PROMISE? ALWAYS...

46ο Κεφαλαιο

"Μωρο μου ξυπνά."ακουςα την αγουροξυπνημένη φωνή του Χρήστου να χτυπά πανω στον λαιμό μου.
"Μμμ.."μουγκρησα γυρίζοντας πλευρό, ωστε να εχω πλατύ σε αυτον.
"Ειναι 13:00 η ωρα. Ελα βρε μωρο μου σήκω εχω σχέδια για σημερα."μου ειπε, ενω άρχισε να μου χαρίζει φιλία σε όλο μου το προσόπο.
"Καλα καλα. Σηκώθηκα είδες;"του απάντησα σηκώνοντας όρθια, ενω έτριβα τα ματια μου.
"Μπράβο το κοριτσι μου."μου ειπε παιχνιδιάρικα.Του εβγαλα την γλώσσα και πριν προλάβει να πει κατι, έφυγα για να παω στο μπάνιο. Εκανα έναν πρόχειρο κότσο και επλεινα τα δόντια μου.
Όταν ξαναγύρισα στο δωμάτιο δεν ηταν πουθενά ο Χρήστος. Εβαλα ενα σορτσάκι μονο, εφοσον φορούσα ίδι την μπλούζα του Χρήστου απο πανω. Δηλαδη οπως παντα. Μερικα λεπτά αργότερα ημουν στην κουζίνα μόνη με τον Χρήστο, τρώγοντας πρωινώ.
"Καλα που πήγαν ολοι;"τον ρωτηςα μπερδεμένη.
"Εε καμια βόλτα."ειπε αδιάφορα και συνέχισε να τρώει το κρουασάν του.
"Και εμεις γιατι δεν πήγαμε μαζι τους;"ξαναρώτησα μπερδεμένη.
"Γιατι σημερα εισαι όλη δίκη μου. Μονο εγω και εσυ. Κανενας άλλος."μου ειπε, ενω με είχε καρφώσει με τα ματια του. Στην αρχή δεν λέγαμε τιποτα, αλλα λιγα δευτερόλεπτα αργότερα τον ρωτηςα.
"Και τι θα κάνουμε σημερα;"
"Αυτό ειναι έκπληξη μωρο μου."μου απάντησε κλείνοντας μου το μάτι. Τον κοιταξα με σηκωμένο το φρύδι, ομως δεν απάντησα και ήπια μια γουλιά απο τον καφε μου.
Όταν τελειώσαμε το πρωινό πήγαμε στον καναπέ και ανοίξαμε την τηλεόραση. Με είχε στην αγκαλιά του, ενω εγω ειχα γύρη στον ωμο του.
"Αλεξια.."αρχισε να λεει και αμεσος σήκωσα το κεφάλι να τον κοιταξω.
"Ναι;"ειπα καπως νευρικά.
"Τι θες να κάνουμε σημερα;"με ρώτησε απότομα αλλάζοντας την πρόταση που ήθελε να πει εξαρχής.
"Εσυ δεν μου ειπες πως ειναι εκπληξη;"
"Ναι, αλλα λεω μήπως θες να πάμε κάπου ιδιαίτερα.."
"Οχι θελω να δω την έκπληξη."του απάντησα με χαμόγελο φιλώντας τον στο στόμα πεταχτά. Αμεσος μου χαμογελασε και με πλησίασε, ωστε να με ξαναφιλησει. Φιλιομασταν για μερικά λεπτά μεχρι που απομακρύνθηκε απο εμενα σε κοντινή αποςταςει, ωςτε να με κοιτάει.
"Άντε πανε να ετοιμαστείς."μου ειπε κλείνοντας μου το μάτι.
"Τι να βάλω;"τον ρωτηςα.
"Βάλε κατι άνετο και κομψό."του χαμογελαςα και σηκώθηκα απο την αγκαλιά του.
"Οτι πει το αγόρι μου."
Πριν ανέβω της σκάλες τον ακουςα να γελάει. Με ενα χαμόγελο μεχρι τα αυτιά ανέβηκα αμεσος στο δωμάτιο να βρω τι να φορέσω. Αποφασησα να βάλω ενα άσπρο κοντό τοπακι τιραντακι με μια ροζ φούστα μια περίπου παλάμη πανω απο το γόνατο και μια αέρινη ζακέτα που είχε πανω ροζ λουλούδια. Πριν τα φορέσω πηγα και εκανα ενα γρήγορο ντουζ. Τα μαλλιά μου αποφάσισα να τα κανω λιγό σπαστά. Εκανα και ενα ελαφρή μακιγιάζ και ημουν έτοιμη. Κοιταξα το ρολόι που είχε το δωμάτιο στον τοίχο. Μονο τριαντα πέντε λεπτά εκανα τα ετοιμαστώ. Αυτο ειναι ρεκόρ για εμενα. Αμεσος κατέβηκα κατω στο σαλόνι για να βρω τον Χρήστο. Ηταν πολυ ωραια ντυμενος. Φορουσε ενα τζιν που ηταν λιγο σκισμένο και ενα μπλε πουκάμισο. Οταν με είδε μου χαμογελασε και με πλησίασε κοιτοντας με απο πανω μεχρι κατω.
"Τελικά άξιζε που περιμενα τοςο."μου ειπε ενω μου είχε δώσει ενα πεταχτώ φιλι στα χείλη. Του χαμογελαςα και τον επιαςα απο το χερι.
"Πάμε;"τον ρωτηςα και μου έγνεψε.
Στο αμάξι είχαμε βάλει τέρμα το ραδιόφωνο και τραγουδούσαμε οτι τραγούδι έπαιζε.
"Που θα πάμε;"τον ρωτηςα μετα απο λιγο.
"Πρώτα θα πάμε να φάμε."μου απάντησε και εβαλε το χερι του στο μπούτι μου. Δεν το απόμακρινα, γιατι δεν με πείραζε που με ακουμπούσε. Οταν ομως με ακουμπούσε ετςι ο Νίκος δεν ένιωθα καθόλου άνετα. Ενιωθα πολυ παράξενα. Δεν ήθελα να με ακουμπάει. Ειδικά όταν θυμαμε την τελευταία φορα που βρέθηκα μαζι του. Πηγε να με βιάσει ή και το χειρότερο να με σκοτώσει. Αυτο και αν θα ηταν το χειρότερο για εμενα. Ειχα χαθεί στης σκέψεις μου μεχρι που ο Χρήστος μου μίλησε.
"Αλεξια; Μωρο μου τι εγινε;"ειπε ενω είχε σταματήσει εξω απο ενα εστιατόριο. Γυρισα και τον κοιταξα. Ημουν βουρκομενη. Το ένιωθα, αλλα δεν ήθελα να τα χαλάσω ολα επειδη θυμήθηκα τον ανώμαλο.
"Χρήστο, ποτε δεν θα μου εκανες κατι που δεν θα ήθελα ετςι δεν ειναι;"του απάντησα χωρις καν να σκεφτώ τα λόγια μου.
"Εννοείτε ματια μου. Πως σου ήρθε αυτό οτι θα μπορουσα να σου κανω κακό; Ξερεις οτι ποτε δεν θα το εκανα."μου έλεγε ολα αυτα, ενω με είχε αγκαλιά. Δεν έκλαψα. Δεν άξιζει να κλάψω για έναν ψυχοπαθεί.
"Ηρεμήσες;"με ρώτησε, ενώ συνέχισε να μου τρίβει την πλατύ. Του έγνεψα ενω σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιταξω.
"Ωραια ελα πάμε. Μας περιμενη το φαγητό μας." Χαμογέλασα με την εκφράσει που είχε πάρει το προσόπο του. Μαλλον θα πεινάει πολυ. Οταν κατεβήκαμε απο το αυτοκινιτο ένωσε τα χέρια μας και περπατήσαμε προς το εστιατόριο. Ηταν ακριβός μπροστά στην θαλασσα. Ο σερβιτόρος μας εβαλε σε ενα τραπέζι που ηταν δίπλα απο την θαλαςςα. Μονο ενα τζαμί μας χώρισε απο το να πατήσουμε στην άμμο της θάλασσας.