιασε και τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο. Γελώντας ο πατέρας μου του είπε:
"Θα πάτε σπίτι. Και να την προσέχεις." Μόλις το άκουσα αναστέναξα ρίχνοντας του ενα βλέμμα όλο νόημα.
"Μάλιστα κύριε αρχηγέ! Θα την προσέχω σαν τα μάτια μου."
Άμεσος χαμογέλασε ικανοποιημένος ο πατέρας μου και μου έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο. Μας αποχαιρέτησε γρήγορα και μας επιβεβαίωσε ότι θα ερχόταν σύντομα.[..]
Στο αμάξι επικρατούσε αρχικά σιωπή . Το ραδιόφωνο έπαιζε και εγώ κουνούσα το κεφάλι μου στον ρυθμό της μουσικής. Ο Πάνος γελούσε με το γλυκό γέλιο του χαλώντας την σιωπή.
"Λοιπόν; Πως είναι να ταξιδεύεις όλη την ώρα;"
"Το συνήθισα σιγα-σιγα αλλά και πάλι μου λείπει το σπίτι μου, εσυ πως περνάς;"
"Εχω πολύ δουλειά και έχω βαρεθεί να βλέπω κάθε μέρα τα ίδια πράγματα. Θα ήθελα να ανταλλάξω την ζωή μου με την δίκη σου." είπε χαμογελώντας. Αυτό το χαμόγελο μου έδειχνε πως ξαναβρήκε επιτέλους κάτι που το έχασε  εδώ και χρόνια.
"Δεν νομίζω να το ήθελες αυτό, πίστεψε με. Το να ταξιδεύεις κάθε λίγο και λιγάκι, χωρίς να γνωρίζεις φίλους...δεν νομίζω να είναι και τόσο  ωραίο." Αυτός με ενα παράξενο βλέμμα άλλαξε αμέσως θέμα.
"Φτάσαμε"Κατέβηκα από το αμάξι και ο Πάνος με βοήθησε με της βαλίτσες. Την ώρα που περπατούσαμε για να πάμε στην πόρτα του σπιτιού, κοιτούσα τριγύρω μου για να δω την γειτονιά μου.
Ξαφνικα αντιλήφθηκα ότι κάποιος με κοιτάει έντονα. Μολις γύρισα είδα ενα αγόρι να στέκετε διπλα σε ενα δέντρο. Καθώς τον κοίταξα παρατήρησα ότι γύρισε το κεφάλι του και κοιτούσε άλλου. Δεν έδωσα πολύ σημασία. Ο Πάνος μου άνοιξε την πόρτα και μπήκα μέσα.
"Θες να έρθω μέσα να σε βοηθήσω με τα πράγματα;"μου είπε ο Πάνος.
"Όχι δεν χρειάζεται."του είπα και χαμογέλασα.
"Είσαι σίγουρη πως δεν θες την βοήθεια μου για κάτι άλλο;"
"Όχι Πανό μου καλά θα είμαι. Θα πάω να κάνω ενα μπάνιο, θα συμμαζέψω λίγο και θα περιμένω τον πατέρα μου."
"Καλά κούκλα όπως θες. Θα τα πούμε."μου είπε και μου έδωσε ενα φιλί στο μάγουλο. Τον αποχαιρέτησα και μπήκα μέσα. Οταν έφυγε ο Πάνος πήγα να δω τα δωμάτια.[..]
Μετα από κάτι ώρες που είχα κάνει ήδη το μπάνιο μου και ειχα συμμάζεψει λίγο, με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.
Ξαφνικα άκουσα μια φωνή να μου λέει:
"Κοριτσάκι μου πήγανε να κοιμηθείς στο δωμάτιο σου."Σηκώθηκα και είπα στον πατέρα μου μουρμουρίζοντας:
"Καληνύχτα." Ενώ πήγα στο δωμάτιο μου.

~Πρωί~

Την άλλη μέρα το πρωί άκουσα σε μια φάση κάτι να τρίζει κατω από το μαξιλαρι μου.
"Ποιος πάει σχολείο τώρα." Μουρμούρισα και έκλεισα το ξυπνητηρι μου γυρνώντας πλευρά.
Πέντε λεπτά αργότερα, μιας που δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι, ο πατέρας μου αναγκάστηκε να έρθει να με ξυπνήσει.
"Κοριτσάκι μου ξυπνά να πας σχολείο."μου το ανέφερε δυο τρεις φορές και μετά αναγκάστηκα να σηκωθώ. Πηγα στο μπάνιο, ετοιμάστηκα, βάφτηκα ελαφρός και ντύθηκα.
"Αλεξια έτοιμο το πρωινό."
"Τώρα κατεβαίνω."ειπα  περνώντας την τσάντα μου και πήγα κάτω. Εφαγα ένα τοστ, ήπια λίγο καφέ και περίμενα να έρθει ο Πάνος να με πάει σχολείο.
Μετα απο πέντε λεπτά άκουσα κάποιον να κορνάρει απέξω. Αποχαιρέτησα τον πατέρα μου και βγήκα έξω.
"Καλημέρα κούκλα."
"Καλημέρα Πανό."του είπα και κοκκινησα. Στην διαδρομή για το σχολείο κανείς δεν μίλαγε.
Δεκα λεπτά αργότερα φτάσαμε στο σχολείο. Τον αποχαιρέτησα και περπάτησα προς την είσοδο του σχολείου. Ολοι με κοιτούσαν με στραβό μάτι. Χωρις να πω λέξει συνέχισα με σκισμένο το κεφαλι το δρόμο μέχρι την τάξη μου.
"Είσαι η καινούργια μας μαθήτρια ετςι; Εγώ είμαι ο κύριος Μιχαϊλίδης." του έδωσα ντροπαλα το χέρι μου για την τυπική χειραψία λέγοντας του:
"Ναι εγώ είμαι η καινούργια."
"Παιδιά να σας συστήσω την καινούργια σας συμμαθήτρια την Αλεξια! Αλεξία παιδί μου κάτσε δίπλα απο την Ραφαέλα."μου έδειξε με το χερι του ενα θρανίο που ηταν στην άκρη της τάξης. Καθόταν ενα κοριτςι μονο του και μου χαμογέλασε. Λογικά αυτη ειναι η Ραφαέλα. Χωρίς να πω κουβέντα έκατσα δίπλα της σιωπηλή.[..]
Μετά απο δυο βασανιστικές ώρες χτύπησε το κουδούνι. Μαλλον για διάλειμμα απο οτι κατάλαβα. Χωρις να ξέρω που να πάω ακολούθησα όλα τα παιδιά για να δω προς τα που πάνε. Το διάλειμμα ήταν σε μια καφετέρια. Ολα τα παιδιά εδώ βρισκόντουσαν. Όλοι είχαν της παρέες τους και εγώ εφόσον ήμουν μόνη πήγα και έκατσα σε ένα τραπέζι που δεν καθόταν κανένας άλλος. Σε μια φάση πάλι ένιωθα κάποιον να με κοιτάει έντονα. Γύρισα να δω ποιος ήταν αυτός ή αυτή που με κοιτούσε έτσι. Μολις βλέπω τι να δω! Το ίδιο αγόρι που είχα δει έξω απο το σπίτι μου τις προάλλες. Ξαφνικά ακουσα μια φωνή να μου λέει :
"Γεια σου Αλεξία εγώ είμαι η Ραφαέλα. Συγνώμη που δεν σου μίλησα καθόλου στο μάθημα, απλός ήθελα να προσέχω και-" Την διέκοψα λέγοντας της:
"Χαίρομαι που σε γνωρίζω και δεν πειράζει για πριν" Μετά αρχίσαμε σιγά σιγά να γνωριζόμαστε καλύτερα με την Ραφαέλα και τότε ήρθε η στιγμή που ήθελα να της πω και εγω για την οικογένεια μου.
"Ραφαελλα αυτά που ζω ειλικρινά δεν νομίζω να ήθελες να τα περάσεις."της είπα στεναχωρημένη.
"Τι εννοείς με την ζωή που ζεις; Θες να μου πεις να τα βγάλεις απο μέσα σου μπας και ηρεμίσεις; Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι!!" Μου είπε και με αγκάλιασε.
"Όλα ξεκίνησαν απο εκείνη την μέρα. Την ήμερα που η μητέρα μου είπε στον πατέρα μου οτι τον απάτησε και οτι θέλει να χωρίσει μαζί του. Κανένας μας δεν το άντεξε. Ειδικά ο αδερφός μου το είχε πάρει πολύ άσχημα όλο αυτό. Ήπιε παρά πολυ με αποτέλεσμα να μεθύσει και περνώντας το αυτοκίνητο του πατέρα μας τσούγκρισε σε έναν τοίχο. Προσπάθησα να τον σταματήσω αλλά μάταια.  Όλα έγιναν πολύ γρήγορα που από την ταραχή μου δεν πρόλαβα να καλεςω για βοήθεια. Το μόνο που έκανα ήταν να πέσω στο πάτωμα αρχίζοντας να κλαίω. Για αυτόν τον λόγο εγω φταίω, εγω τον σκότωσα..."
"Τι λες; Δεν φταις εςυ σε καμία περίπτωση"
"Και όμως εγω φταίω.."
Συνέχισα να της εξηγώ τα πάντα. Και τωρα φτάσαμε στην συζήτηση για τον Πανό.
"Ο Πάνος ήταν ο κολλητός του αδελφού μου. Για αυτό τον έβλεπα συχνα. Ημασταν και εμείς σαν κολλητή. Απο τότε που έχασα τον αδελφό μου, μου είχε υποσχεθεί πως θα με προσέχει για πάντα και θα ειναι σαν τον αδελφό μου. Ακόμα θυμαμε τα λόγια του.
«Θα με προσεχείς για πάντα;" τον ρώτησα μελανχολικα.
"Ναι καρδιά μου."
" Μου το υποσχεσε;"
"Φυσικά καρδιά μου πάντα!"
Άλλαξε από την τελευταία φορά που τον είδα. Ομόρφυνε και-"
Ξαφνικά ακούω από πίσω μου μια κοριτσίστικη επιθετική φωνή να με διακόπτη.