PROMISE? ALWAYS...

15ο Κεφαλαιο

"Τι θέλεις εσυ εδω;"της ειπα επιθετικά.
"Οο κουκλιτσα μου εννοείτε πως δεν ήρθα για εσενα. Για τον Χρήστο ήρθα, έμαθα απο τον Θωμά πως ειναι εδω."μου ειπε και πήγε να μπει μεςα.
"Άσε με να μπω ηλίθια."μου ειπε και με εσμπρωξε.
"Τι γίνετε εδω;"ήρθε ο Χρήστος δίπλα μου και με επιαςε απο την μεςη. Η Μελινα κοιτούσε το χερι του που ηταν στην μεςη μου με αιδια. Μετα απο κατι δευτερόλεπτα συνέχισε να μιλάει.
"Ήρθα για εσενα Χρήστο μου, έλα πάμε στο δωμάτιο μου."ειπε και τον τραβιξε, αλλα αυτός το απέφυγε.
"Πας καλα κοπέλα μου; Φύγε απο εδω."της ειπε και με τράβηξε πιο πολυ επάνω του. Με κοίταξε με ενα βλέμμα που σκοτώνει γιατι είδε την κίνηση του. Πηγε να πει κατι αλλα την σταμάτησε λέγοντας της:
"Άντε για." Και της έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Μετα απο όλα αυτά ο Χρήστος με είχε αγκαλιά και βλέποντας μια ταινία μας πηρε ο ύπνος. 

~Πρωί~

Ένας ενοχλητικός ήχως ενοχλούσε τον ωραίο μου ύπνο. Οταν ξύπνησα ήμουν στην αγκαλιά του Χρήστου και η Ραφαέλλα δίπλα μου ηταν στου Αλέξη. Η Ραφαελλα μου ξεκαθάρισε πως οτι εχει με τον Αλέξη ειναι κατι σαν αδελφικό όποτε αν τους έβλεπα ετςι να μην το παρεξηγούσα γιατι γνωρίζονται απο μικρή κτλ.
"Ποιος χτυπάει γαμωτο μου;" Ειπε ο Χρήστος και με αγκάλιασε ποιο σφιχτά. Ναι ξερω λίγο πολυ αμήχανη στιγμή. Χωρις να μπορώ να κουνηθώ επεςα να ξανακοιμηθω.
"Κορίτσια ξυπνήστε να πάμε για πρωινώ. Παω να φωνάξω και τα αγόρια."μόλις το ακούσαμε αυτό πετάχτηκαμε κυριολεκτικά απο το κρεβάτι.
"Γαμωτο!"είπαν ταυτόχρονα ο Αλέξης με τον Χρήστο. Άνοιξαν την πόρτα προσεχτικά και αφού δεν ηταν η στρίγγλα απέξω έφυγαν για το δωμάτιο τους.
Ετοιμάστηκαμε γρήγορα με την Ραφαελλα και κατεβήκαμε κατω για πρωινώ. Ολα τα τραπέζια ηταν πιασμένα, γι'αυτο πήγαμε με την Ραφαελλα σε ενα που καθόντουσαν κάποια  αγόρια στην ηλικία μας αλλα δεν ηταν απο το σχολειο μας.

~Χρήστος~

Ειμουν στον μπουφέ και επερνα διαφορά για να φάω. Πριν κάτσω στην παρέα μου εντόπισα την Ραφαελλα με την Αλεξια να κάθονται σε ενα απόμακρο τραπέζι με κατι άγνωστα για εμενα αγόρια. Σίγουρα δεν ειναι απο το σχολειο μας. Δεν είχα καλό προαίσθημα και προφανος το κατάλαβε και ο Θωμάς που παρατήρησε πως τους κοιτουσα.
"Εεε Χρήστο, μην ανοισιχης ρε, δεν έγινε τιποτα."ειπε.
"Δεν έγινε τιποτα ακομα!"τους παρατηρούσα προσεκτικά απο αρκετή απόσταση για να μην με καταλάβουν.
"Ρε μαλακά! Δεν θα σου πάρουν κι ολας την γκομενα!"μόλις ακουςα τι ειπε αγρίεψα.
"Αν ξαναπείς την Αλεξια γκομενα θα γίνει χαμός!"του ειπα αγριεμένος. Η αλήθεια ειναι πως δεν ξερω ούτε εγω γιατι θύμωσα.
"Ρε μαλακά  ηρέμησε! Που πήγε ο παλιός Χρήστος;"απάντησε ο Θωμάς. Χωρίς να πάρει απαντήσει γύρισε και πήγε να διαλέξει κατι απο τον μπουφέ. Εγω πηγα και έκατσα κοντά στο τραπέζι τους.
"Για πόσες μερες θα μείνετε κορίτσια;"ρώτησε ένας απο τους δυο.
"Θα κάτσουμε πενταήμερη με το σχολειο."ειπε η Ραφαελλα.
"Και απο που ήρθατε;"ρώτησε ο άλλος.
"Απο Θεσσαλονίκη.."απάντησε γρήγορα η Αλεξια. Σαν να ένιωθε άβολα.
"Ωραια κοπελιές. Εμεις είμαστε στο δωμάτιο 548 όποτε περάστε καμία μερα."ειπε ο ένας και έκλεισε το μάτι στην Αλεξια. Κατσε τι λεει ρε;
"Εεε..-"είπαν τα κορίτσια καπως αμήχανα και κοιτάχτηκαν.
"Πιο δωμάτιο έχετε εσείς;"Φτάνει! Τι ερωτήσεις ειναι αυτές; Ουτε ενα λεπτό δεν γνωρίζονται και την πέφτουν στα κορίτσια.
"Αν δεν θέλετε να απαντησετε τότε δώστε μας τουλάχιστον το νούμερο σας. Η έχετε κανένα αγοράκι και φοβάστε;" ρώτησε ένας, ενώ πλησίασε την Αλεξια.
"Ναι ρε εχει! Εχεις κανένα πρόβλημα ρε φλωρε;"φώναξα και προχώρησα πιο κοντά τους.
"Εσυ τι θες τωρα; Γκόμενος της εισαι;"μου ειπε απυλιτηκα.
"Ναι ρε ειμαι! Κουφος εισαι; Γι'αυτο μακριά τα χέρια σου απο το κορίτσι μου και την κολλητή της κατάλαβες;"Μολις του αντιμιλησα γυριςα και κοίταξα την Αλεξια. Ηταν λίγο σοκαρισμένη αλλα μετα χαλάρωσε το βλέμμα της και με κοίταξε με ενα χαμόγελο.
"Κοιτά ρε ο μαλακας παίζει και τον μάγκα!"ειπε ειρωνικά το ενα αγόρι γελώντας δείχνοντας με. Εσφιξα τα χέρια μου σε γροθιές έτοιμος να του επιτεθώ και αρχιςα να τον πλησιάζω.
"Ποιον είπες μαλακά ρε;"Φώναξα και ημουν έτοιμος να του ρίξω μια, αλλα η Αλεξια μπήκε μπροστά μου ακουμπώντας τα χέρια της στο στήθος μου μετακινώντας με λίγα εκατοστά προς τα πιςω.
"Αστον! Δεν αξίζει να ασχοληθεις μαζι του. Παμε σε παρακαλώ."μου ειπε και με κοιτούσε στα ματια. Πως να πεις όχι σε αυτά τα ματια; Της έγνεψα καταφατικά και την έπιασα απο την μεςη για να φύγουμε.
"Τι έγινε αγόρι μου η γκομενα σε έβαλε στην θέσει της και σαν καλό σκυλάκι υπακούμε;"ειπε ο άλλος αυτή την φορα. Τα πήρα τωρα πραγματικά. Γυρισα απότομα και τον πλησίασα αλλα το χερι της Αλεξίας με σταματισα.
"Αστον! Παμε σε παρακαλώ!"με κοιτούσε παλι στα ματια.
"Οκ αλλα.." Δεν με άφησε να τελιωσω την πρόταση μου και με άρπαξε να φύγουμε. Εκανα νόημα στην Ραφαελλα να μας ακολουθήσει και χωρίς δεύτερη σκέψει το εκανε. Μολις φτάσαμε στην παρέα μου η Αλεξια ήρθε κοντά μου και εκανε μύτες για να με φτάσει και μου ψιθύρισε στο αυτί:
"Ευχαριστώ."της χαμογέλασα και μετα πηγα πήρα δυο καρέκλες για τα κορίτσια και έκατσαν μαζι μας. Η Αλεξια ηταν δίπλα μου και έσκαγε στα γέλια με τα αγόρια που έλεγαν βλακίες. Εγω καθόμουν και την παρατηρούσα. Ηταν τοςο όμορφη ειδικά όταν χαμογελούσε. Εκει που την κοιτουςα μου ήρθε μια ιδέα. Εβγαλα το κινητό μου και την έβγαλα φωτογραφία.
"Εεε τι κανεις εκει;"μου ειπε και έκρυψε το προσόπο της με τα χέρια της. Σαν μικρό παιδάκι εκανε. Έσκασα ενα γελακι με την κίνηση της.
"Αναμνηστικές φωτογραφίες θελω να εχω, κακό ειναι;"
Την κοίταξα με μια στεναχωρημένη φατσούλα.
"Χαχα όχι, αλλα αν ειναι για αναμνηστικές ας το κάνουνε σωστά."ειπε και πηρε το κινητό μου. Κανονικα σε κανέναν δεν το έδινα για διάφορους λόγους, αλλα σε αυτήν δεν με πείραζε. Άρχισε να μας τραβάει φωτογραφίες. Βγαλαμε αρκετές και τέσσερις φωτογραφίες μου άρεσαν πιο πολυ απο της άλλες. Στην μια χαμογελουσαμε, στην αλλη βγάλαμε την γλώσσα εξω, στην τριτη κάναμε duckface και στην τελευταία αυτή χαμογελούσε και εγω της φιλούσα το μάγουλο.
"Πωω χάλια ειμαι. Και εσυ πρωινιάτικα βρήκες να εχεις όρεξη για να με βγάλεις φωτογραφίες; Ξερω ειμαι θέα αλλα είπαμε.."ειπε και σκάσαμε στα γέλια με την αστια φωνή που εκανε. Της χαμόγελασα.
"Πανέμορφη εισαι! Κοιτα θα σε βάλω εξώφυλλο και όταν πιάσω wifi θα της ανεβάσω facebook να γίνεις και λίγο διάσημη σαν και εμενα που με ξέρουν όλοι. Είδες τι χαρές σου κανω ρε μούτρο;"την κορόιδευα συνέχεια και νευρίασε σταυρώνοντας τα χέρια της κατω απο το στήθος της και μου γυριςε την πλατι. Την αγκάλιασα απο πιςω και της ψυθίρισα στο αυτί.
"Συγνώμη."αυτή γυρισε και μου χαμογέλασε.
"Συγχωρεμένος."ηταν τοςο όμορφη όταν θύμωνε. Μείναμε αμίλητη να κοιτάμε ο ένας τον άλλον μέχρι που ακούσαμε μια φωνή απο δίπλα μας.
"Εσείς οι δυο ταιριάζετε πολυ!"

----------------------------------------------

Για σας!Η φωτογραφία που έβαλα ειναι καπιες απο της πολλες που έβγαλε η Αλεξια με των Χρήστο.Δεν ειναι αυτή στην φωτό απλός για να ξέρετε περίπου τι φωτός έβγαλαν...:) δεν Αργισαμε πολυ να βάλουμε πιστεύω..το επομενω σύντομα.Και φυσικά αν σας άρεσε το κεφάλαιο ξέρετε τι να κάνετε.💓