PROMISE? ALWAYS...

66ο Κεφαλαιο

Την αλλη μερα το πρωί ο Πάνος με ειδοποίησε πως γυρνάει Θεσσαλονίκη. Δεν μπορούσε λεει να την δει. Η Ραφαέλα ειναι σε κατάθλιψη. Δεν τρώει, δεν πίνει, δεν βγαίνει εξω.
Έχει περάσει μια εβδομάδα περιπου. Σημερα θα την επερνα με το ζόρι να έρθει στην σχολη τελεια και παύλα! Φυσικα με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να την πείσουμε ολοι μαζι.[...]

Όταν πήγαμε στην καφετέρια καθήσαμε σε ενα απομακρυσμένο τραπεζι. Ο Αλέξης με τον Μάκη πηγαν να μας φέρουν να πιούμε και κατι να φάμε. Εγω με την Αλίκη προσπαθούσαμε να την καθησυχάσουμε. Εκει που την είχαμε ηρεμηση και όλα κυλούσαν μια χαρά, ξαφνικα βλεπω τον Λιαμ με τον Μαικλ να μας πλησιάζουν.
"Οπ τι εγινε αποφασίσαμε να έρθουμε;"ειπε ο Λιαμ απευθύνοντας στην Ραφαέλα.
"Αλεξια πάρτον από εδώ, γιατι δεν ξερω ουτε εγω τι θα γίνει."μου ψυθυρισε οχι τοςο σιγανά, ωστε μπορούσε να το ακούσει και ο ίδιος. Μαζι με τον Μαικλ άρχισαν να γελαν σαν τα χαζά.
"Τι μπορεί να μας κανεις μωρε; Εδω ουτε έναν γκόμενο δεν μπορεις να κρατήσεις.."της ξαναείπε. Ξαφνικα χωρις να το περιμένουμε, η Ραφαέλα σηκώθηκε και γυριςε σε αυτον σμπρωχνοντας τον.
"Τι θες ρε μαλακά; Φυγε γαμωτο, τι δεν καταλαβενεις;"αυτός της επιαςε τα χέρια και την έφερε κοντά του. Εντωμεταξυ είχαμε γίνει θέαμα σε ολοι την καφετέρια. Κατι τις ψιθύρισε και η Ραφαέλα εκανε κατι που πραγματικά δεν το περιμενα με τιποτα. Ετσι οπως την κρατούσε, τον έφερε πιο κοντά της και του έχωσε με το γόνατο της στο αδύναμο σημείο του κλωτσιά. Αυτος με την μια επεσε κατω στο πάτωμα.
"Τι του εκανες ρε;"πετάχτηκε ο Μαικλ και την εσμπρωξε. Τοτε για καλή μας τύχη ο Αλέξης με τον Μάκη μας πλησίασαν. Με θυμωμένο βλέμμα πηγε ο Αλέξης στον Μαικλ.
"Αν την ξαναακουμπησεις πέθανες!!"και τον εσμπρωξε.
"Σιγά τι θα μου κανεις."χωρις να το περιμένει του χώνει μια μπουνιά και μια αγκονια στην κιλια. Πέφτει και αυτός κατω.
"Άκουσες ρε! Η επόμενη φορα θα ειναι και η τελευταία σου!"γυριςε κατευθείαν και στον Λιαμ. Τον κλώτσησε και αυτόν για τελευταία φορα.
"Αυτο ισχύει ειδικά για εσενα. Κοριτσια παμε."μαζέψαμε σοκαρισμένες τα πράγματα μας και φύγαμε. Προς εκπληξη μου δεν ήρθε ο υπεύθυνος για να μας κανει παρατήρηση ή το χειρότερο να μας δίωξη.

~Ενάμιση χρονο αργότερα~

Αυτός ο ενάμισης χρόνος ηταν λιγο δύσκολος για εμάς. Πιο πολυ για την Ραφαέλα. Τον Πανο απο οτι θελει να δείχνει, λεει πως τον ξεπέρασε και τωρα ειναι μια χαρά. Υπαρχουν ομως και η μερες, που όταν περνάω εξω απο το δωμάτιο της το βραδυ την ακούω να κλαίει. Παντα παω και την αγκαλιάζω μεχρι να ηρεμήσει και να κοιμηθεί. Μεςα της ξερει πως τον αγαπάει ακομα, αλλα δεν θελει να το δείχνει, πως ακομα κιας εχει περαςει τοςος καιρός, ακομα τον σκέφτεται. Ο Πάνος ειναι περιπου στην ίδια καταςταςη. Τον περνώ συχνά τηλέφωνο για να μαθαίνω νέα του. Ρωταει συχνα για αυτή, οπως και αυτην για αυτον. Δυστυχώς ομως δεν κάνουν καμια κινήσει ωστε να ειναι μαζι, άσχετα αν όλο αυτο το διάστημα κανενας απο τους δυο δεν προχώρησε σε σχεση.
Με την σχολη και η τρεις μας τα παμε πολυ καλα. Εγω με την Ραφαέλα τελειώνουμε σε λίγους μήνες ενω ο Αλέξης εχει ακομα έναν χρονο, μιας που ειναι λιγο τεμπέλης και δεν διαβαςε οςο θα επρεπε. Ο Χρήστος  με τον Ταςο τα πανε και αυτοί πολυ καλα στα αγγλικά τους.
Στην παρέα μας προστέθηκε και μια κοπέλα, η οποία ειναι η κοπελα του Ταςου. Την λένε Τειλορ. Ειναι μοντέλο, πολυ όμορφη και πολυ ευγενική, που με τον χαρακτήρα και μονο απο τον τροπο που μιλάει σε κερδίζει, ωςτε να την συμπαθήσεις.
Ο Μαικλ και ο Λιαμ, ευτυχώς για εμάς μερικες εβδομάδες μετα το συμβάν δεν μας ξανα ενόχλησαν. Ειμαι σίγουρι πως τα αγορια μας έβαλαν το χεράκι τους γι'αυτο, αλλα δεν με ενδιαφερει καθόλου. Ετςι και αλλιος μισώ χρονο αργότερα είχαν αποφοιτήσει και έφυγαν απο της ζωές μας μια και καλη. Αυτο που δεν περίμενε κανεις απο εμάς ηταν πως πριν φυγει ο Λιαμ, ηθελε να μιλήσει με την Ραφαέλα. Της εξομολογήθηκε πως του αρεσε γι'αυτο τα εκανε ολα αυτα και οτι μονο απο το πείσμα του, ειπε σε ολους οτι το έκαναν. Της ειπε οτι παντα έπαιρνε αυτο που ήθελε με εξαίρεση αυτην. Λεπτομερος της ειπε τι συνέβησε εκείνο το βραδυ. Πως την μέθυσε, της εδωσε ενα χαπάκι που απο μόνος του της εξομολογήθηκε πως ηταν ενα ειδους ναρκωτικού και πως το μονο που αληθεύει ειναι οτι αντάλλαξαν μερικά φιλία. Αυτο το χαπάκι την εκανε να μην θυμάται τιποτα απο εκείνο το βραδυ, εκτός απο κατι σκηνές που μου της ειχε διηγηθεί είδη. Η Ραφαέλα το μονο που εκανε όταν τα ακουςε ολα αυτα, ηταν να του δόσει μια δυνατή σφαλιάρα και να εξαφανιστεί απο εκει. Για πολλες ωρες δεν μπορουσα να την βρω. Χωρις να θελω να ανησυχήσω τα αγορια, πηγα μονη μου να την ψάξω. Την βρηκα σε ενα πάρκο, που απο οτι μου ειχε πει ο Χρήστος, ειναι και το πάρκο που την ειχε βρει ο ίδιος εκείνο το βραδυ του χωρισμού τους. Στον Πανο δεν ηθελε να πει τιποτα, λέγοντας μας πως πλεων ειναι αργά και στο τελος ολοι το δεχτήκαμε.

Τωρα κάθομαι με την Ραφαέλα στον καναπέ και βλέπουμε τηλεωρασει. Τα αγορια απο οτι ξερω πηγαν να δουν έναν άγωνα μπάσκετ.
"Τι θα βάλεις μεθαύριο;"με ρώτησε, ενω αρχισε να χαμογελάει σαν χαζο.
"Δεν ξερω εσυ τι λες;"
"Να βάλεις κατι ιδιαίτερο, δεν ειναι και λιγο δυο χρόνια.."της χαμόγελασα και αρχισα να θυμάμαι τα παντα. Το πως γνωριστήκαμε, πως αρχισαμε σαν φιλη, πως τα φτιάξαμε, ακομα και ολα αυτα με τον Νίκο, την Μελινα. Φυσικα δεν θα ξεχάσω την ημέρα τον γενεθλίων μου. Ηταν η πιο τελεια μερα.
"Τι σκέφτεσαι και εχεις αυτο το χαμόγελο;"με ρώτησε.
"Θυμαμε το πως αρχίςαν ολα. Σκεψου αν δεν θα ερχόμουν με τον μπαμπά Θεσσαλονίκη, δεν θα σε γνώριζα, ουτε αυτον, ουτε τα παιδια. Παλι θα ημουν ενα κοριτσι μονο του χωρις φίλους.."της ειπα, ενω έσκιψα το κεφαλι μου δυσαρεστημένη.
"Ελα τωρα μην μου στεναχωριέσαι.."ήρθε και με αγκαλιασε.
"Τον αγαπας πολυ σωστα;"με ρωτηςε και αμεσος χαμογελαςα.
"Όσο δεν φαντάζεσαι."

----------------------------------------------

Ενα οχι και τοςο μεγάλο κεφαλαιο.Σε αυτο το κεφαλαιο εξηγούμε με λιγα λόγια τι έγιναν μεςα σε αυτον τον ενάμιση χρονο.Μην μου απογοητεύεστε!Στο επόμενο κεφαλαιο αρχίζουν παλι τα προβλήματα.Ευχομαι να σας αρεσει η ιστορια μου.Η συνέχεια θα μπει σε λίγες μερες..💓