PROMISE? ALWAYS...

22ο Κεφαλαιο

Εφόσον είχε λυθεί η παρεξήγηση μπήκαμε παλι μεςα και πήγαμε στην παρέα του Χρήστου που καθόταν είδη η Ραφαελλα.
Μετα απο δυο ώρες περίπου αποφασίσαμε να φύγουμε όλοι για τα σπίτια μας. Ο Χρηστος μου ειπε πως θελει να με πάει αυτός με την μηχανή του και αμεσος δέχτηκα. Τον κρατούσα τοςο σφιχτά που δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Δεν ειναι οτι φοβάμαι της μηχανές απλός την πολυ ταχύτητα δεν την μπορώ. Και το μωρο μου έτρεχε σαν τρελό. Μην σας πω πιστεύω το εκανε και επίτηδες. Οταν φτάσαμε εξω απο το σπιτι μου του ειπα ευχάριστο και κατέβηκα απο την μηχανή. Πριν απομακρυνθώ όμως αυτός με είχε αρπάξει απο τον καρπό μου ώστε να γυρίσω να τον κοιτάξω.
"Τι; Δεν εχει φιλάκι;"με κοίταξε με αυτην την γλυκιά φατσούλα που κάνουν τα σκυλάκια όταν πεινανε. Οχι οτι δεν ήθελα να τον φιλήσω. Σαν τρελή ήθελα. Αλλα δεν ήξερα αν ηταν ο μπαμπάς μου μεσα. Και αν μας εβλεπε; Παναγία μου. Αναστεναζω γελοντας και του δίνω ενα πεταχτώ φιλί.
"Εντάξει τωρα;"πηγα να ξαναφύγω αλλα με ξαναγύρισε προς τα εκείνον και χωρίς προειδοποίηση με φίλησε. Το φιλί του τοςο γλυκό και άγριο ταυτόχρονα. Δεν ήθελα να σταματήσω αλλα έπρεπε γιατι όπως ειπα και πριν..
"Τωρα εντάξει."μου ειπε με ενα στραβό χαμόγελο στα χείλη του. Του χαμογελαςα και εγω και έφυγα για να παω μεςα στο σπιτι. Οταν μπήκα ευτυχώς δεν ηταν κανεις μεςα.
Ηταν νωρις ακομα όποτε αποφάσισα να πάρω τον Πανο ενα τηλέφωνο.
"Πανο μουυυ.."
"Ελα μικρή τι γίνετε;"
"Όλα καλα. Να απλός επειδη βαριέμαι έλεγα αν θες να έρθεις απο εδω να τα πούμε κιόλας."
"Οο τι τιμή. Λετε εσείς σε εμενα να ερθω σπιτι σας και το αγόρι σας απο δίπλα να σκάσει απο το κακό του; Απαπα κακό κορίτσι."ειπε κοροϊδευτικά και άρχισε να γελάει.
"Σταματά και ελα ρεε."
"Χαχα σε 10 ειμαι εκει."
Εφόσον δεν είχα τι να κάνω πηγα να βάλω μπιτσαμες ώστε να ειμαι πιο άνετα. Οταν ήμουν έτοιμη να κατέβω στο σαλόνι το κινητό μου δονειθηκε. Το πήρα στα χέρια μου και ενα χαμόγελο σχηματιστηκε στο προσόπο μου.

«Μωρο μου είδη μου λείπεις;(Και εχω να σε δω.. 20 λεπτά το πολυ.)Τι θα κάνω με εσενα μου λες;»
«Υπομωνη..χαχα»
Ήθελα να συνεχίσουμε να μιλάμε αλλα το κουδούνι μας διέκοψε. Αφησα το κινητό στο κρεβάτι και έτρεξα στην πόρτα για να ανοίξω.
"Πανο ελα πέρασε."
"Μικρή έφερα κατι να φάμε γιατι εδω πέρα σιγά μην με ταΐζες τιποτα."
"Ααϊ φύγε απο εδω..χαζέ."τον χτυπισα στον ωμο του και αρχίσαμε να γελάμε.
Φάγαμε την υπέροχη πίτσα, μιλήσαμε για διαφορά θέματα και τωρα συζιτουσαμε για την Ραφαελλα.
"Και για πες πως σου φαίνεται η κολληταρα μου; Πανέμορφη εε; Δεν εχεις να πεις.."
"Χαχα..Για να πω την αλήθεια ειναι ωραια.."
"Το ξερά εγω. Που θα πάει καπως θα σας τα φτιάξω."ψιθύρισα στον εαυτό μου.
"Τι ειπες;"με ρώτησε ο Πάνος με σηκωμένο το φρίδι του. Δεν ήξερα τι να πω. Την ωρα που πηγα να πω οτι μου είχε έρθει στο μυαλό το κινητό μου ακούστηκε απο επάνω να χτυπά σαν τρελό.
"Εε..το κινητό! Παω και έρχομαι."Ειπα λίγο τραυλιστα και έτρεξα για να ανέβω πάνω.
Οχχ ο Χρηστος. Τον ξέχασα. Πολλα μηνύματα και δυο κλήσεις.
"Αλεξιαα γιατι δεν απαντάς στα μηνύματα μου;"
"Εεε αγαπη μου ειναι εδω ο Πάνος και μιλούσαμε. Είχα και το τηλέφωνο πάνω. Γι'αυτο δεν άκουγα. Και παλι συγνώμη."για λίγη ωρα δεν μιλούσε. Μονο την ανάσα του ακουγα.
"Καλα ρε μωρο μου αλλα ανησύχησα. Μην το κανεις παλι αυτό."
"Καλα αγαπη μου."
"Ειπες εισαι με τον Πανο; Μόνοι; Τι κάνετε;"
"Χρήστο μονο μιλάμε! Ειναι σαν αδερφός μου. Μην ανησηχης εγω μονο εσενα θελω."
"Μμμ..καλα..."
Μιλήσαμε λίγο ακομα και μετα το κλείσαμε. Κατεβηκα παλι κάτω με το κινητό φυσικά μαζι και πηγα στο σαλόνι.
Είχε έρθει και ο πατέρας μου όποτε καθήσαμε λίγο ακομα, μετα χαιρετίσαμε τον Πανο και πήγαμε για ύπνο. Οταν είχα ξάπλωση ακουςα το κινητό μου να δονητέ.
«Καληνύχτα πριγκίπισσα. Να με σκευτεσαι.» Ενα χαμόγελο σχηματίστηκε στο προσόπο μου.
«Καληνύχτα πρίγκιπα μου. Θα σε σκευτομαι.»

Την αλλη μερα το πρωί ετοιμάστηκα, χαιρέτισα τον μπαμπά μου και βγήκα εξω. Άρχισα να περπατάω, αλλα ένας ήχος απο μηχανή με εκανε να γυρίσω πισο να δω ποιος ειναι.
"Καλημέρα πανέμορφη μου." Μου ειπε και με φίλησε γλυκά στα χείλη. Ανταπέδωσα αμεσος χαμογελοντας του.
"Καλημέρα."
"Ελα να πάμε μαζι."μου εκανε χορό για να ανέβω στην μηχανή.
"Να πάμε μαζι;"ειπα μπερδεμένη.
"Ναι γιατι όχι; Εισαι το κορίτσι μου και πρεπει να το μάθουν όλοι οτι εισαι μονο δικιά μου και μονο εγω μπορώ να σε αγγίζω."με τράβηξε στην αγκαλιά του χαμογελώντας μου με το στραβό χαμόγελο του. Του χαμογελαςα και εγω μετα απο τα λόγια που ειπε και τον φίλησα.
"Οκ λοιπόν..πάμε."ανέβηκα στην μηχανή του και ξεκίνησε για το σχολειο. Με το που φτάσαμε όλα τα βλέμματα ηταν πανω μας. Ντρεπομουν ηταν η αλήθεια. Με βοήθησε να κατέβω απο την μηχανή και τον έπιασα απο το χερι. Μου ψιθύρισε πως δεν πρεπει να αγχώνομαι και με επιαςε απο την μεςη πηγενοντας προς την παρέα μας. Ολοι μας κοιτούσαν και σχολίαζαν ψιθυριστά. Ειδηκα η παρέα της Μελινας μας σχολίαζε πολυ, αλλα δεν δώσαμε σημασια.
"Οπ ήρθε και το ζευγαράκι μας."ειπε κοροϊδευτικά ο Τασος ο κολλητός του Χρήστου.
"Σκάσε ρε μαλακά."του απάντησε το Μωρο μου! Καθησαμε λίγο μαζι με τα παιδια, ειπαμε με την Ραφαελλα τα θέματα που μας απασχολούσαν. Μετα απο λίγη ωρα ο Χρήστος μου ψιθύρισε να τον ακολουθήσω και ετςι εκανα. Με πήγε στην πιςω μεριά του σχολείου που εκει δεν πάει σχεδόν κανεις. Με κόλλησε στον τοίχο και άρχισε να με φιλάει άγρια. Ανταποκρίθηκα άμεσος στο φιλί του.
"Να και το γέλιο ζευγαράκι της χρονίας. Μπραβο ρε. Εκμεταλλεύεσαι τέτοια αθώα κοριτσάκια σαν την Αλεξια για να της πηδήξεις. Απορω γιατι τα εχεις ακομα μαζι της. Αλλα τι; Λογικά δεν σου καθετε και περιμενεις την κατάλληλη στιγμή για να το κανεις και να την παρατήσεις. Καλα δεν τα λεω Χρηστακο;"
Παγωσα με αυτά που ειπε. Με μια απότομη κίνηση ο Χρηστος απομακρύνθηκε απο κοντά μου και πήγε προς το μέρος της Μελινας απειλητικά. Την επιαςε απο τον λαιμό.
"Εάν τολμησης και ξαναπείς κατι, οτιδήποτε για εμενα και την Αλεξια την γαμησες! Αυτο σου λεω μονο Μελινα! Και εξαφανίσου απο εδω ξεκολλο."της άφησε τον λαιμό που της κρατούσε τοςο γερά, αυτή προσπαθούσε να βρει της ανάσες της και πριν φύγει μας απείλησε πως δεν τελείωσε μαζι μας. Εγω είχα μείνει κάγκελο στον τοίχο. Ποτε δεν είδα τον Χρηστο να βγαίνει εκτός ελενχου. Οταν είδε πως η Μελινα έφυγε γυριςε αμεσος σε εμενα και επιαςε το προσοπω μου στα χέρια του.
"Μωρο μου δεν πιστευω να πιστεύεις αυτά που λεει αυτή;"αμεσος ηρέμησα.
"Δεν με νιαζει τι λεει αυτή."απάντηςα μετα απο λίγα λεπτά σκέψεις. Μου χαμογελασε ανακούφιζοντας και με
φίλησε. Με επιαςε απο το χερι και πήγαμε για μάθημα εφοςον είχε χτυπήσει το κουδούνι.

Η μερες περνούσαν και όλο και καλύτερα ημουν μαζι με τον Χρήστο. Σημερα ειναι Παρασκευή και θα πάμε εκδρομή αλλα ευτυχώς δεν ειναι υποχρεωτική. Με τα παιδια αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα με το σκάφος του Ταςου. Ο Αλέξης, ο Βαγγελης και ο Λευτέρης ηταν φιλοι του Χρηςτου.
Στην εκδρομή ετςι και αλλιος δεν θέλαμε να πάμε όποτε γιατι όχι;

----------------------------------------------