PROMISE? ALWAYS...

32ο Κεφαλαιο

-Αλεξία~

Είχα μείνει άφωνη. Ειχα μάθει τόσα μεςα σε μια ωρα που το κεφάλι μου με πονούσε οχι μονο απο το κλάμα, ειμουν εξαντλημένη. Ηθελα να του πω και εγω ποςο τον αγαπάω και οτι όταν τα είχα με αυτό το κάθαρμα ακομα τον αγαπούσα και ας μην το παραδεχόμουν. Ομως δεν μου έβγαινε μίλια. Ειχα μείνει με ανοιχτό το στόμα απο το πολυ σοκ.
"Ξερω οτι σου ήρθαν όλα απότομα, ξερω πως σου ειναι δύσκολο να αποφαςισεις, να επεξεργαςτης και να σκεφτείς αυτην την στιγμή όλα αυτά που είπαμε. Αλλα σε παρακαλώ! Μην με απομακρινης απο εσενα. Δεν θα το αντέξω Αλεξια. Και ας ειναι φιλική η σχέση που θα εχουμε αν αυτό θα ειναι που θα θες." μου ειπε κατεβάζοντας το κεφάλι του κοιτώντας τα χέρια μας. Ξεροκατάπια και του χάιδεψα τα χέρια. Σαν να τον διαπέρασε ρεύμα ένιωσα πως το άγγιγμα μου είχε επιρροή επάνω του και αυτό ηταν κατι που μου εκανε να χαμογελάσω έστω και λιγο. Αμεσος σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε βαθιά μέσα στα ματια.
"Το εκτιμώ πολυ αυτό Χρηστο.."μου χαμογελασε και μείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον. Οι ατμόσφαιρα ηταν λιγο άβολη, εφοσον κανένας απο τους δυο δεν έλεγε τιποτα. Έσπασα την σιωπή που υπήρχε ανάμεσα μας ώστε να μην νιώθουμε και οι δυο τοςο άβολα.
"Καλυτερα να πήγενω. Ευχάριστο για ολα πραγματικά."σηκώθηκα και βιαστικά μάζεψα τα πράγματα μου. Με πήγε μεχρι την πόρτα και πριν φύγω γυριςα να τον κοιτάξω. Ηταν κουρασμένος. Φαινόταν στο βλέμμα του.
"Δεν χρειάζεται να ευχάριστης. Ηθελα και σε βοήθησα κι ξερεις και τον λόγο..ναι εε τελος παντόν..οτι χρειαστείς, δίπλα σου ειμαι. Μην διστάσεις ελα."του έγνεψα και τον αγκάλιασα σφιχτά. Ανταπέδωσε αμεσος σφίγγοντας με περισσότερο πανω του. Μολις απομακρυνθήκαμε ο ένας απο τον άλλον με φίλησε στο μάγουλο και έφυγα για να παω δίπλα.

Μολις μπήκα μεςα πείρα αμεσος την Ραφαελλα τηλεφωνώ να έρθει απο εδω. Ηθελα να τα πω και σε καποιον άλλον ολα αυτά που ενοιωθα. Εφοσον είχα χρονο μεχρι να έρθει η τρελή κολλητή μου, πηγα να ξαπλώσω λιγο.
Μια ωρα αργότερα ακουςα το κουδούνι να χτυπά.
"Κολλητουλαα μουυ."μου ειπε και με αγκάλιασε σφιχτά. Λες και είχε να με δει χρόνια.
"Πως κανεις ετςι καλε. Εχθές με είδες τελευταία φορα."
"Αα ναι σωστα." ειπε με ενα χαζό βλέμμα και σκάσαμε και η δυο στα γέλια.
"Και τι εγινε τα βρηκατε; Αν έβλεπες τον Χρήστο πως σας κοιτουςε όταν φύγατε. Φωτιές πετούσε και οχι μονο αυτό αλ-"
"Πρεπει να σου πω κατι πολυ σοβαρό."την διέκοψα γιατι είχα αρχίσει παλι να βουρκονο. Με κοίταξε ταραγμένη και ήρθε δίπλα μου και με αγκάλιασε. Αρχισα να κλαίω ασυνείδητα μεςα στην αγκαλιά της κολλητής μου. Μου χάιδευε τα μαλλιά και εγω είχα ξαπλωσει στα πόδια της λεγοντας της ολα όσα έγιναν εχθές και σημερα με τονΧρήστο. Ειχε μείνει με το στόμα ανηχτο. Το τι βρισίδι έριξε για τον Νίκο δεν παίζεται. Η αλήθεια ειναι οτι φοβάμαι να μείνω μόνη σπιτι μετα απο ολα αυτά. Πιστεύω θα θελει να πάρει την εκδίκηση του μετα απο ολα αυτά.
"Κοριτσάκι μου μην τα σκέφτεσαι τωρα ολα αυτά. Θες να πω στον Πανο να έρθει να δουμε καμία ταινία και να πάρουνε και πίτσες να φάμε να μην μείνεις μόνη σου;"γι'αυτο την αγαπώ τοσο.
"Τι περιμενεις άντε παρτον."ειπα με ενα χαμόγελο. Με το που έκλεισαν το τηλέφωνο της ειπα πως δεν ήθελα να μάθει ακομα ο Πάνος τιποτα απο ολα αυτά και οτι θα του τα έλεγα στην ωρα τους ολα. Περιμεναμε τον Πανο μιςη ωρα περίπου και η κάθε μια ηταν στο κινητό της. Λιγο Facebook, Instagram, YouTube κτλ.
"Που ειναι η πανέμορφες μουυ."μας ειπε με το που μπήκε μεςα με τέσσερις τεράστιες πίτσες στο χερι. Με την Ραφαελλα αρχισαμε να γελάμε τοςο πολυ..
"Καλα πιος θα τα φάει ολα αυτά;"του ειπε η Ραφαέλα πλησιάζοντας τον.
"Εμεις." της εκλειςε το μάτι, την αγκάλιασε και την φιλισε στα χείλι. Εγω ξινισα την φάτσα μου.
"Εντάξει φτάνουν τα μέλια για ταινία ήρθαμε οχι για να δουμε live π-."
"Αλεξια πως μιλάς ετςι παιδί μου. Απαπα ντροπή σου αδερφούλα.."μου ειπε ο Πάνος με αυστηρό βλέμμα και προσπαθούσε να κρατήσει τα γέλια του. Δεν άντεξα και άρχισα  να γελάω τοςο πολυ.
"Χαχα επρεπε να δεις την φάτσα σου."του ειπα κοροϊδευτικά και τον πλησίασα χαρίζοντας του μια αγκαλιά. Αυτος με φίλησε στα μαλλιά και πήγαμε όλοι μεςα στο σαλόνι.
"Και τι ταινία θα δουμε;"ρώτησε η Ραφαελλα κοιτώντας εμενα και τον Πανο. Πηγα να απαντήσω αλλα το κουδούνι με διέκοψε.
"Παω εγω."φώναξα στα παιδια μεςα που έψαχναν μια ταινία για να δουμε.
"Γεια." ειπε αμήχανα παίρνοντας το χερι του ανάμεσα απο τον αυγιενα του.
"Γεια. Εγινε κατι;"ειπα και εγω αμήχανα.
"Η Ραφαελλα μου ειπε-"
"Ααα η Ραφαελλα..."φώναξα ώστε να με ακούσουν οι άλλοι δυο απο μεςα με έναν ερωτηματικό και ειρωνικό τόνο και τους ακουςα να γελαν. Γελασα και εγω και ακομα με κοιτουςε αμήχανος.
"Παίρνα μεςα. Θα δουμε ταινία. Αν θες μείνε να δεις μαζι μας."του ειπα χαμογελοντας.
"Εάν δεν υπάρχει πρόβλημα.."
"Που σε ρε μαλακά;"του ειπε ο Πάνος και χαιρετήθηκαν με την αντρική τους χειραψία όπως κάνουν ολα τα αγόρια.
"Εδω ρε ηρθα.."
"Άντε μια ωρα ρε Χρήστο ακομα δεν ξέρουμε τι ταινία θα δουμε.."ειπε ξεφυσώντας η Ραφαελλα και ξάπλωσε πιςω στον καναπέ. Την αγριοκοιτάξα, αλλα απέφευγε το βλέμμα μου.
'Καλα μικρο διαβολάκι θα τα πούμε μετα εμεις.'ειπα απο μεςα μου, αλλα με το βλέμμα που την κοιτουςα νομίζω κατάλαβε τι σκεφτόμουν.Ο Πάνος που καθόταν δίπλα της προςπαθουςε να βρει μια ταινία, αλλα δεν του ερχόταν καμία.
"Να δούμε θρίλερ;"μας ρώτησε και μας κοίταξε ολους για να του πούμε την απάντηση μας. Ολοι δέχτηκαν και εγω μαζι, αλλα μετα απο ολα αυτά είχα ακομα τους φόβους μου. Ο Χρήστος που καθόταν δίπλα μου μιας και ήξερε τα παντα ήρθε κοντά μου και μου ψυθίρισε.
"Μην φοβασε όταν ειμαι εγω μαζι σου." Τον κοιταξα και χαμογελαςα. Ενιωθα ασφάλεια όταν ειμουν μαζι του.
Και τελικά βάλαμε να δουμε θρίλερ. Ειχα χεστη πανω μου και γι'αυτο είχα ενα μαξιλάρι αγκαλιά. Η Ραφαέλα ηταν αγκαλιά με τον Πανο. Και εγω με τον Χρηστο ηταν λιγο αμήχανο όλο αυτό γιατι ήθελα με χίλια να με αγκαλιάσει αλλα δίσταζε.

~Χρήστος~

Δεν με νιαζει αν δεν θελει να την αγκάλιασω. Βλεπω πως φοβατε. Την πείρα στην αγκαλιά μου και ευτυχώς δεν απομακρύνθηκε απο δίπλα μου. Μετα απο κατι λεπτά κουνήθηκε για να βουλευτή καλύτερα και ετςι όπως βλέπαμε την ταινία μας πείρε όλους ο ύπνος. Στις τρεις το πρωί ξύπνησα και ειδα πως όλοι είχαν ξεραθεί στον ύπνο. Ο Πάνος με την Ραφαελλα κοιμόντουσαν μια χαρά στον διπλό καναπέ ενώ εγω με την Αλεξια είχαμε στριμωχτεί αρκετά στον μικρο. Σηκώθηκα προσεχτικά και την σήκωσα σε στυλ νύφης να την παω στο δωμάτιο της. Οταν την άφησα στο κρεβάτι κάθησα και την παρατηρούσα για λιγο. Να ξάπλωσω ή οχι; Αα δεν με νιαζει θα ξαπλώσω να κοιμηθώ μαζι της. Εφοσον ξάπλωσα αμεσος με πείρε ξανα ο ύπνος. Κάποια στιγμή μεςα στον ύπνο μου ακουγα μουρμουρητά. Ανοιξα τα ματια μου και ακουγα την Αλεξια να παραμιλάει.
"Οχιι άσε με.. βοηθειααα"πετάχτηκε όρθια και άρχισε να κλαίει. Την πείρα αμεσος αγκαλιά και προσπαθουσα να την ηρεμήσω.
"Σσσς ηρέμησε μωρο μου άλλος ένας εφιάλτης ηταν μονο.."και την ξαναπηρε ο ύπνος μετα απο πέντε λεπτά μεςα στην αγκαλιά μου.