PROMISE? ALWAYS...

33ο Κεφαλαιο

~Πρωί~

Με το που άνοιξα τα ματια μου γυριςα πλευρό ώστε να τον αντικρίσω. Αλλα δεν ηταν κανεις δίπλα μου. Που πήγε γαμωτο; Η αλήθεια ειναι πως στεναχωρήθηκα. Πηγα πλύθηκα και κατέβηκα κάτω. Βρήκα την Ραφαελλα να καθετε στην κουζίνα και να τρώει τηγανίτες. Τα αγόρια ηταν στο σαλόνι και έβλεπαν τηλεορασει.
"Οο Θεέ μουυ τηγανητές." φώναξα και έτρεξα στην Ραφαελλα αγκαλιάζοντας την.
"Σ'αγαπωω κολλ.."της ειπα και άρχισα να τρώω και εγω της τηγανητές μου.
"Δεν τα έφτιαξα εγω.."μου ειπε με πονηρό βλέμμα. Την κοιταξα ερωτηματικά περιμενοντας να μου πει.
"Χρηστος." μου ειπε ψυθιριστα και μου εκλεισε το μάτι. Καλα και πρωινώ μας έφτιαξε;
"Εεε αυτό δεν ηταν για εσενα.."εμφανηστικε ο Χρηστος απο το πουθενά κοιτώντας απειλητικά την Ραφαελλα. Αρχισαμε να γελάμε και μετα απο λιγο εμφανίστηκε και ο Πάνος. Καθήσαμε όλοι και φάγαμε πρωινώ και μετα τα αγόρια έφυγαν και έμεινα μόνη με την Ραφαέλλα.
"Λοιπόν..γιατι τον κάλεσες εχθές να έρθει;"της ειπα με σηκωμένο φρύδι.
"Λες και δεν το ήθελες..." αναστέναξα γιατι ήξερα οτι εχει δίκιο.
"Τελος παντόν. Για πες τι εγινε εχθες με τον Χρηστο;"της τα ειπα ολα και μου έλεγε πως σίγουρα με θελει.
"Δεν ξερω ομως .."
"Σταματά να βάζεις τον εγωισμό σου πανω απο όλους. Και σκέψου τι θες πρεπει να του δόσεις μια απαντηςη.."
"Καλα αλλα θελω να σκεφτω.."μου έγνεψε θετικά και μετα απο λιγο έφυγε και αυτή. Ο πατέρας μου θα ερχόταν σε λίγες ώρες όποτε είχα χρονο να κάνω το μπανάκι μου. Με το που τελιωσα το μπάνιο μου στέγνωσα τα μαλλιά μου και τα ισιοσα. Την ωρα που τελείωσα και κατέβαινα να παω στο σαλόνι η πόρτα του σπιτιού άνοιξε.
"Μπαμπάκα μουυ"του ειπα και έπεσα πανω του αγκαλιάζοντας τον.
"Τι κανεις κούκλα μου;"μου ειπε ενώ με φίλησε στα μαλλιά.
"Καλα. Εσυ πως ηταν οι δουλειές σου;"
"Καλα, αλλα ας μην μιλάμε για της δικές μου δουλειές. Πες μου εσυ πως πέρασες; Ακομα βλέπεις εκείνο το παιδί.."
"Μπαμπά δεν εχουμε πλέον τιποτα με αυτό το παιδί μην αγχώνεσαι." του ειπα ενώ είχαμε κάτσει στο σαλόνι βλέποντας τηλεορασει. Εκει πανω στην συζήτηση που είχαμε με ρώτησε κατι που πραγματικά δεν το περιμενα.
"Τον Χρήστο απο δίπλα γιατι δεν τον βλεπω αλλο να ερχετε; Μαλωσατε; "και εκει έμεινα!
"Είχαμε μαλωση, αλλα τα βρήκαμε.."ηταν λιγο άβολο να μιλάω για ολα αυτά με τον πατέρα μου, αλλα τον καταλαβαίνω οτι και αυτός ήθελε να ξέρει τι γίνεται στην ζωή μου.

Είχε περάσει μια εβδομάδα περίπου και παλι ολα άρχισαν να γίνονται παλι όπως παλιά. Αρχίσαμε να κάνουμε παλι παρέα με ολα τα παιδια και φυσικα και με τον Χρηστο. Ειχαμε έρθει παλι πολυ κοντά. Ο Χρήστος δεν εκανε της μαλακιες που εκανε όταν χωρίσαμε. Και μου αρεσει που με προσέχει τοςο και οτι δεν κολλάει σε άλλες τουλάχιστον όταν ειναι μαζι μου, γιατι όταν ειναι μόνος που να ξερω τι κανει.