PROMISE? ALWAYS...

69ο Κεφαλαιο

"Και που θα σε πάει;"με ρωτηςε για χιλιοστή  φώρα η Ραφαέλα.
"Σου ειπα βρε κοριτσι μου δεν μου ειπε, ελα να με βοηθήσεις. Δεν ξερω τι να φορέσω.."αναστέναξα αγανακτισμένη, κοιτοντας την ντουλάπα μου.
"Ελα βάλε αυτο."μου έβγαλε απο την ντουλάπα ενα φόρεμα, το οποίο το μπουστακι ηταν μαύρο και το κατω μέρος ηταν άσπρο με μαυρα λουλούδια.
"Ειναι τελιο! Ευχαριστο τοςο πολυ."την αγκάλιασα αμεσος και πηγα στο μπάνιο να αλλάξω. Μιςη ωρα αργότερα η Ραφαέλα με έβαφε ακομα.
"Οπως ειπαμε, οχι κατι υπερβολικό!"της τόνισα.
"Μην μου ανχωνεσε."μου εκλεισε το μάτι και μου έβαζε ενα απαλό κραγιόν στα χείλη.
"Έτοιμη!"μου ανακοίνωσε μετα απο πεντε λεπτά. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και αμεσος χαμογελαςα με το αποτέλεσμα.
"Εισαι η καλύτερη φιλη!"την αγκάλιασα παλι.
"Καλα ασε με τωρα και πανε στον Χρήστο που σε περιμενη εδω και δεκα λεπτά."μου εκλεισε το μάτι και μου εδωσε την τσάντα της.
"Καλα λες και πολυ αργισα."της εδωςα ενα φιλάκι στο μαγουλο χαμογελοντας της και έφυγα απο το σπιτι, μιας που με περίμενε κατω. Οταν έφτασα τον ειδα να ακουμπάει την πλατύ του στον τύχω με τα χέρια του να τα εχει πιςω απο την πλατύ του. Κοιτούσε πέρα δοθε και να κουναει το πόδι του νευρικά. Οταν τον πλησίασα και με αντιλήφθηκε, αμεσος με σκάναρε με το βλέμμα του. Οταν έφτασα μπροστα του, δεν έλεγε τιποτα. Απλος με παρατηρούσε.
"Εεμ..έτοιμη και εγω.. παμε;"τον ρωτηςα διστακτικά.
"Εε ναι ναι.."λεει αμήχανα. Παω να προχωρήσω, αλλα με σταματάει. Τον κοιτάω παρεξηνεμενη. Οταν βάζει τα χέρια του μπροστα μας, μια πανέμορφη ανθοδέσμη εμφανίζεται.
"Αυτα ειναι για εσενα."αμεσος ενα χαμογελο εμφάνιζε στο προςωπο μου. Τον κοιταξα και με κοιτουςε είδη, σαν να ηθελε να δει την αντιδραςει μου.
"Δεν ηξερα πια ειναι τα αγαπημένα σου λουλούδια και γι'αυτο εγω-"πάει να δικαιολογηθεί, ομως τον διακόπτω.
"Ειναι πανέμορφα. Ευχαριστο."μου χαμογελάει και αυτός.
"Παμε;"με ρωτηςε, ενω με το χερι του μου έδειξε μπροστα για να περάσω.
"Παμε."

Δεκαπέντε λεπτά αργότερα το ταξί μας αφίσε εξω απο ενα πανέμορφο εστιατόριο. Καθήσαμε ο ενας απέναντι απο τον άλλον. Οταν είχαμε παραγγείλει είδη, μετα υπήρχε μια αμηχανία αναμεςα μας. Εγω κοιτουςα γύρο μου, ενω αυτός με κοιτουςε.
"Πες μου για εμάς."τον κοιτάω και εγω τωρα.
"Τι αλλο να σου πω; Οτι ηταν να σου πω στο ειπα προχθές."με κοίταξε καπως με απογοήτευση. Δεν ήθελα να του μιλήσω τοςο απότομα. Μου βγήκε αυθόρμητα.
"Εε εννοώ τι αλλο θα ήθελες να μάθεις.."ειπα αμήχανα.
"Τα παντα. Τι κάναμε όταν ειμασταν μαζι. Που βγαίναμε, πως περνούσαμε της ωρες μας. Θελω να μου πεις για εσενα. Τα παντα. Το αγαπημένο σου χρώμα, τραγουδιστή, μεχρι και το πιο αχρειστο πράγμα που νομίζεις για εσενα που για εμενα θα με ενδιαφερει."αρχιςα να του λεω διάφορες στιγμές που είχαμε περασει μαζι. Ηταν τοσα πολλα, που όταν φύγαμε απο το εστιατόριο ακομα του διηγούμουνα διαφορα.
Τώρα ήμαστε σε ενα πάρκο τρώγοντας παγωτό.
"Και εμενα πιο ειναι το αγαπημένο μου χρώμα; Ξερω χαζη ερωτήσει, αλλα δεν θυμαμε."τον κοιταξα και γελασα.
"Εεε μην γελάς."μου ειπε και με έσπρωξε με τον αγκώνα του. Εγω αρχιςα να γελάω περισσότερο.
"Η φάτσα σου ειναι τοςο αστεία."ειχε παρει μια εκφράσει λες έβλεπε εξωγήινο.
"Με κοροϊδεύεις; Τωρα θα δεις."
Αυτος αρχισε να με γαργαλάει. Και ξαφνικα συνειδητοποιήσαμε και η δυο ποςο κοντά ήμασταν ο ενας απο τον άλλον. Τα χείλη του λιγα εκατοστά μακρια απο τα δικά μου. Ηθελα τοςο πολυ να τον φίλησω. Μιας ομως που δεν εκανε καμια κίνηση, εκτός να με κοιτάει μια στα ματια και μια στα χείλη, τον εσμπρωξα απο πανω μου.
"Εεε καλύτερα να φύγουμε. Άρχισα να κρυώνω."μου έγνεψε και φύγαμε προς το σπιτι.