PROMISE? ALWAYS...

14ο Κεφαλαιο

Δεν ήξερα τι να κάνω. Αν δεν το εκανα θα με ρεζίλευε για αλλη μια φορα σε όλους μπροστά. Κοιταξα την Ραφαελλα που μου έδωσε θάρρος και μου έγνεψε ώστε να το κάνω. Ακομα πιο ανχως. Κοιταξα αμεσος τον Χρήστο και μου κούνησε καταβατικα το κεφάλι. Ουτε δυο δευτερόλεπτα μετα ήρθε δίπλα μου και με επιαςε απο την μεςη.
"Θα το κανει! Και θα σου αποδείξει οτι ειναι καλύτερη απο εσενα Μελινα!" Ειπε και με έσφιξε πιο πολυ πάνω του. Τον κοίταξα και μου χαμογέλασε.
"Όλα καλα θα παν. Απλα κοιτάμε." του χάρισα ενα χαμόγελο και έφυγα απο την αγκαλιά του πηγαίνοντας πάλι προς την σκηνή.
"Άντε έλα να τελειώνουμε."ειπα την Μελινα. Νευριασε, μάλλον περίμενε να μην δεχτώ. Οχι κουκλίτσα μου δεν θα με έκανες εσυ εμενα ρεζίλι. Αντε να δούμε τι θα δούμε. Πηρε και αυτή το άλλο μικρόφωνο και διάλεξε αυτή ενα τραγούδι να πούμε. Δεν με πολυ πείραζε γιατι τα ήξερα σχεδόν όλα. Με τόση μουσική που ακούω.
Οταν άρχισε το τραγούδι αγχώθηκα.
"Εγω ξεκινάω πρώτα!"μου ειπε απειλητικά.
"Όπως δες δεν εχω θέμα." Της ειπα και περίμενα να έρθει η σειρά μου. Ηταν το τραγούδι « When I was your man » του Bruno Mars.
Κάτι δευτερόλεπτα πριν αρχίσω κοίταξα τον Χρήστο ο οποιος μου έδεινε θάρρος και μου ειπε με νοήματα και κουνώντας τα χείλι του οτι θα σκίσω και όλα θα παν καλα. Μεχρι να τελειώσω το ρεφρέν που τραγουδούσα εγω τον κοιτουςα. Κοιτουςα τα πανέμορφα μάτια του. Ειχα χαθεί στο βλέμμα του. Οταν τελιωσε το τραγούδι όλοι φώναζαν το όνομα μου και χειροκροτούσαν. Η Μελινα τσατιστηκε και πηρε την φιλενάδα της την Χριστίνα απο το χερι και έφυγαν απο εδω. Ειδα τον Χρήστο να με πλησιάζει και έτρεξα πάνω του και τον αγκάλιασα. Μου ανταπέδωσε την αγκαλιά και μετα σύκοσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα.
"Έσκισες! Είδες που σου ειπα; Εχεις φωνάρα Αλεξια!!" Μου ειπε και συνέχισε να με αγκαλιάζει και μου έδωσε ενα φιλί στο μάγουλο. Ενιωσα τα πόδια μου να με εγκαταλείπουν. Ευτυχώς με κρατούσε. Εχω τοςο επιρροή πάνω του. Ευτυχώς μετα απο δυο λεπτά ήρθε η Ραφαελλα και μου ειπε και αυτή συνχαρητηρεια.

Μετα απο καμία ωρα είχαμε φτάσει στο λιμάνι της Σαντορίνης. Ηταν τοσο ωραιο το νησί. Επειδη είχε πάει αργά και ειμασταν όλοι κουρασμένη πήγαμε αμεσος στο ξενοδοχείο. Οι καθηγητές μας μας χώρισαν και μας είπαν με ποιους θα είμασταν στα δωμάτια. Αλλα έπρεπε κορίτσια με κορίτσια και αγόρια με αγόρια. Εγω φυσικά πηγα με την Ραφαελλα αλλα δεν είμασταν μόνες. Η στρίγγλα η καθηγήτρια μας, μας έβαλε και μαζι με την Μελινα. Ποσο πιο άτυχη Θεέ μου! Ο Χρήστος ηταν μαζι με τον Αλέξη, τον Θωμά και τον Τάσο. Τι άλλο να ζητήσει; Με τους φίλους του μια χαρά θα περάσει.
"Εγω θα πάρω το μεγάλο κρεβάτι και εσείς θα πάτε στα μικρά στην γωνία. Αα.. και η ντουλάπα θα χωριστεί στα δυο. Εγω περνώ την δεξιά μεριά και εσείς την υπόλοιπη. Οπως και στο μπάνιο ετςι.."
"Οπα οπα πολυ φορα πήρες! Δεν θα κάνουνε οτι θες εσυ Μελινα. Εγω με την Αλεξια το μεγάλο κρεβάτι θα πάρουνε γιατι θα κοιμηθούμε μαζι και την ντουλάπα παρτην και όλοι δεν μας νιαζει. Το μπάνιο κανονικά όλες θα το εχουμε και για να μην πολυλογώ απλά μην μιλάς άλλο."της ειπε η Ραφαελλα με νεύρα. Νομιζω καταλάβατε οτι είχαμε μπει ήδη στο δωμάτιο και μαλώναμε με την Μελινα.
"Η φιλενάδα σου απο εδω δεν είδα να εχει κάποιο πρόβλημα με αυτά που ειπα ετςι Αλεξια;"μου είπε με την τσιριχτή της φωνή και με κοίταξε απειλητικά.
"Δεν μας παρατάς λεω εγω."ειπα και έκατσα στο μεγάλο κρεβάτι.
"Πως τολμάς να μου μιλάς ετςι; Πια νομίζεις οτι εισαι κοπέλα μου;"Πηγα να απαντήσω,  αλλα με πρόλαβε μια φωνή που ακούστηκε απο την πόρτα. Η Μελινα με ενα υφάκι άνοιξε την πόρτα και έπεσε στην αγκαλιά απο ενα αγόρι. Δεν μπορουςα να διακρίνω το προσόπο του. Μολις μίλησε κατάλαβα αμεσος ποιος ηταν.
"Μελινα! Ασε με κοπέλα μου. Ρε Μελινα ειπα κατι!"φώναξε ο Χρήστος.
"Χρήστο μου δεν ξέρεις ποσό άσχημα μου μιλαν αυτές εδω πέρα. Σαν να ειμαι σκουπίδι."ο Χρήστος δεν κατάλαβε τι έγινε και με κοίταξε ερωτηματικά. Πηγα να μιλήσω, αλλα η Ραφαελλα με πρόλαβε.
"Τι λες κοπέλα μου; Χρήστο ψέματα λεει αυτή άρχισε και μας έβαζε κανόνες και μας μιλούσε λες και είμαστε δούλες της."
"Μα είστε.."ειπε με ενα πονηρό χαμόγελο.
"Μελινα πέθανες!"της ειπε η Ραφαελλα και έτρεξε προς αυτήν.
"Ραφαελλα σταματά!"της ειπα. Απο οτι καταλάβατε έγινε ένας μικρός χαμός και στο τέλος την Μελινα την πήγαν σε ενα άλλο δωμάτιο με την Χριστίνα και εγω έμεινα με την Ραφαελλα μόνες μας. Θα περνάμε σίγουρα αποβολή αλλα τελικά μας απείλησαν μόνο για να μην ξαναγίνει παλι κατι τέτοιο.[...]

"Σοβαρά τωρα μην γελάς δεν ειναι αστείο."ειπα θυμωμένη στον Χρήστο που είχε σκάσει κυριολεκτικά στα γέλια.
"Ευτυχώς δεν πήρατε καμία αποβολή. Η φάτσα της Ραφαελλας όταν ειπε η Μελινα οτι ειςτε δούλες της. Όλα τα λεφτά."Ξαναεσκασε στα γέλια. Αφου είδε πως δεν γελάω άλλο του γυριςα την πλατι θυμωμένη και ξεφυσιξα.
"Έλα πλάκα κάνω."μου ειπε και πήγε να με αγγίξει. Τραβήχτηκα και μετα απο κατι δευτερόλεπτα γυριςα και τον κοίταξα.
"Με πιστεύεις οτι αυτά που ειπε η Μελινα δεν ειναι αλήθεια σωστά;"
"Εννοείτε σε πιστεύω μικρό μου. Ελα εδω!"με πείρε αγκαλιά για λίγο. Ξερω ειναι λίγο παράξενο που συνεχια με αγκαλιάσει, αλλα νιώθω τοςο ασφάλεια κοντά του. Μετα φύγαμε απο τον κήπο του ξενοδοχείου που είχαμε έρθει μετα το συμβάν στο δωμάτιο με την Μελινα και πήγαμε ο καθένας στο δωμάτιο του.[...]

Καθόμουν με την Ραφαελλα και κοιτούσαμε τηλεοράσει. Ειμασταν έτοιμες να κοιμηθούμε μέχρι που ακούσαμε χτύπους στην πόρτα. Η Ραφαελλα σηκώθηκε και πήγε να ανοίξει. Εγω είχα κουκουλωθεί με το σεντόνι και έβλεπα ενα έργο που πετύχαμε τυχαία με την Ραφαελλα.
"Θέλετε παρέα;"ακουςα κατι γνώριμες φωνές. Χωρις σκέψει σηκώθηκα και πηγα να δω ποιος ειναι. Ηταν ο Χρήστος με τον Αλέξη και κρατούσαν απο μια πίτσα στο χερι τους και μπίρες για αυτούς λογικά και κοκα κολα για εμενα και την Ραφαελλα προφανος.
"Ελάτε μεςα.."ειπα με κουρασμένη φωνή. Ο Χρήστος μου χάρισε ενα χαμόγελο και κοιτώντας με στα μάτια μπήκε μεςα. Πηγα παλι στην θέση που καθόμουν πριν και με ακολούθησε. Του εκανα λίγο χώρο ώστε να κάτσει και αυτός.
"Θες;"μου ειπε διώχνοντας μου την νοστιμότατη πίτσα. Του έγνεψα καταβατικα και μου έδωσε ενα κομμάτι. Στην αλλη άκρη του κρεβατιού καθόταν ο Αλέξης με την Ραφαέλλα. Ετρωγαν και αυτή και έπιναν μπίρα. Δηλαδη ο Αλέξης γιατι η Ραφαελλα έπινε κόκα κολα.
"Εεε και εγω θελω!"ειπα παραπωνιαρηκα στον Χρήστο με στεναχωρημένη φατσούλα και εδιξα την κόκα κολα της Ραφαελλας.
"Έλα πάρε την δικιά μου."
"Εσυ δεν θες;"
"Θα πιο λίγο απο εσενα."ειπε και μου χαμογέλασε. Η Ραφαελλα μου έριχνε κλέφτιες ματιές και χασκογελουσε που ειμουν ετςι με τον Χρήστο. Οταν τελειώσαμε τις πίτσες καθήσαμε όλοι καλύτερα. Ξαναχτύπησε η πόρτα.
"Γαμωτο ποιος ειναι τωρα;"ειπε η Ραφαελλα με νεύρα. Πηγε να σηκωθεί αλλα την σταματισα.
"Παω εγω!"της ειπα και μου έγνεψε. Οταν άνοιξα έπαθα ενα μικρό σοκ.
"Τι θέλεις εσυ εδω;"

----------------------------------------------

Για σας παιδια!!Να και ενα ακόμα κεφάλαιο.Ευχομαι να σας αρεσει.Αν σας αρεσει ξέρετε τι πρεπει να κάνετε.Θα τα πούμε σύντομα.Ταλεμεε💓