PROMISE? ALWAYS...

4ο Κεφαλαιο

~Πάνος~

Πέρασα μέσα και έβγαλα το σακάκι μου.
"Θέλεις κατι να πιεις;" με ρώτησε τρέμοντας η Αλεξία. Εγώ κούνησα το κεφάλι μου αρνήθηκα χαμογελώντας. Όμως αμέσως μετά σβήστηκε το χαμόγελο μου. Η Αλεξία καθόταν στεναχωρημένει μπροστά απο την κουζίνα. Με μια ματιά προς τα πάνω, της έδειξα πως θα ήταν καλύτερα να πηγαίναμε στο δωμάτιο της.
"Θελεις να μου πεις τι έγινε;" την ρώτησα όταν φτάσαμε στο κρεβάτι.  Όμως εκείνη δεν μου απάντησε. Καθόταν στο κρεβάτι της και κοιτούσε τα δάχτυλα της. Έτσι είχα την ευκαιρία να την παρατειρήσω καλύτερα. Τα κάστανα μακριά μαλλιά της έπεφταν σγουρά στους ώμους της. Τα μάγουλα της είχαν ένα απαλό ροζ χρώμα και τα κάστανα μάτια της γέμιζαν με δάκρυα. Όταν το είδα αυτό μου πόνεσε η καρδιά. Ένιωθα κάτι, που δεν έχω νιώσει ποτέ ξανά για την Αλεξία. Την πλησίασα και αυτή σήκωσε το κεφάλι.
"Θυμήθηκα τα παλιά χρόνια και στεναχωρήθικα πολύ. Μου έλειψες πάρα πολύ Πάνο! Θυμήθηκα τον αδελφό μου και είχα ανάγκη κάποιον που να με νοιάζεται.."
Τα λόγια της ήταν τόσο ωραία που δεν μπορούσα να κρατηθώ. Πηρα το πρόσωπο της στα χέρια μου και την πλησίασα. Τα χείλια μας είχαν απόσταση περίπου τρεια εκατοστά και μπορούσα να ακούσω την αναπνοή της.
Απότομα η Αλεξία με έσπρωξε ελαφρά.
"Συγνώμη Πάνο. Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά δεν μπορώ. Δεν είμαι-"
"Όχι όχι! Αλεξία μην μιλάς. Δικό μου ήταν το λάθος. Δεν ξέρω τι σκέφτηκα εκείνη την στιγμή."Την διέκοψα και απομακρύνθηκα.

~Χρηστος~

Όταν με καρφωνη με αυτά τα μάτια τρελενομε. Θελω να την αρπάξω και να την φιλήσω. Αλλα γιατι; Γιατι κολληςα τοςο μαζί της; Μόλις την γνωριςα. Ευτυχώς έφυγε και αυτή η π*** απο εδώ. Ξενέρωσα. Πήγα προς το παράθυρο του δωματίου μου και κοίταξα έξω. Ξαφνικα κοίταξα προς στο παράθυρο της Αλεξίας. Όμως αυτό που είδαν τα μάτια μου δεν μου άρεσε καθόλου. Η Αλεξια να φιλαει ενα αγόρι. Έβραζα απο θυμό. Η αλήθεια ειναι οτι δεν ξερω ούτε εγω γιατι. Πηρα το τηλέφωνο μου στα χέρια και πήρα την πρώτη κοπέλα που είχα στην επαφές μου λέγοντας της να έρθει τωρα σπίτι μου! Επρεπε με κάποιον τροπο να το ξεχάσω και να δείξω αδιαφορία.

~Αλεξία~

Όταν ένιωσα την ανάσα του Πάνου στα χειλη μου, δεν ηξέρα τι να κάνω. Τον έσπρωξα προς τα πίσω. Μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι έγινε μαζί του και εγώ απλός τον κοιτούσα.
"Συγγνώμη, πρέπει να φύγω τώρα. Άντε τα λέμε άλλη μέρα." μου είπε ψιθυρίζοντας και σηκώθηκε. Εγώ κούνησα τους ώμους μου για να του δείξω πως δεν είχα πρόβλημα. Τον πήγα μέχρι την πόρτα και ο Πάνος εφυγε χωρίς να πει λέξη. Είχα ταραχτη παρά πολύ και γι'αυτό πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ενα τσάι για να ξεχαςτώ.
Ενα τέταρτο αργότερα καθόμουν στο δωμάτιο μου. Το βλέμμα μου πήγε στο παράθυρο του Χρήστου. Ήταν λίγο μετά της 17:00 η ώρα, αλλα δεν βρήκα κανένα φως. Οι σκέψεις μου ήταν στο σημερινό γεγονός. Πως μπόρεσε ο Πάνος να παρεξηγηθεί; Η μήπως έχουν μπερδεύτει τα συναισθήματα του; Αχ, ούτε εγώ δεν γνωρίζω τα δικά μου. Μου αρέσει το αγόρι απο το σχολείο, αλλα είμαι σίγουρη ότι ποτέ δεν θα ήθελε κάτι από μένα. Από την άλλη πλευρά όμως είναι και ο Πάνος. Γιατί όμως συνέχεια σκέφτομαι τον Χρήστο;
Το χτύπημα του κινητού μου, μου τράβηξε την προσοχή.
"Γειά σου Μπαμπά."
"Έλα Αλεξία, σε πέρνω τηλέφωνο γιατί ήθελα να σου πω πως θα φύγω για κάτι μέρες για Αθήνα. Έχω δουλειά εκεί και θα ξανάρθω σύντομα. Θα σε προσέχει ο Πάνος μέχρι να φτάσω πάλι Θεσσαλονίκη."Μου είπε με σοβαρή φωνή. Όταν άκουσα την πρόταση που λέει για τον Πάνο, ανατρίχιασα και σκεφτόμουν καλύτερα να μην τον δω.
"Καλά μπαμπά, αλλά δεν χρειάζομαι κανέναν να με προσέχει."
"Γιατί; Τσακωθηκες με τον Πάνο;"
"Οχι οχι μπαμπά, δεν έγινε τίποτα. Σε κλείνω τώρα, για να κάνω τα μαθήματα μου."
"Σε περίπτωση που θα γίνει κάτι, θα με πάρεις αμέσως τηλέφωνο. Κατάλαβες;"
"Ναι, κατάλαβα" του απάντησα στριφογυριζοντας τα μάτια.
Λίγη ωρα αργότερα κάθομουν στο θρανίο μου και έκανα μάθηματα. Όταν τελειώσα με όλα ξάπλωσα και έπεσα αμεσος για ύπνο.
Ένιωθα τον υδροτα πάνω στο δέρμα μου. Κουνούσα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά. Κρατούσα το μαξυλάρι μου σφιχτά στα χέρια ενώ το σώμα μου ηταν σφηγμενο από τον φόβο.
~FLASHBACK~
Ο αδερφός μου κρατουςε το μπουκάλι με το αλκοόλ ενώ περπατούσε προς τον δρόμο.
"Νίκο! Μην κανείς βλακίες! Δεν θα γίνει καλύτερη η κατάσταση έτσι!"φώναξα και έτρεξα πίσω του.
"Έλα σταματά να κανείς σαν ανώριμος!" είπα ανησυχώντας και τον άρπαξα από το χέρι. Δεν με άκουσε όμως. Ηταν τόσο θολωμένος από το ποτό που δεν με άκουσε για πρώτη φορά τι του είπα. Παντα με άκουγε, αλλά τωρα.. Με έσπρωξε με δύναμη και επεςα κατω. Μπηκε μέσα στο αμάξι, έβαλε μπρος και άρχισε να πατάει το γκάζι πέφτοντας  με φορά πάνω σε έναν τοίχο και...
~ΤΕΛΟΣ FLASHBACK~
"Όχι! Νικο ΟΧΙ!"Πετάχτηκα από τον ύπνο μου ούρλιαζοντας και άρχισα να κλαίω τόσο πολυ που μπορεί και οι γείτονες να με άκουσαν. Ολο το βράδυ έβλεπα το ίδιο όνειρο και φοβόμουν. Έκλαιγα με λυγμούς. Τελικά από το πολυ το κλάμα αποκοιμήθηκα σε έναν βαθύ ύπνο, αλλά  δύστυχος δεν κράτησε για πολυ.

Άκουσα το ξυπνητήρι μου και σηκώθηκα αναστατωμένη. Το έκλεισα και πήγα στο μπάνιο. Μπηκα κατω από το ντουζ και μετά από 20 λεπτά είχα ντυθεί κιόλας. Βάφτηκα και χτένισα τα μαλλιά μου. Κοιταξα το ρολόι μου για να δω πόση ώρα είχα ακόμα αλλά όταν είδα την ώρα γουρλωσα τα μάτια μου μιας που  είχα χάσει την πρώτη ώρα και άμα δεν έκανα γρήγορα θα έχανα και την άλλη.
Αμεσος πήρα την τσάντα μου και βγήκα από το σπίτι. Μετα όμως θυμήθηκα πως δεν ξέρω τον δρόμο για το σχολείο και ότι ο Πάνος δεν είναι εδώ για να με πάει αυτός.
Ξαφνικα άκουσα μια πόρτα να κλείνει δυνατά και γύρισα να δω ποιος την έκλεισε με τόση δύναμη. Οταν τον είδα να βγαίνει και να περπατάει προς το μέρος μου ένιωσα μια ταραχή. Μολις πέρασε απο μπροστά μου έφτιαξε τα μαλλιά του χαμογελώντας μου με ενα στραβό χαμόγελο. Έμεινα να τον κοιτάω και άρχισα να περπατάω από πίσω του.
-------------------------------------------------------

Για σας παιδιά!Συγνωμη που δεν ανέβασα τόσο γρήγορα καινούργιο κεφάλαιο.
Ειθελα να σας ενημερώσω πως αυτό το βιβλίο το γράφω μαζί με την κολλητή μου.Να ξέρετε όταν θα βριςκομαςτε με την κολλητη μου τότε θα ανεβάζουμε καινούριο κεφάλαιο.
Αν σας αρέσει κάντε μας like και σχολεία για να την συνεχίσουμε. Σας παρακαλο.
Θα έχει πολλές εξελίξεις και θα γίνει παρά πολυ ωραίο στην συνέχεια.
Αυτά από εμάς ευχόμαστε να σας αρέσει το κεφάλαιο!! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️