PROMISE? ALWAYS...

20ο Κεφαλαιο

Αυτή η πενταήμερη εκδρομή ηταν η καλύτερη της ζωής μου! Πέρασα φοβερά και τα έφτιαξα με τον Χρήστο! Επιτελους! Δυστυχώς όμως πέρασαν η μερες και τωρα βάζουμε τις βαλίτσες στο λεωφορείο. Σε όλη την διαδρομή μέχρι την Θεσσαλονίκη ειμουν συνέχεια μαζι με τον Χρήστο και φυσικά την Ραφαελλα και την παρέα μας. Επειδη τα έφτιαξα με τον Χρήστο δεν σημαινει οτι ξέχασα την κολληταρα μου.
"Ποιος θα έρθει να σε πάρει;"
"Ο Πάνος λογικά, γιατι ρωτάς;"
"Αα ο Πάνος.."ειπε με μια δώσει ειρωνίας.
"Δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύεις! Ειναι σαν αδερφός μου."
"Ρε μωρό μου ,δεν παύει να ειναι αγόρι και ξέρεις πολυ καλα τι θέλουν τα αγόρια απο κάποια αθώα κοριτσάκια σαν εσενα."
"Ναι αλλα σε εμενα δεν θα εκανε τιποτα τέτοιο."
"Άσε μην μιλήσω για εκείνη την μερα που σας είδα στο παράθυρο και μου ήρθε να ερθω σπιτι σου και να τον πλακώσω ή στα γενέθλια του Ταςου. Τελος παντόν και παλι απο μακριά και αγαπημένα.."
"Και εσυ αγοράκι εισαι όμως.."του ειπα με μια θυμωμένη έκφραση.
"Άλλο εγω. Εγω ειμαι η εξερεση. Μόνο εσυ υπάρχεις για εμενα μικρή μου!"μου ειπε και μου ανακάτεψε τα μαλλιά.
"Εεε Χρήστο σταματά!"ειπα με μια νευριασμενη φάτσα που των εκανε να γελάει. Έφτιαξα τα μαλλιά μου και του γυρισα την πλάτη ψηθιριζοντας:
"Βλάκα!"
"Τι είπες;"μου ειπε και με γυριςε ετςι ώστε ήμασταν σε αποστάσει αναπνοής. Ξεροκατάπια και τον κοίταξα. Χάθηκα για μερικά λεπτά απο το βλέμμα του, αλλα μετα επανήλθα.
"Τι ειπα;"το έπαιξα ανήξερει.
"Αστα αυτά σε εμενα Αλεξια. Πες μου γιατι αλλιος..."σήκωσε το ενα φρύδι του και με πλησίασε ακομα περισσότερο που να ακουμπούν τα χειλια μας. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω γιατι άρχισε να με γαργαλάει.
"Μη Χρήστο! Στα-μα-τααα.."είχα ξεκαρδιστεί στα γέλια και μαζι μου και η Ραφαελλα. Ο Χρηστος είχε ενα βλέμμα νικητή και δεν σταματούσε να με γαργαλάει.
"Σαν μωρά κάνετε." μας ειπε η Ραφαελλα και συνέχισε να γελάει. Παρεπιπτόντως όλοι μας κοιτούσαν εδω. Ο Χρηστος αμεσος σταμάτησε να με γαργαλάει και έβαλε τα χέρια του γύρο απο τους ώμους μου.
"Έλα μην ακούω χαζομάρες.."ειπε με σοβαρό βλέμμα. Εγω τον κοιτουςα με ενα βλέμμα wtf? να πούμε. Παρατήρησε πως τον κοιτούσα και μου χαμογελασε. Μετα απο κατι δευτερόλεπτα έσκυψε και μου ψυθίρισε.
"Εισαι τοςο όμορφη."Με κοιτούσε μια στα ματια και μια στα χείλη. Εγω χωρίς να το καταλάβω δάγκωσα το κάτω χείλος μου και την ωρα που πήγαμε να φιληθουμε ο καθηγητής μας, μας λέγοντας μας πως φτάσαμε και να κατέβουμε όλοι. Εγω μαζι με τον Χρήστο βρίσαμε χαμηλόφωνα και σηκωθήκαμε όλοι να κατέβουμε. Μολις μας έδωσαν της βαλίτσες προχωρήσαμε πιο πέρα. Εγω έψαχνα με τα ματια μου να δρω τον Πανο. Και ναι. Νατος! Αμεσος άφησα το χερι του Χρήστου και έτρεξα και τον αγκάλιασα.
"Πανο μου!"αμέσως ανταπέδωσε.
"Εε μικρή ήρεμα θα με πνίξεις."μου ειπε και αμεσος τον άφησα.
"Σορρυυ..."ειπα και γελάσαμε.
"Αλεξια δεν θα πιστέψεις τι-"πήγε να συνεχίσει την προτασει της αλλα σταματησε.
Γυριςα γρήγορα και είδα την Ραφαελλα κάγκελο να κοιτάει τον Πανο.
'Βλεπω να γίνεται ένας έρωτας μεγάλος εδω' ειπα απο μεςα μου αλλα μάλλον το ειπα λίγο πιο δυνατά και ευτυχώς μόνο ο Χρηστος με άκουσε γιατι η αλλη δυο απλός κοιταζόντουσαν. Σκασαμε χαμηλόφωνα στα γέλια με τον Χρήστο.
"Ραφαελλα δεν έρχεσαι λίγο που σε θελω..;"της ειπα και πριν προλάβει να μου απάντηση την τράβηξα πιο μακρια απο τα αγόρια.
"Σου αρεσει."της ειπα και της έκλεισα το μάτι.
"Τι; Οχι! Εγω..εε..όχι."μου ειπε τραυλιζοντας.
"Αστα σάπια. Της επόμενες μερες θα σας κάνω κονε. Don't worry"της ειπα με ενα πλατύ χαμογελώ στα χείλη. Αυτη όμως δεν με παρακολουθούσε. Ειχε αφοσιωθεί στο να κοιτάει τον Πανο ο οποίος μιλούσε με τον Χρήστο για καλή μου τύχη ήρεμα, όμως τις έριχνε και μερικές ματιές.
"Φιλενάδα ειναι κούκλος."μου ειπε με ενθουσιασμό.
"Ακαλα τι θα τραβήξω μαζι σου δεν λέγετε."της ειπα και την αγκάλιασα. Σκασαμε στα γέλια και μετα απο μερικά δευτερόλεπτα πλησιάσαμε ξανά τα αγόρια.
"Εμ..Πανο απο εδω η κολλητή μου η Ραφαελλα. Ραφαελλα απο εδω ο Πάνος."έδωσαν τα χέρια για χειραψία αλλα κράτησε λίγο παραπάνω απο οτι θα έπρεπε.
"Χαίρομαι που σε γνωρίζω."
"Και εγω.."είχε γίνει κατακόκκινη η καημένη.
"Καλα Πανο να φεύγουμε σιγά σιγά. Ειμαι και κουρασμένη."
"Ναι, ναι πάμε! Θα τα ξαναπούμε φίλε."ειπε και χαιρέτησε τον Χρήστο και μετα το βλέμμα του πήγε στην Ραφαελλα.
"Χάρηκα και παλι. Μην χαθούμε."της ειπε και την φίλησε στο μάγουλο. Παει θα καταρρεύσει. Εγινε τοςο κόκκινη ούτε λέξει δεν της βγήκε. Με όση δυνάμη είχε ειπε ενα
"γεια" μετα απο κατι δευτερόλεπτα, με αγκάλιασε και έφυγε.
'Εγω θα τους τα φτιάξω.' Ελεγα απο μεςα μου και είχα ενα χαζό χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
"Καλα μωρό μου ταλεμε και εμείς αύριο τότε."μου ειπε ο Χρηστος. OMG! Λιώνω όταν με αποκαλεί ετςι. Τον φίλησα γλυκά στα χείλη και μετα έστρεψα το βλέμμα μου παλι στον Πανο.
"Πάμε;"
"Ναι, ναι έλα προχωράω εγω και εσυ ελα. Με το πάσο σου δεν βιάζομαστε."ειπε και μου έκλεισε το μάτι. Οχ Θεέ μου! Τι να σκέφτηκε παλι. Γυρισα παλι το βλέμμα μου στον Χρήστο και πριν προλάβω να αντιδράσω με είχε πιάσει απο την μεςη και με φίλησε παθιασμένα.
"Γράψε μου όταν φτάσεις σπιτι να μην ανησυχώ."
"Ρε βλάκα αφού δίπλα σου μένω.."του ειπα και αρχιςα να γελάω. Αργισε να με πλησιάζει. Οχχ..
"Ποιον ειπες βλάκα μικρή;"Με έφνιδιασε γιατι εκει που νόμιζα θα με φιλούσε, άρχισε να με γαργαλάει.
"Χρήστο. Χαχαα..μη..χαχα...σταματαα.."έλεγα μεςα απο τα γέλια μου.
"Αλεξια τελείωνε κούκλα μου. Και αύριο θα τον δεις πως κανεις ετςι.."μου φώναξε απο το αμάξι ο Πάνος γελοντας. Τον κοίταξα με ενα δολοφονικό βλέμμα γιατι μας χάλασε την στιγμή. Μετα αναστέναξα, εδωςα ενα πεταχτό φίλη στον Χρήστο και έφυγα. Στην διαδρομή για το σπιτι ειπα στον Πανο τα παντα που έγιναν στην Σαντορίνη. Που πήγαμε, τι κάναμε. ΟΛΑ! Οταν φτάσαμε σπιτι χαιρέτισα τον Πανο γιατι έπρεπε να φύγει και έκατσα με τον πατέρα μου και του διηγήθηκα πως πέρασα.

Μετα απο καμία ωρα αποφάσισα να παω για ύπνο. Έπλυνα τα δόντια μου, ξεβάφτηκα, εκανα ενα ντουζακι, έβαλα της κρέμες μου, μπιτζαμες και πηγα και ξάπλωσα. Πριν με πάρει ο ύπνος το κινητό μου δονηθηκε. Χωρις σκέψει άνοιξα το κινητό και είδα το μήνυμα.
«Καληνύχτα πριγκίπισσα! Θα τα πούμε αύριο<3»χαμογελαςα και αρχιςα να πληκτρολογω.
«Καληνύχτα πρίγκιπα μου! Θα σε σκευτομαι..»Μετα απο ούτε δέκα δευτερόλεπτα ήρθε και άλλο μήνυμα.
«Δεν νομίζω να σκέφτεσαι πρόστιχα πράγματα, γιατι μια πόρτα είμαστε μπορώ να έρθω εκει και ξέρεις τι θα ήθελα να σου κάνω..»αρχισα να γελάω αλλα μετα σταμάτησα αμεσος για να μην ξυπνήσω τον πατέρα μου και κανα γείτονα.
«Ναι γι'αυτο..άστο καλύτερα τίγρη. Ειμαι κουρασμένη. Ταλεμε αύριο<3»
«Όνειρα γλυκά μωρό μου.»μωρό του; Ποςο ωραιο ακούγετε. Πως να μην δεν τον αγαπάς αυτόν τον άνθρωπο; Με αυτές της σκέψεις με πείρε ο ύπνος με ενα χαμόγελο στα χείλη μου.

~Πρωί~

Ο ενοχλητικός ήχως του κουδούνιου με ξύπνησε. Γιατι σε εμενα Θεέ μου; Σηκώθηκα  βαριεστημένα πηγενοντας πρως την πόρτα. Μολις άνοιξα είδα έναν Χρήστο με σακούλες στα χέρια του. Χωρις να προλάβω να πω κατι με φίλησε πεταχτά στα χείλη μου και πήγε στην κουζίνα. Εγω είχα μείνει κάγκελο. Δεν ήξερα τι να κάνω.

----------------------------------------------