PROMISE? ALWAYS...

42ο Κεφαλαιο

Όταν άνοιξα τα ματια μου ειδα μια Ραφαελλα πανω απο το κεφάλι μου να με κοιτάει με ενα παράξενο χαμόγελο.
"Εισαι χαζό παιδάκι μου;"την ρωτηςα σοβαρά ενώ αυτή με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι.
"Γιατι να μην ειμαι καλα;"
"Αχχ δεν βγάζω άκρη μαζι σου."της ειπα, ενώ σηκώθηκα για να ψάξω το κινητό μου.
"Τι ψάχνεις;"μου ειπε με ενδιαφέρον.
"Το κινητό μου. Ξερεις τι ωρα ειναι;"την ρωτηςα, ενώ συνέχισα να ψάχνω σε όλο το δωμάτιο το κινητό μου.
"Έντεκα και τέταρτο. Αντε πάμε να φάμε. Σε περιμένο εδω και μια ωρα να ξυπνήσεις."μου ειπε ενώ ηταν είδη στην πόρτα για να κατέβει κατω.
"Οπα οπα, δηλαδή ήσουν μια ωρα πανω απο το κεφάλι μου και με κοιτούσες;"ειπα σοκαρισμένη.
"Μπορεί ναι..μπορεί και οχι..ποιος ξέρει."ειπε γελώντας, ενώ κατέβηκε κατω. Αναστεναξα αγανακτισμένη ενω πηγα στο μπάνιο να πλυθώ και μετα κατέβηκα κατω με ενα χαμόγελο.
"Καλημέρα."ειπα χαμογελοντας σε ολους ενω πηγα να φιλήσω τον Χρήστο πεταχτά. Ηταν όλοι καθισμένη στην κουζίνα και έτρωγαν. Εγω έκατσα δίπλα απο την Ραφαελλα και τον Αλέξη ενω ο Χρήστος καθόταν απέναντι απο εμενα με τον Τάσο και τον Θωμά.
"Καπια εχει κεφακια πρωί πρωί."ακουςα τον Θωμά να μου λεει με πονηρό χαμόγελο. Χαμογέλασα και τρώγοντας την φέτα με την μερέντα κοιταξα τον Χρηστο. Αυτος έτρωγε, ενω μιλούσε με τα αγόρια. Ηταν χαρούμενος. Το βλεπω στο βλέμμα του. Οταν ειναι αυτός ειμαι και εγω καλα.
"Τι θα κάνουμε σημερα; Που λέτε να πάμε;"ακουςα τον Αλέξη να ρωτάει.
"Δεν ξερω. Ρε Τάσο εσυ ξερεις απο Κρήτη, εσυ πες που να πάμε."απάντησε ο Χρήστος. Ασυνείδητα χαμογελαςα, ενω τον κοιτουςα. Γυρισε και με κοίταξε ανταποδίδοντας μου το χαμόγελο. Τωρα συνειδητοποιεισα ποςο ερωτευμένη ειμαι μαζι του. Με ενα του μόνο βλέμμα..
"Πάμε Ρέθυμνο; Η θέλετε να δουμε κανα αξιοθέατο;"μας ρώτησε ο Τασος.
"Πάμε να δουμε κάποιο αξιοθέατο; Ετςι και αλλιος θα κάτσουμε καιρό εδω όποτε γιατι οχι;"ρώτησε η Ραφαελλα και εγω συμφώνησα. Πηγαμε πανω με την Ραφαελλα για να ετοιμαστούμε. Μιας και μετα θα πήγεναμε για μπάνιο αποφασίσαμε να βάλουμε είδη τα μαγιό μας.
Την ωρα που προσπαθουσα να δέσω το μαγιό μου ακουςα την πόρτα να ανηγει.
"Ραφαελλα με βοηθάς λιγο με αυτό;"ειπα χωρις να γυρίσω να δω ποιος ειναι. Ένιωσα αμεσος δυο χέρια να μου το κουμπώνουν και μια ανασα στον λαιμό μου.
"Εισαι πανέμορφη με αυτό το μαγιό."ακουςα την βαριά φωνή και αναςα του Χρήστου να χτυπά τον λαιμό μου. Χαμογελώντας γυριςα και χωρις να τον αφήσω να μου πει κατι τον επιαςα απο τον λαιμό φιλώντας τον παθιασμένα. Αμεσος ανταπέδωσε. Φιλιομασταν για μερικά λεπτά, αλλα σταματήσαμε για να πάρουμε ανασα.
"Βάλε κατι επάνω σου, γιατι αλλιος δεν θα κρατηθώ και.."
"Ναι εντάξει εντάξει. Δεν θελω να ξερω τι σκέφτεται αυτό το πονηρό μυαλό."με κοίταξε πονηρά και έσκυψε δεινοντας μου ενα πεταχτώ φιλι.
"Άντε πανε κατω και φώναξε μου την Ραφαελλα."του ειπα με γλυκό βλέμμα. Μου χαμογελασε και την ωρα που γυριςα να παω προς την ντουλαπα με χτύπησε στον πισινό μου και γελοντας έφυγε απο το δωμάτιο πριν του έρθει το μαξιλάρι που του πέταξα στα μούτρα.
"Βλάκα.."ψιθύρισα και γυριςα παλι προς την ντουλάπα.
"Σε ακουςα.."φώναξε και αναστέναξα γελοντας.