PROMISE? ALWAYS...

30ο Κεφαλαιο

"Οοο Θεέ μου..."ειπα ψιθυριστά. Έπαθα σοκ. Ειχε ενα όπλο και κάτω σακουλάκια που ηταν σαν ναρκωτικά. Πολλά μικρά σακουλάκια, σάστισα! Αμεσος προσπάθησα να το κλείσω. Με τα τρεμάμενα μου χέρια κατάφερα μετα απο κατι δευτερόλεπτα να το κλείσω και να τα βάλω όλα στην θέση τους.
"Πρεπει να φύγω απο εδω." ειπα με φοβισμένο βλέμμα. Κατέβηκα σιγά σιγά τα σκαλιά για να μην με δει, αλλα  έμεινα ακίνητη απο το σοκ, όταν τον ακουςα να μιλά στο τηλεφωνώ.
"Ναι την εχω εδω. Και μας είδε που την έφερα εδω; Ωραια τότε ακομα καλύτερα θα εχουμε λιγότερα πρόβληματα. Πάω να τακτοποίησω το θέμα επάνω και ταλεμε. Ότι και να γίνει παρεμε."λιγο πριν τερματίση την κλείσει έτρεξα παλι πανω κλείνοντας την πόρτα. Προσπαθούσα να βρω το κινητό μου, αλλα δεν το έβρισκα πουθενά.
"Αυτό ψάχνεις;"γυριςα απότομα απο το σοκ και ειδα τον Νίκο να κρατάει στα χέρια του το κινητό μου. Απο τον φόβο μου εκανα θύματα προς τα πιςω μεχρι που εγω ακούμπησα στον τοίχο και αυτός ηταν ακριβός απο μπροστά μου.
"Μωράκι μου ελα να συνεχίσουμε αυτό που δεν τελειώσαμε πριν.." μου χαμογελάσε πονηρά και άρχισε να με φιλάει βίαια. Προσπαθούσα να τον διώξω απο πανω μου αλλα δεν έφευγε.
"Νίκο άσε με. Φύγε απο πανω μου Νικοο!!"του φώναζα αλλα τιποτα. Αυτος συνέχισε να με σφίγγει και να προσπαθεί να μου βγάλει τα ρούχα. Οταν δεν με έπιανε αλλο τοςο σφιχτά βρηκα την ευκαιρία να τρέξω ομως με γυριςε παλι προς αυτον. Εγω με μια απότομη κινήσει του έριξα με όλη την δύναμη μου στο αδύναμο σημείο του και αυτός έπεσε κάτω απο τον πόνο.
"Τι έκανες μωρή π***"πηρα την τσάντα μου γρήγορα και αρχιςα να τρέχω προς τα κατω. Μολις έφτασα στην πόρτα ηταν κλειδωμένη. Κοιταξα τριγύρο να βρω το κλειδί και το ειδα στο κομοδίνο δίπλα απο την πόρτα. Μολις το πηρα και το εβαλα στην κλειδαριά απο το πουθενά εμφανίστηκε ο Νίκος παλι ρίχνοντας μου μια σφαλιάρα που με εκανε να πέσω κάτω.
"Για που το έβαλες μωρή;"μου έριξε και μια κλωτσιά στην κοιλιά. Πονούσα τοςο πολυ, αλλα οχι!! Επρεπε να βγω απο εκει μεςα.
"Άσε με σε παρακαλώ.."του έλεγα μεςα απο το κλάμα μου. Αυτός άρχισε να με πλησιάζει παλι, εγω σηκώθηκα και με ακούμπησε παλι στον τοίχο εγκλωβίζοντας με ανάμεσα στα χέρια του. Μου είχε γυρίσει το κεφάλι ώστε να μπορεί να με φιλάει καλύτερα στον λαιμό. Δεν μπορούσα να τον σμπροξω εφοσον ηταν πιο δυνατός απο εμενα. Τοτε παρατήρησα πως πανω στο τραπεζάκι που ηταν πριν τα κλειδιά ηταν ενα βάζω. Χωρις δεύτερη σκέψει το πηρα στα χέρια μου και του το έριξα στο κεφάλι. Αυτός απο τον πόνο του έπεσε κατω. Δεν ειμαι και σίγουρι μπορεί να λιποθυμήσε και ολας, αλλα δεν μου καιγόταν καρφί τι είχε παλι.
Άνοιξα αμεσος την πόρτα και αρχιςα να τρέχω. Ημουν μεςα στα αίματα απο της σφαλιάρες και τα χτύπηματα που μου έριξε. Εκλαιγα τοςο πολυ που δεν εβλεπα μπροστά μου. Η ωρα ηταν περίπου 19:00 το απόγευμα. Η αλήθεια ηταν οτι φοβόμουν και έτρεχα χωρις να βλεπω μπροστά μου.